Πού θα οδηγούσαν τόσα τηλεπαράθυρα με φιλοξενούμενους ιερείς, πολιτικούς, τηλεπερσόνες σε κρεσέντο ομοφοβικό και προχθές και χθες και κατά τη διαβούλευση του νομοσχεδίου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών;

Πού θα οδηγούσαν τα ερωτηματολόγια της Τατιάνας Στεφανίδου για το αν έκαναν καλά οι «νοικοκυραίοι» που λίντσαραν τον Ζακ Κωστόπουλο;

Πού θα οδηγούσαν τα κηρύγματα μίσους στις εκκλησίες ιερέων και μητροπολιτών; Των ίδιων που ναύλωναν πούλμαν για να διαδηλώσουν οι «πελάτες» τους ενάντια στη συμφωνία με τη Βόρεια Μακεδονία;

Πού θα οδηγούσε ο όλο και πιο σφιχτός εναγκαλισμός κράτους εκκλησίας στη μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που ο διαχωρισμός φαίνεται όνειρο απατηλό;

Πού θα οδηγούσε ο θεσμικός ρατσισμός, του κράτους, της εκκλησίας και άλλων θεσμών; Πού ταΐζει μίσος για τον άλλο, τον διαφορετικό, τον από αλλού φερμένο στα μάτια τους; Είτε είναι πρόσφυγας είτε είναι μέλος της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, είτε είναι παρίας, είτε Ρομά που πέφτει και ξαναπέφτει νεκρός από χέρι μπάτσου;

Πού θα οδηγούσε το αίσθημα της αδικίας και της ανυπαρξίας δικαιοσύνης που όλο και θεριεύει;

Πού θα οδηγούσαν όλα αυτά μια φτωχοποιημένη κοινωνία, νεολαία, χωρίς όραμα, χωρίς στήριγμα χωρίς σκοπό, την ώρα που βλέπουν να τρέχει το τρένο στη χώρα του «όπου μας βγάλει» με τους λίγους στην πρώτη θέση κι εκείνους χωρίς καν εισιτήριο;

Νιώθουμε πόνο και οργή για τη βία του όχλου των 400 της Θεσσαλονίκης απέναντι σε δύο τρανς άτομα. Φταίτε όμως κι εσείς που εκθρέψατε το θηρίο. Οι 400 είναι δικός σας δημιούργημα. Ας το θυμόμαστε στην καταμέτρηση των ψήφων των επόμενων εκλογών.