ΨΟΦΕ ΓΡΟΙΚΩ …

Πολυκοσμία σημειώνεται μετεκλογικώς στον χώρο του Κέντρου. Πολλοί/ες σηκώνουν πρόθυμα το χέρι τους. Αλλά κι εκ δεξιών σημειώθηκαν κινήσεις δελφίνων, που εισήλθαν απροσκλήτως στο προσκήνιο, με τεχνική σπόντας του μπιλιάρδου, μέσω Άγκυρας. Στις δε εξόδους του τερματοφύλακα εμφανίστηκε ο καταστρεπτικός δισταγμός.

Στέλνουν λογαριασμούς της ΑΑΔΕ για επιστροφές ενισχύσεων και μετά τους μαζεύουν πίσω; Πετάνε έξω τους ανασφάλιστους κι ύστερα επικαλούνται τεχνικό σφάλμα; Βγάζουν μπροστά την κ. Φουντεδάκη κι αμέσως αναδιπλώνονται;

Κάτι τρέχει με την αυτοπεποίθηση της ομάδας…

Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια, «τους πάτησε το τραίνο»

Επίσης 41% δεν υπάρχει πια! Ο κ Πρωθυπουργός το θεώρησε, λέει, μια καλή γείωση για τους καλαμοκαβαλάρηδες-υπουργούς του. Το ανέφερε μάλιστα με τόση στωικότητα, που ακούστηκε σαν να απήγγειλε το ρητό:”Ουδέν κακόν, αμιγές καλού!” Διευκρίνησε αμέσως ότι διαθέτει ισχυρή εντολή και ότι δεν συντρέχει θέμα πρόωρων εκλογών όπως έγινε αλλού, φοβούμενος την γνωστή σύγχυση Λοζάνης-Κοζάνης. Παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα, ουδέποτε απολάμβανε της εμπιστοσύνης της πλειοψηφίας. Συνηθισμένος λοιπόν να άρχει ως μειοψηφία, δεν βλέπει τι το σπουδαίο αλλάζει και με το 28%!

Αναστρέψιμη χαρακτήρισε την μαζική απώλεια ψηφοφόρων δια της αποχής, αφ’ ης στιγμής αποφεύχθηκε η μετανάστευση τους προς τα ‘λεφτόδενδρα’! Υπονόησε έτσι, ότι η πειστικότητα της αντιπολίτευσης (κυβερνησιμότητα) παρέμεινε ασήμαντη, πράγμα ευεργετικό για τον ίδιο. Βέβαια, έτσι ξεκινάει πάντα. Πρώτα, σε περνάει ο “ΚΑΝΕΝΑΣ”…

Στην μετεκλογική συζήτηση των τέως για το υποτιθέμενο αίτημα της εκλογικής βάσης περί δεξιάς στροφής, τους απάντησε με σαφήνεια πως άλλο καημό δεν έχει πια η βαση, από το να ξαναδεί υπουργούς τους Πλεύρη και Μηταράκη. Ως “σταγόνα στον ωκεανό”, χαρακτήρισε την άνοδο Βελόπουλου κι είπε ότι είναι τελείως λάθος (πανικός) η συζήτηση στην ΝΔ περί δεξιάς στροφής. Ήταν εξάλλου ήδη πολύ δεξιόμουτρα στα ουσιώδη κι έτσι χάσανε την μάχη του κέντρου.

Για τους προσεκτικούς παρατηρητές έδειξε σχεδόν σαν να «λυτρώθηκε» από αυτή την προαναγγελία του τέλους. Σαν να την είχε πια βαρεθεί κι ίδιος την παραδοξολογία: «Ο λαός με λατρεύει, γιατί του πίνω το αίμα και το μοιράζω στους φίλους μου». Αφού η παρτίδα κρίθηκε πια, ε ας πάμε πια ανακουφισμένοι σ’ ένα παιγνίδι με ανοικτά χαρτιά, χωρίς προφάσεις και κόνξες. Καλύτερα έτσι, παρά να παίζει συνέχεια αυτό το διπλό παιγνίδι, ότι τάχα λατρεύει όσους σιχαίνεται.

Μην του ζητάνε λοιπόν μετεκλογικές κινήσεις πανικού, πράγμα επικίνδυνο για την σταθερότητα! Προηγούνται οι ωφελημένοι κι η διασφάλιση των κεκτημένων τους! Δεκτές βεβαίως κάποιες πιο παρεμβατικές πολιτικές για την καθημερινότητα (πχ επιτάξεις στο ΕΣΥ, πρωινές εφόδους στα λεωφορεία κλπ) Αυτές μπορούν όμως να χαρακτηριστούν ακόμη και κεντρώες πολιτικές, ala Κιμ Γιονγκ Ουν.

Πιθανές είναι ακόμη οι σημειακές βελτιώσεις και φυσικά η «καλύτερη επικοινωνία».

Για τα ζητήματα δημοκρατίας (υποκλοπές κλπ) ξεχάστε τα, οι πρωτόγονοι Έλληνες τα έχουν γραμμένα. Αδύναμα ανθρωπάκια που ψοφανε για πατερναλισμό. Γι’ αυτό και το ΠΑΣΟΚ, που τα προέταξε, τον ήπιε! Θα συνεχίσει λοιπόν ακάθεκτος ως «Κυβερνήτης»! Θα προσπαθεί αυτός να τους κάνει με το ζόρι Ευρωπαίους τους αγριανθρώπους, αν και ματαίως.

Απόδειξη τούτου του ιεραποστολικου του οίστρου, αποτελεί η αδιαλλαξία του για τον γάμο των Ομόφυλων. Διακηρύττει:“Είμαστε πολύ προχω- κι έντιμοι, γιατί ό,τι κάναμε, σας το κάναμε προεκλογικά”. Εκεί, διατείνεται αυτός ο μέγας κυνικός, ότι έπραξε το «σωστό», κάποιους στενοχώρησε και διαμαρτυρήθηκαν! Κατέβαλε προθύμως το αναγκαίο πολιτικό κόστος για την μάχη επί του ιδεολογικού κι ας λέει ότι θέλει ο Σαμαράς, ότι “είναι λάθος, να επιμένει στο λάθος”.

Αυτός έχει ατζέντα Μacron χωρίς Μπριτζιτ κι ας το πάρουν όλοι τους χαμπάρι. Αυτός μόνο μια προκατάληψη έχει, αυτήν με τα συμφέροντα της τάξης του. Ανέκαθεν πίστευε ότι του ταίριαζε πολύ περισσότερο η κάθετη και «αυτοκρατορική» προσέγγιση της Γαλλίας ωστόσό ελλείψει μιας σχετικής παράδοσης περιορίζεται σε παίγνια με τον εκλογικό νόμο για να διατηρήσει την “κυβερνώσα μειοψηφία” του. Δεν μειοψηφει όμως μόνον εκλογικά, αυτό θα ήταν το λιγότερο…

Μειοψηφεί πλέον οικτρά η τάξη του, η αποκλειστικά οφελημένη από τα σχέδια του, κι αυτό είναί που κυρίως τον ωθεί να γίνεται όλο και πιο αυταρχικός και κατασταλτικός ως εξουσιαστής. Η αποτυχία του να εξασφαλίσει την σχετική δημοκρατική νομιμοποίηση με κοινωνικες συμμαχίες.

Εκεί επιχειρούν να του χωθούν πολιτικά, οι χθεσινοί παραστάτες και ζητούν να πάρουν πια αυτοί την σημαία. Και καλά ο γνωστός εθνολαϊκιστής που είναι και στην φύση του αλλά να εμφανίζονται κι εξ ευωνύμων ανταγωνιστές, άνθρωποι που μέχρι χθες εκλιπαρουσαν για ένα αυτκρατορικό του βλέμμα;

ΤΙ ΚΑΝΕΙ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ;

Ο ‘δάσκαλος’ στο Παρίσι διάγει τις χειρότερες στιγμές του, από δημοφιλία κι απήχηση.

Ωστόσο το γλίσχρο ποσοστό που του έχει απομείνει, καταφέρνει να το διατηρεί στο κέντρο βάρους της πολιτικής σκηνής. Έτσι, όχι την Προεδρία δεν έχασε, όχι Πρωθυπουργό ακόμη δεν άλλαξε αλλά οι αντίπαλοι του ούτε καν Πρόεδρο της Κάτω Βουλής δεν κατάφεραν να του επιβάλουν, άλλην από εκείνη της αρεσκείας του.

Έτσι σκέφτεται κι ο δικός μας, ότι από το 28% με το ζόρι έχει πραγματικά δικούς του (ομνύοντες στον νεοφιλελευθερισμό) το ένα τρίτο.

Τα άλλα 2/3 της παράταξης είναι σαμαρικοί ή καραμανλικοί. Ενώ λοιπόν στην πραγματικότητα έχει λιγότερους από τον Βελόπουλο ή τον Κουτσούμπα, κυβερνά ατάραχος για δεύτερη τετραετία. Pas mal!