Η συριζαϊκή Επιτροπή Ακρωτηριασμών και Καρατομήσεων της εριτίμου κ Συμεωνίδου έκοψε από σύνεδρο και την κ Μέλπω Λεκατσά, την φαρμακοποιό της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Πάλι καλά που αυτοί ξέρουν την ιστορία της αριστεράς και δεν είναι ανιστόρητοι σαν τον Κασσελάκη.

Σε αντίθεση προς την ανεπιθύμητο ηρωίδα, ο «ήρωας» του Πολυτεχνείου κ Γ Μαντζουράνης έκανε την προηγούμενη εβδομάδα στην ΕΡΤ απρεπή αστειάκια με τον αποκλεισμό αυτού που δημοσίως και ιδιωτικώς υμνούσε επί ένα έτος, δηλαδή του κ Κασσελάκη.

«Δεν τον αφήνουν να χάσει για να μην στεναχωρηθεί και κάνει ρυτίδες» μας είπε.

Ενώ ειρωνεύτηκε τον υποτιθέμενο ωραιοπαθή Στέφανο όσον αφορά στον εαυτό του δήλωσε ατρόμητος, δεδομένου ότι δεν φοβάται μη τυχόν τον δείρουν αγανακτισμένοι συριζαίοι σύνεδροι!

Θα πείτε ότι ο τύπος έχει κάνει και φυλακή (18 μήνες για το σκάνδαλο Κοσκωτά) οπότε ευλόγως δηλώνει σκληραγωγημένος.

Ίσως γι’ αυτό εξάλλου θεωρήθηκε κι ο επικρατέστερος ως πρόεδρος του επικειμένου συνεδρίου της βίας και της νοθείας στον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Ι.Κ. Μαντζουράνης έχει σπουδαίο παρελθόν ως κεντρικό πρόσωπο του σκανδάλου Κοσκωτά-Κουτσόγιωργα.

Όταν προφυλακίστηκε, προκειμένου να έχει ευνοϊκή μεταχείριση κατέδωσε το 1989 τους συνεργούς του, και γι’ αυτόν τον λόγο, αφού εξέτισε το 18μηνο, κυκλοφορούσε εκτός φυλακής για μια σχεδόν δεκαετία με εγγύηση 10.000.000 δραχμών.

Βεβαίως ουδέν κρυπτό υπό τον ήλιο κι ο θιγόμενος Στέφανος ας διάβαζε λιγάκι το παρελθόν του ανθρώπου που του επέτρεπε να τριγυρνά και να επαίρεται ότι αποτελούσε στενό συνεργάτη.

Ιδού ο λεπτομέρειες για το πως ο «ήρως» έμεινε μόνο 18 μήνες στην ψειρού επειδή κατέδωσε (Ανήγγειλε) τον Μένιο Κουτσόγιωργα, ακολουθώντας την συμβουλή του κ Μητσοτάκη, όπως τουλάχιστον μαρτυρεί στο βιβλίο του ο Γρυλλάκης.

Κάπως έτσι νομίζω ότι ο ‘ήρως’ μας ενέπνευσε τον Νιόνιο κι έγινε τραγούδι όχι για τα παλιότερα κατορθώματα αλλά για την κατάδοση συντρόφου με αποτέλεσμα την αμνηστεία…

Ίσως γι’ αυτό είναι πράγματι ο καταλληλότερος για πρόεδρος του επικειμένου συνεδρίου της ντροπής.

Ιδού κι η «ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ» όπως ονομάζεται στα κορακίστικα των νομικών η κατάδοση:

«ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΙΔΙΚΟ ΑΝΑΚΡΙΤΗ-ΕΦΕΤΗ κ. ΣΚΑΡΛΑΤΟ

ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ
Κατ’ άρθρο 236 εδ. 2 ΠΚ

Ιωάννη Μαντζουράνη. Δικηγόρου, κατοίκου Αθηνών

Μετά την από 29/3/1989 προς εσάς αίτησή μου έχω να σας αναγγείλω τα ακόλουθα. Γύρω στα τέλη Ιουνίου ή αρχές Ιουλίου 1988 ο Γεώργιος Κοσκωτάς επιδιώκει να πετύχει την μη παράδοση των παραστατικών εισαγωγής συναλλάγματος (ροζ χαρτιών) στους ελεγκτές της Τράπεζας Ελλάδας. Με κάθε τρόπο διαμηνύει την παράκλησή του στην κυβέρνηση και ειδικότερα στον
Αγαμέμνονα Κουτσόγιωργα. Είναι η περίοδος που η κυβέρνηση έχει εξαγγείλει τη σύσταση επιτροπής εμπειρογνωμόνων, όπως οι κ.κ. Ζολώτας, Αγγελόπουλος, Κουλουριάνος κ.ά., για την μελέτη του ζητήματος της άρσης ή μη του απορρήτου των τραπεζικών καταθέσεων. Η άρνηση συμμετοχής προσωπικοτήτων κύρους στην εν λόγω επιτροπή και οι πιέσεις του Τύπου οδηγούν την κυβέρνηση στη λύση της κατάθεσης τροπολογίας για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος.

Mε την εξαγγελία αυτής της κυβερνητικής απόφασης ο Γ. Κοσκωτάς δηλώνει στον κ. Α. Κουτσόγιωργα, ότι σε περίπτωση που με νομοθετική ρύθμιση τα ελεγκτικά όργανα της Τράπεζας Ελλάδας θα αρκούνται στην απλή επίδειξη των παραστατικών εισαγωγής συναλλάγματος, χωρίς να λαμβάνουν τα πρωτότυπα ή φωτοαντίγραφο των εν λόγω παραστατικών θα του δώσει ένα σημαντικό οικονομικό αντάλλαγμα. Για την υλοποίηση αυτής της συμφωνίας ζητείται η βοήθειά μου. Σε παρατήρησή μου προς τον Γ. Κοσκωτά γιατί δεν δίνει τα ροζ χαρτιά για να τελειώνει ο όλος θόρυβος, αυτός μου απαντά, ότι έχει εκκρεμή δίκη στις ΗΠΑ για φορολογικά προβλήματα και όλο το εισαχθέν συνάλλαγμά του δεν έχει φορολογηθεί στις ΗΠΑ, οπότε θα έχει δυσμενείς επιπτώσεις η τυχόν δημοσιοποίηση του ύψους του εισαχθέντος συναλλάγματος της Τράπεζας εισαγωγής και της Τράπεζας δραχμοποίησης. Τα ίδια έλεγε και παρουσία των Θ. Βαρλάμη, Γ. Μεταξά, Φ. Λεμπέση κ.ά.

Στο αμέσως επόμενο διάστημα αρχίζει η επεξεργασία του κειμένου της τροπολογίας. Ο Α. Κουτσόγιωργας γνωστοποιεί στον Γ. Κοσκωτά δύο κείμενα τροπολογίας. Με βάση αυτά τα δύο κείμενα διαμορφώνονται οι σχετικές παρατηρήσεις. Αυτές οι παρατηρήσεις μεταφέρονται σε γραπτό κείμενο στον Α. Κουτσόγιωργα και τελικά διαμορφώνεται η γνωστή τροπολογία που κατατίθεται στη Βουλή στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου 1988.

Στα τέλη Ιουλίου 1988 ο Γ. Κοσκωτάς μού ανακοινώνει ότι για την σύνταξη και ψήφιση της τροπολογίας υπάρχει συμφωνία του για κατάθεση 2.000.000 δολαρίων στην Ελβετία για λογαριασμό του A. Κουτσόγιωργα και για υλοποίηση αυτής της συμφωνίας χρειάζονται την βοήθειά μου. Μου εκθέτει τις λεπτομέρειες γιατί ήδη στο προηγούμενο διάστημα είχα αντιληφθεί από
ακριτομυθίες περί τίνος πρόκειται. Τότε στα τέλη Ιουλίου 1988 μεταβαίνω στη Γενεύη, συναντώ τον τραπεζίτη P. Εlsohn, στην U.B.S. ύστερα από ραντεβού που μου είχε κλείσει ο Γ. Κοσκωτάς, και υπογράφω τα αναγκαία έγγραφα για να ανοίξω λογαριασμό στο όνομά μου με αριθμό 519150 S.H. Στις 4 ή 5 Αυγούστου 1988 ψηφίζεται το άρθρο 40 του ν. 1806/1988 και αμέσως ο Γ. Κοσκωτάς και η σύζυγός του Αικατερίνη μεταβαίνουν στη Γενεύη και καταθέτουν τα 2.000.000 δολάρια στο λογαριασμό μου από χρήματα που είχαν στην Ελβετία, όπως μου είπε ο Γ. Κοσκωτάς
αργότερα.

Στις 7 ή 8/8/1988 μεταβαίνω στη Γενεύη και συναντώ τον τραπεζίτη και φίλο του Γ. Κοσκωτά Ρ. Elsohn από τον οποίο ζητώ μια επιταγή 2.000.000 δολαρίων. Μου απαντά ότι πίστευε ότι τα χρήματα θα έμεναν στην U.B.S. και εκτός αυτού δεν μπορεί να μου δώσει 2.000.000 δολάρια, γιατί το είδος του λογαριασμού που μου άνοιξε πρέπει να έχει υπόλοιπο 50.000 δολάρια.

Διαφορετικά θα πρέπει να κλείσει τον εν λόγω λογαριασμό και να μου δώσει όλα τα χρήματα μετά από μερικές μέρες. Τηλεφώνησα στον Γ. Κοσκωτά που μίλησε μαζί με τον εν λόγω τραπεζίτη και του έδωσε εντολή να καταθέσει στον λογαριασμό μου 519150 SH άλλα 50.000 δολάρια, ώστε να πάρω την ίδια μέρα την επιταγή των 2.000.000 δολαρίων. Πράγματι πήρα μια επιταγή 2.000.000 δολαρίων με αριθμό 4250320 και μεταβαίνω στην City Bank, όπου ανοίγω ένα λογαριασμό στο όνομά μου με αριθμό 0/336182/-018 Rub.Α, στον οποίο καταθέτω την
επιταγή των 2.000.000 δολαρίων.

Ταυτόχρονα ανοίγω κι άλλο λογαριασμό με αριθμό 0/336183-006 RUB.B σε τρία ονόματα: στο όνομά μου, στο όνομα του Α. Κουτσόγιωργα και στο όνομα του
γιου του Δημήτρη Κουτσόγιωργα δίνοντας και τους αριθμούς διαβατηρίων τους που ζήτησα τηλεφωνικά και υπογράφοντας εξουσιοδότηση για τα άλλα δύο ονόματα να μπορούν να προβαίνουν σε όλες τις τραπεζικές ενέργειες καθώς και να κλείνουν τον λογαριασμό.

Την ίδια στιγμή μεταφέρω από τον λογαριασμό RUB.Α στον λογαριασμό RUB.Β 1.200.000 δολάρια βάσει της εντολής Γ. Κοσκωτά. Τα υπόλοιπα 800.000 δολάρια παραμένουν στο λογαριασμό RUB.Α μέχρι να εκδοθεί και η κοινή υπουργική απόφαση η οποία έπρεπε να εκδοθεί μέσα σε τρεις μήνες από την ισχύ του Ν. 1806/1988, δηλαδή γύρω στο Νοέμβρη 1988.

Επιστρέφω στην Αθήνα και ενημερώνω τον Γ. Κοσκωτά και τον Α. Κουτσόγιωργα χωρίς να πω όλες τις λεπτομέρειες στον Γ. Κοσκωτά κατά παράκληση του Α. Κουτσόγιωργα, μολονότι ο Γ. Κοσκωτάς με ρώτησε επίμονα. Ύστερα πηγαίνω διακοπές και τον Σεπτέμβριο 1988 επανέρχομαι στην Αθήνα. Την ίδια περίοδο αρχίζει να εντείνεται ο έλεγχος της Τράπεζας Ελλάδος στην
Τράπεζα Κρήτης και ο Τύπος κατακρίνει την διάταξη του άρθρου 40 του Ν. 1806/1988, ενώ επισημαίνει την καθυστέρηση έκδοσης της σχετικής κοινής υπουργικής απόφασης.

Τελικά η κυβέρνηση διαμορφώνει ένα κείμενο κοινής υπουργικής απόφασης που ο Α. Κουτσόγιωργας δίνει στον Γ. Κοσκωτά. Στο γραφείο του Γ. Κοσκωτά γίνεται η τελική επεξεργασία του κειμένου και τούτο επιστρέφεται στον Α.Κουτσόγιωργα, οπότε και δημοσιεύεται διασφαλίζοντας την απλή επίδειξη των παραστατικών εισαγωγής συναλλάγματος.

Αμέσως μετά έπρεπε να μεταβώ στην Γενεύη για την μεταφορά και των 800.000 δολαρίων από το λογαριασμό RUB.Α στον λογαριασμό RUB.B. Δεν πήγαν όμως γιατί ο Α. Κουτσόγιωργας είχε αρχίσει να ανησυχεί και να δυσφορεί από τις οχλήσεις του Γ. Κοσκωτά και μου είπε «ήταν λάθος το άνοιγμα του λογαριασμού RUB.Β και κακώς έγινε η μεταφορά των 1.200.000 δολαρίων από
τον RUB.B στον λογαριασμό τον δικό μου και της συζύγου μου Αλίκης». Γι’ αυτό το σημείο πρέπει να σημειωθεί ότι γύρω στις αρχές του Σεπτεμβρίου 1988 (δεν θυμάμαι ακριβώς) με αρχές Οκτωβρίου 1988, ήρθε στην Αθήνα ο τραπεζίτης Ernst Peterer στέλεχος της City Bank που έμεινε στο Meridien Hotel στην πλατεία Συντάγματος.

Τον συνάντησα κι ένα μεσημέρι πήγαμε στο σπίτι του Α. Κουτσόγιωργα, όπου ήταν μόνον οι δύο σύζυγοι, ο Ε. Peterer κι εγώ. Εκεί ο Α. Κουτσόγιωργας και η σύζυγός του Αλίκη άνοιξαν κοινό λογαριασμό άκρως απόρρητο υπογράφοντας τα σχετικά έγγραφα. Πιστεύω ότι η Αλίκη Κουτσόγιωργα δεν ήξερε για ποιο σκοπό ήτο ο λογαριασμός, γιατί ο Μένιος μου έλεγε ότι δεν πρέπει αυτή να μάθει τίποτε. Μετά ταύτα ο Μένιος έδωσε γραπτή εντολή στον Ε. Peterer να μεταφέρει τα 1.200.000 δολάρια από τον κοινό λογαριασμό του Α. Κουτσόγιωργα, του γιου του Δ. Κουτσόγιωργα κι εμού στον κοινό λογαριασμό των δύο συζύγων. Αυτό κι έγινε. Μετά από λίγες μέρες δημοσιεύεται η κοινή υπουργική απόφαση.

Στο μεταξύ το σκάνδαλο Γ. Κοσκωτά είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις και πλησιάζει στην κορύφωσή του. Ο Α. Κουτσόγιωργας ανησυχεί και συνάμα δυσφορεί για τις οχλήσεις του Γ Κοσκωτά προς αυτόν. Τότε ο Α Κουτσόγιωργας αρχίζει να σκέπτεται το ενδεχόμενο αποκάλυψης των 2.000.000 δολαρίων.” κλπ κλπ.