Δεν αποτελεί απλώς κακόγουστη ελαφρότητα η προβολή μιας κίβδηλης εικόνας δεξιού ακτιβισμού στην όζουσα υπόθεση «Ομάδα Αλήθειας». Η παρουσία του νεαρού γιού του πρωθυπουργού στην πρόσφατη γιορτούλα του ΟΑΚΑ μαρτυρά την αγωνία να υπογραμμιστεί η παιδικότητα και η αθωότητα του όλου εγχειρήματος.

Να απαντά άραγε αυτό στην ανάγκη να επιδείξουν ότι διαθέτουν κι αυτοί ανιδιοτελείς νέους αγωνιστές και δεν είναι όλοι τους εξόχως παρτάκηδες και ταληροφονιάδες; Να σχετίζεται άραγε με τις μονοψήφιες δημοσκοπικές επιδόσεις της ΝΔ στις νεαρές ηλικίες; Κάτι τέτοιο θα ήταν ίσως κάπως αστείο αλλά πάντως θεμιτό…

Έμμισθοι

Η δημοσιογραφική αποκάλυψη της έμμισθης σχέσης των «παιδιών» με το έμφορτο χρεών κόμμα της ΝΔ, με αδρά αμειβόμενες θέσεις στο κράτος και με συμβάσεις προνομιακές της blue skies αποτελεί σημαντική επιτυχία τεκμηρίωσης ωστόσο, κατά τ’ άλλα, κομίζει «γλαύκα εις Αθήνας». Ποιος πίστεψε ποτέ το παραμύθι για χαρούμενα οννεδιτάκια που ως πρόσκοποι αφιερώθηκαν ιεραποστολικά στην…αλήθεια;

Κάτι που δεν κολλάει εδώ είναι ότι επί «πολυθρύλητου Αριστείας», μέγα πλήθος όσων αποδείχθηκαν τελικώς πληρωμένοι εξελίχθηκαν ταχύτατα σε υπουργούς (Κυρανάκης, Δόμνα Μιχαηλίδου, Αγαπηδάκη-Τρολάκη, Μυλωνάκης). Συνεχίζουν δε ακλόνητοί όσο κι αν δρέπουν συνεχώς «δάφνες» κι όχι μόνο για παλιότερες απρέπειες τους ως αληθόβιοι αλλά και για αλλεπάλληλες κοτσάνες τους ως «κυβερνήτες». Ποιος και γιατί υπουργοποιεί «μίσθαρνα όργανα»; Αυτό αποτελεί ένα ερώτημα ευρύτερου ενδιαφέροντος από τα παράπονα κάποιων που παραλήφθηκαν ή ανθρώπων που έπεσαν θύματα της ιλιγγιώδους ανόδου αυτών (πχ Συριγγέλα). Αυτή όμως η λαμπρή υπουργική ομάδα των 4Χ100 των τέως αληθόβιων υπαλλήλων που πήραν αξιοκρατικά κι όλως αριστοκρατικά το ασανσέρ για το ρετιρέ του Μαξίμου, παραδόξως απουσίαζε από την γιορτή.

Αντιθέτως παρίστατο μια άλλη ομάδα ισχυρών κυβερνητικών παραγόντων που έσπευσε να συμπαραταχθεί αγωνιστικά στην δύσκολη στιγμή και να στηρίξει το έωλο αφήγημα των ψευδο-ακτιβιστών. Παραβρέθηκε δηλαδή μια παράλληλη 4Χ400 (Σπυράδωνις, Μαρινάκης, ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Πέτσας). Ο μεν Σπυράδωνις με το ύφος «και α και ού», ο δε Μαρινάκης (ο κεχαριτωμένος) με ένα λογοτεχνικό κείμενο 13 σημείων ενώ οι άλλοι δύο στο πιο μουλωχτό.

Υπήρξε λοιπόν ένας εμφανής κεντρικός σχεδιασμός στην όλη εορταστική διαχείριση. Συνδέονται άραγε οι εν λόγω κρίκοι;

Οι τέσσερις πυλώνες

Ο καθεστωτικός ολοκληρωτισμός του ελέγχου της επικοινωνίας, γνωστός μέχρι Στρασβούργου και ψηφισμάτων αυτού, εδράζει κυρίως στις τριγωνικές σχέσεις διαπλοκής με τις λαμπρές σελίδες ταπ’ ευθείας αναθέσεων κλπ. Ασχολείται εντατικά η Ευρωπαϊκή εισαγγελία κι η κ Λάουρα Κοβέσι που δεν μπορεί να έχει τύχη Τουλουπάκη. Τελευταίοι πελάτες της τυγχάνουν ο Αυγενάκης ο Κρης κι ο Μάκης Βορίδης της Ανατ. Αττικής (*) που στέλνανε τα γίδια κρουαζιέρα από την Κρήτη στον Γράμμο.

Ο δεύτερος πυλώνας ασφυκτικού ελέγχου έγινε γνωστός ως “Κρυφακούλης” κι υπήρξε το σύστημα συνδυασμένων υποκλοπών (ΕΥΠ-pretador) Σχετίζεται δε πολλαπλώς με τον ρόλο διαφόρων «αποκαλυπτικών» ΜΜΕ (πχ παραποιημένα ηχητικά των Τεμπών). Βασική περιπλοκή υπήρξαν οι διαταράξεις που επέφερε στην σχέση με τον Μαρινάκη (τον κανονικό) που ουδόλως εκτίμησε την προσπάθεια χειραγώγησης του από το ανιψάκι κι ανταπάντησε με ένταση απείρως μεγαλύτερη από άλλους, πχ από τον κ Ν Ανδρουλάκη, που υπέστη παρεμφερή μεταχείριση με την διακίνηση «πληροφοριών» για την προσωπική του ζωή.

Τρίτος πυλώνας είναι το σύστημα Πέτσα όπου το υποτιθέμενο συρρικνωμένο «επιτελικό κράτος μοίραζε πεντοχίλιαρα, αποσκοπώντας όχι πια στην εξαγορά των μεγάλων ΜΜΕ αλλά κυρίως στην εξαφάνιση των διαφόρων μικρο- μεσαίων ανεξάρτητων φωνών (της Αριστεράς, της περιφέρειας κλπ), δημιουργώντας γι αυτά συνθήκες άνισου ανταγωνισμού. Η τεχνική έλκει την καταγωγή της από την εποχή του Ι Μεταξά όταν ο Μανιαδάκης συνδύασε την χρήση των Α+Β πυλώνων με τον τρίτο.

Τέταρτος πυλώνας υπήρξε η «ΟΜΑΔΑ ΑΛΗΘΕΙΑΣ» που προσομοιάζει και δω στην θρησκευτική προσήλωση προς νέες τεχνικές και μέσα, η οποία χαρακτήρισε τον Ιωάννη Μεταξά (ραδιόφωνο). Πέραν όμως της επίδειξης πολιτικού μοντερνισμού ala USA (δολοφονία χαρακτήρων δια του διαδικτύου) έδρασε κι ως μια προληπτική αποτροπή της αντίδρασης στα Α+Β+Γ. Το οχυρωμένο διαδίκτυο ειδώθηκε ως πεδίο επικοινωνιακού πολέμου που θα απέτρεπε την διοχέτευση της φιμωμένης λαϊκής αντίδρασης προς τα εκεί. Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν!

Συμπεράσματα

Μιμήθηκαν ένα απολυταρχικό καθεστώς (4ης Αυγούστου) διακεκριμένο για τον επαγγελματισμό του, σ’ αντίθεση με τον βλαχομπαρόκ χαρακτήρα της χουντικής επταετίας. Στον πυλώνα Α’, των τριγωνικών σχέσεων πολιτικής-οικονομίας-ΜΜΕ, ο μαθητής σαφώς ξεπέρασε κατά πολύ τον δάσκαλο. Εξάλλου ο Μεταξάς δεν είχε μισό δις ευρώ χρέη προς το ελληνικό δημόσιο.

Οι κατηγορίες λοιπόν ότι ο Μητσοτάκης είναι Όρμπαν της Μεσογείου αδικούν σφόδρα τον «κυβερνήτη» Ιωάννη Μεταξά! Υπενθυμίζουμε ότι αυτός υπήρξε γενικότερα πρωτοπόρος δεδομένου ότι και το πρώτο φασιστικό κίνημα της Ευρώπης ήταν οι δικοί του Επίστρατοι, όταν ο Μουσολίνι των μετέπειτα αντίστοιχων πορειών, παρίστανε ακόμη τον μετανοημένο σοσιαλιστή.

Από την άλλη κι ο Όρμπαν έχει να παρουσιάσει αληθινό ακτιβιστικό παρελθόν δεδομένου ότι πρωταγωνίστησε ως νεαρός στις κινητοποιήσεις για την κατάρρευση του προηγουμένου καθεστώτος. Άρα η καθ’ υπερβολή ένδυση των παιδιών της Ομάδας Αληθείας με τον μανδύα των βετεράνων αγωνιστών του αντισύριζα αγώνα, δεν πρωτοτυπεί. Πρωτότυπη είναι μόνο η επιμονή τους στο αφήγημα για κάποια «παιδιά» που υπήρξαν ανιδιοτελείς ακτιβιστές. Επιμένουν να μας λένε ότι αυτοί ήταν κάποιοι ιδιώτες προφανώς γιατί πιστεύουν ότι οι υπόλοιποι Έλληνες είμαστε ιδιώτες (idiots)