Το να επισημάνω ότι περάσαμε σε θανάτους ανά εκατομμύριο πληθυσμού κι άλλες δυο χώρες, το Μεξικό και την Ουκρανία, μάλλον δεν θα προσθέσει πολλά πράγματα. Κατά το τελευταίο δίμηνο της κάθετης αύξησης της θνητότητας εν Ελλάδι έτσι κι αλλιώς περάσαμε στην σχετική κατάταξη δεκαπέντε χώρες και δεν μας πέρασε καμία. Το γράφω λοιπόν μόνο και μόνο επειδή δεν είδα να αναφέρεται πουθενά αλλού.

Με μια ματιά στον πίνακα της εξέλιξης των θανάτων στην Ελλάδα διαπιστώνει κανείς ότι και πάλι η είσοδος του Νοέμβρη υπήρξε καθοριστική για τις εξελίξεις. Η διαφορά αν συγκρίνεις με τις υπόλοιπες χώρες, έγκειται στο ότι εκεί ο δεύτερος Νοέμβρης της πανδημίας ήταν πολύ καλύτερος από τον πρώτο, κάτι που επ’ ουδενί δεν ισχύει για την Ελλάδα.

Αντιστρόφως ανάλογη προς τα γεγονότα είναι η σημερινή πολιτική συζήτηση. Η καταστροφή της Θεσσαλονίκης (Β κύμα- φθινόπωρο 2020) είχε προκαλέσει την παραδοχή του Αδώνιδος ότι σεβάστηκαν τον θρησκευτικό αίσθημα και όχι τις επιστημονικές εισηγήσεις κι αργότερα την παραδοχή του κ Μητσοτάκη ότι έκανε λάθος. Αντιθέτως, σήμερα η παραδοχή της αποτυχίας (παταγώδους αυτή την φορά) λείπει κι όχι μόνο από τις απαντήσεις των πολιτικών αλλά  ακόμη κι από τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων …

Τότε, ο ανώδυνος αριστερός αντικληρικαλισμός απέδωσε την αποτυχία στην φράξια της θεούσας αλλά η ζωή έδειξε ότι το ελληνικό πρόβλημα ήταν πιο συστημικό. Σχετιζόταν άμεσα με την υποβάθμιση της αξίας της ανθρώπινης ζωής από τις λεγόμενες δυνάμεις της αγοράς (Τραμπ). Αυτό τότε μόλις που αναδυόταν αλλά σύντομα κυριάρχησε Ενόψει δε του δευτέρου πανδημικού θέρους και με πρόσχημα τον εμβολιασμό, προχώρησε σε απροκάλυπτη πολιτική απόκτησης ανοσίας αγέλης δια της νόσησης. (ΜΗ ΣΩΣΟΥΝΕ!)

Οι τιποτόφρονες

Παρότι τα δείγματα ήταν σαφή εξ αρχής από την νέα πολιτική στο Υπ Υγείας, τα πράγματα επιδεινώθηκαν πολύ δυο μήνες μετά. Ο νέος καταστροφικός Νοέμβρης ανέδειξε την μανιχαιστική εμμονή στην ανοικτή γιορτινή αγορά, που υλοποιήθηκε αδίστακτα από την κρυμμένη κεφαλή του Μαξίμου αλλά με βραχίονες επιτέλεσης δυο αδίστακτους πολιτικούς. Τα επιχειρήματα-φληναφήματα έχουν αναλυθεί επανειλημμένως κα κυρίως έχουν γελοιοποιηθεί στην πράξη.
Οι καλούμενοι κι ακροδεξιοι – σε αντίθεση με τους ακροκεντρώους – είναι απλώς τιποτόφρονες! Θα μπορούσαν εξίσου καλά να είναι υπουργοί του Πολ Πότ και των «Ερυθρών Χμέρ» ή του πιο σύγχρονου Κιμ Γιονγκ Ουν. (μόνο που τότε θα τους λέγανε εγκληματίες…)

Οι κουτόφραγκοι

Τι έγινε την ίδια περίοδο αλλού όπου εμφανιζόταν παρόμοια απειλητική αύξηση της διασποράς (λίγο αργότερα επεπλάκη από την εμφάνιση και της omicron); Χώρες με παραδοσιακή Χριστουγεννιάτικη αγορά και τουρισμό, όπως η Αυστρία κι η Γερμανία, πήραν μέτρα οικονομικά πιο επώδυνα και για αριθμούς πολύ λιγότερο απειλητικούς Η διαφορά αυτή είχε επισημανθεί και τότε είναι χαρακτηριστικό το άρθρο στο TVXS κατά την ημέρα της συζήτησης στην Βουλή (18/12) όπου ο κ Μητσοτάκης διεκήρυξε ότι ο τυχοδιωκτισμός αποτελεί «εθνική» επιλογή.

Το αποτέλεσμα φαίνεται ολοκάθαρα στον πίνακα της σύγκρισης: Αυστρία και Γερμανία που έτειναν να μας πλησιάσουν, χωρίς να βρίσκονται ούτε καν στο μισό της δικής μας τρέχουσας θνητότητας, είχαν επιβάλει περιοριστικά μέτρα στην τουριστική βιομηχανία τους. Εμείς πάλι όχι, γιατί είμαστε οι γενναίοι του Νοτιά. Το αποτέλεσμα χρήζει σχολιασμού μόνο για τους έχοντες προβλήματα όρασης.

Κύμα θνητότητας, θυγατρικό του κύματος διασποράς

Για όποιον κάνει ακόμη ότι δεν κατάλαβε το που οδήγησαν εκείνες οι πολιτικές αποφάσεις με τις γνωστές θεραπαινίδες να σιγοντάρουν, μπορεί να γκουγκλάρει δηλώσεις και τοποθετήσεις του δευτέρου δεκαπενθημέρου του Δεκεμβρίου. Έτσι θα αντιληφθεί και το ποιοι από την Αντιπολίτευση υπήρξαν δέσμιοι της πάσει θυσία δημοφιλίας.

Μέχρι να το κάνουν ας τους διευκολύνουμε με έναν πίνακα ακόμα Προσέξτε, ποια είναι η ημερομηνία καμπής για την έκρηξη της διασποράς. Ακόμη κι οι πιο αδαείς γνωρίζουν ότι εκείνο το μητρικό κύμα της διασποράς επέφερε το θυγατρικό κύμα της τωρινής θνητότητας, για το οποίο τινές σπάζουν το κεφάλι τους «που να οφείλεται άραγε;».

Επίλογος

Ήταν η δεύτερη φορά μετά την 15η Μαίου και την διακήρυξη ανοίγματος του τουρισμού με πλήθος ψεμάτων που η επισήμως διακηρυχθείσα κρατική πολιτική οδήγησε στην Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου χωρίς να αναλάβει κανείς την ευθύνη. Αυτά όσον αφορά τον ρόλο της πολιτικής ενώ ακόμη χειρότερα είναι τα πράγματα για τις θεραπαινίδες της, την μιντιοκρατία και της λεγόμενη ακαδημαική κοινότητα. Τι να πεις για μια χώρα όπου πολιτικοί, εκδότες και ακαδημαικοί, χέρι-χέρι, δουλεύουν για τα γραφεία τελετών; Όλοι μαζί συγκροτούν επαξίως τον καραγκιόζ μπερντέ αυτής της χώρας.
Αριστεία λοιπόν και ξερό ψωμί …

Υ.Γ.: «Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν επεδίωξε τη δημοφιλία, όσο τον σεβασμό του ελληνικού λαού». «Δεν έψαχνε το χειροκρότημα, ήθελε όμως την αναγνώριση των επιχειρημάτων του. Απευθυνόταν περισσότερο στη λογική και λιγότερο στο θυμικό. Ήξερε ότι το να κολακεύεις την κοινή γνώμη δεν σημαίνει πως ηγείσαι» Αυτά είπε στην Βουλή το 2017 ο Κυριάκος Μητσοτάκης για τον πατέρα του κι αμέσως μετά παρήγγειλε μια δημοσκόπηση για να δει αν άρεσαν …