Το 2023 επιβλήθηκε η ΝΔ στον ενδιάμεσο χώρο, σε βαθμό ανάλογο του 1974. Προηγήθηκε η πολιτική επιτυχία του κ. Μητσοτάκη να προσδώσει στο αντισύριζα εγχείρημα του, τα χαρακτηριστικά μιας νέας μεταπολίτευσης. Λες κι η κυβερνητική πενταετία ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο “ελληνικός υπαρκτός σοσιαλισμός” κι ο Μητσοτάκης το 2019 έριξε το τείχος! Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε …

Τούτου δοθέντος, οι επερχόμενες Ευρωεκλογές μπορούν να παίξουν τον διορθωτικό ρόλο του 1977. Στις εκλογές εκείνες δεν αμφισβητήθηκε άμεσα η κυριαρχία Καραμανλή (42%), παρά την τότε αυτονόμηση της ακροδεξιάς (7%). Ούτε σημειώθηκαν τεκτονικές μετατοπίσεις στην ισορροπία δεξιάς παράταξης /δημοκρατικής παράταξης, δεδομένου ότι παρέμεινε στο 50-50. Η βελτίωση από το 55-45% του 1974 ήταν αναμενόμενη, δεδομένου ότι το δίλλημα «Καραμανλής ή τανκς!» είχε εν τω μεταξύ εκλείψει.

Η θανάσιμη απειλή για την ΝΔ προήλθε από το ξεκαθάρισμα πως ο αντίπαλος, που μια κάποια ημέρα θα την αμφισβητούσε, ήταν σίγουρα το ΠΑΣΟΚ κι ας παρέμενε 17 μονάδες πίσω! Με το 25% ήταν πια σε σημαντική απόσταση από τις δυνητικά ανταγωνίστριες δυνάμεις, όπως η ΕΔΗΚ (12%) ή το ΚΚΕ (9%).

Ο κ. Μαύρος μπορεί να φιλοξενήθηκε αργότερα στο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ ωστόσο εκείνη την μάχη ζωής και θανάτου (1977) δεν την έδωσε με γαλατική ευγένεια. «Κάθε ψήφος στο ΠΑΣΟΚ είναι σφαίρα στην καρδιά της δημοκρατίας!» διακήρυττε τότε ο πολύπειρος ηγέτης.

Χωριό που φαίνεται…

Δεν ξέρω πόσοι ανοιχτομάτηδες μπόρεσαν να προβλέψουν την κατάληψη της πρωθυπουργίας, 12 χρόνια αργότερα, από τον ηγέτη του 7ου κόμματος που πήρε τότε μόλις 1% αλλά την επερχόμενη πρωθυπουργία του Παπανδρέου (1981,48%) την προβλέπανε ακόμη και μικρά παιδιά. 

Πήρε μεγάλη φόρα από την ανάδειξη του σε κύρια απειλή. Ο Γ. Μαύρος δεν συνιστούσε ποτέ απειλή, ούτε με το 12% του 1977 αλλά ούτε και με το 20% του 1974. Ήταν μάλλον το ακίνδυνο συμπλήρωμα του συστήματος «ενάμισι κόμμα», που ξανάγινε τόσο επίκαιρο στις μέρες μας.

Η αίσθηση αυτή παράχθηκε από ένα double score μεταξύ 2ου και 3ου κι όχι από κάποια ελαφρά υπεροχή. Υποτίθεται ότι οι κκ Κασσελάκης, Ανδρουλάκης επιζητούν κάτι ανάλογο και  προαναγγέλλουν το πως θα συμπεριφερθούν την επαύριο, αφότου η κάλπη ξεκαθαρίσει τα πράγματα.  Κανείς τους βέβαια δεν έχει ισχυριστεί ότι αποτελεί ιστορικό ανάλογο του Ανδρέα. Η πληθωρική προσωπικότητα που συνάρπασε όλο το Έθνος κι απασχόλησε όλη την υδρόγειο είναι ανεπανάληπτη. 

Το στρατήγημα της «ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ»

Αξιοσημείωτο είναι ότι μόλις την 6η θέση κατέλαβε με 2,72% κι 140.000 ψηφοφόρους ένα τραγουδισμένο απο τον Σαββόπουλο σχήμα, η θρυλική Συμμαχία των πέντε, που εξέλεξε τελικώς δύο βουλευτές, τον Ηλία Ηλιού (Α’ Αθήνας) και τον Λεωνίδα Κύρκο (Β ‘ Αθήνας). Το βραχύβιο εκείνο σχήμα αποτέλεσαν: 

• Εξ ευωνύμων του ΠΑΣΟΚ: το ευρωκομμουνιστικό ΚΚΕ εσωτερικού (Μπάμπης Δρακόπουλος, 60) κι η παραδοσιακή ΕΔΑ (Ηλίας Ηλιού, 73), με προμετωπίδα της τον δημοκρατικό σοσιαλισμό.
• Εκ των σπλάχνων του ΠΑΣΟΚ: Η «Σοσιαλιστική Πορεία» με επικεφαλής της το ιδρυτικό στέλεχος της 3ης Σεπτέμβρη, κ Νίκο Κωνσταντόπουλο, 35άρη τότε.
• Εκ δεξιών του ΠΑΣΟΚ συμμετείχαν τα κεντρογενή σχήματα της Σοσιαλιστικής Πρωτοβουλίας (Γ. Α. Μαγκάκης, 55) και της Χριστιανικής Δημοκρατίας (Ν Ψαρουδάκης , 60).

Ήταν μια άπελπις προσπάθεια ανάσχεσης ενός ορμητικού ρεύματος με την ετερογενή σύμπραξη πληθώρας προσωπικοτήτων. Όλοι μοιραζόταν την κοινή αποστροφή τους για την αναδυόμενη κυριαρχία Ανδρέα, αν και για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. 

Αναλογίες

Σήμερα είναι αδήριτη η ανάγκη ενότητας στην δημοκρατική παράταξη  ωστόσο στο όνομα της έχουν ήδη ακουστεί πολλά παράδοξα. 

Κατ’ αρχάς ήταν η λεγόμενη εκδήλωση Τεμπονέρα τον Φλεβάρη (Απέναντι στον Μητσοτάκη, ποιός;), καθαρά σε βάση αντισυσπείρωσης. Ακολούθησε η τσιπρολογία που έφερνε τάχα τον τέως πρωθυπουργό να τίθεται επικεφαλής ομοσπονδίας θραυσμάτων με τις ευλογίες των Βαρουφάκη, Κωνσταντοπούλου, Φίλη και Κασσελάκη. Πρόσφατα, αναπτύχθηκε η Δουκολογία, αφού  προτίθενται να παραμερίσουν υπέρ Δούκα όχι μόνον οι ξεχασμένοι τρείς του θεάτρου ΑΛΦΑ (Τεμπονέρας, Αχτσιόγλου, Χριστοδουλακης) αλλά κι οι θεσμικοί επικεφαλής τους.

Το ενδιαφέρον είναι ότι υποτροπιάζουν πλέον παρεμφερείς απόψεις και στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, για εγχειρήματα τύπου Τεμπονέρα, αν τυχόν την Δευτέρα κάποιος «αντιπαθητικός» προηγηθεί, με διαφορά. Η πονηρή σκέψη που υποκρύπτεται λέει: “Ο αντιπαθής προηγείται μεν, είναι απομονωμένος δε!” Στην βαριάντα αυτή δεν θα πρόκειται πλέον για proxy πρόσωπα αλλά για σύγκλιση των ιδίων των συντεταγμένων σχημάτων (ΝεΑρ, ΠΑΣΟΚ κι εσωκομματικής αντιπολίτευσης ΣΥΡΙΖΑ). 

Παρά τα θρυλούμενα, δεν είναι το παράδειγμα του Ανδρέα αλλά το παράδειγμα των αντιπάλων του Ανδρέα αυτό που εμπνέει  τέτοιους σχεδιασμούς, που αποσκοπούν στο να ανασχέσουν ευρύτερες κοινωνικές εξελίξεις, με κινήσεις κορυφής. 

Διεξάγονται ήδη σχετικές μετρήσεις αλλά κανείς δεν παραδέχεται την ύπαρξη τέτοιων ζυμώσεων, γιατί θα ήταν σαν να ομολογεί το ΠΑΣΟΚ πως έριξε λευκή πετσέτα  στην μάχη της δεύτερης θέσης και σκέφτεται ήδη την πολιτική διαχείριση μιας δύσκολης επόμενης ημέρας.

 Οι σώφρονες απλώς περιμένουν τις εκλογές της 9ης Ιουνίου για να μετρήσουν.

• Διαβάστε επίσης: Τάκης Λιδωρικιώτης / Ο κύριος Ενδιάμεσος δεν μένει πια εδώ