Στις προ δεκαετίας ευρωεκλογές του 2014 η κυβερνώσα δεξιά υπέστη Βατερλώ (ΝΔ 22,5%). Δεδομένης μάλιστα της εκλογής Δούρου την ίδια ημέρα και της υφιστάμενης εκκρεμότητας με την εκλογή ΠτΔ, το εκλογικό αποτέλεσμα ακούστηκε από τον κ Σαμαρά ως καμπανάκι τελευταίου γύρου.

Το εκκρεμές της διαμάχης προοδευτικής – συντηρητικής παράταξης είχε φτάσει τότε στο αριστερότερο σημείο του, με 55-45% υπέρ της πρώτης! Στον αντίποδα βρίσκεται η περσινή επίδοση Μητσοτάκη του Ιουνίου, με 45-55% ανάστροφα, όταν το εκκρεμές έφτασε στο δεξιότερο σημείο του. Βέβαια όσοι πίστευαν τότε ότι η χώρα είναι σε προεπαναστατική κατάσταση είτε ότι σήμερα είναι σε προφασιστική, θα πρέπει να δεχτούν ότι τα φαινόμενα απατούν.

Το 2014 το σύνολο των δεξιών κομμάτων υπερέβησαν το 40% κι αθροιζομένων διαφόρων ΨΕΚ συντηρητικων σχημάτων(*) πλησίασε το 45%. Καθοριστική υπήρξε η πολυδιάσπαση της παράταξης, δεδομένου ότι την ψήφο των δεξιών ψηφοφόρων διεκδίκησαν με αξιώσεις έξι σχήματα: οι ΧΑ: 9,4% – ΛΑΟΣ:2,7%, ΝΔ: 22,7%, Πολύδωρας και Τζήμερος από 1% έκαστος κι οι ΑΝΕΛ με 3,5% Ο κ Σαμαράς με τα υπόλοιπα δεξιά σχήματα είχε κακές σχέσεις, ανάλογες με αυτές που είχε ο ύστερος Τσίπρας με τους υπόλοιπους αριστερούς ηγέτες.

Τα κεντρογενή κόμματα έλαβαν τότε αθροιστικά 19% :ΕΛΙΑ 8%, ΠΟΤΑΜΙ 6,6% Κουβέλης 1,2%. Χατζημαρκάκης 1,4%, Ενωση Κεντρώων 0,6% ενώ σύμπασα η ΑΡΙΣΤΕΡΑ πήρε 36%: ΣΥΡΙΖΑ 26,6%, ΚΚΕ 6.1% και μικρότερα σχήματα που συγκέντρωσαν > 3% (Ανταρσυα, Καζάκης Οικ/πράσινοι/πειρατές κά).

Διαφορές
Η μεγαλύτερη διαφορά όσων συνέβησαν πριν μια δεκαετία βρισκόταν στην ολοσχερή εξαφάνιση αυτού που σήμερα θεωρείται ως πολύφερνη νύφη της κάλπης, δηλαδή της κεντροαριστεράς!

Αυτό απέβη επ’ ωφελεία Τσίπρα αλλά μόνον βραχυπρόθεσμα Η επανειλημμένη αποτυχία του να το διαχειριστεί μακροπρόθεσμα, υπήρξε το καθοριστικό σφάλμα του.

Διαμοιρασμένη τότε ανάμεσα σε κεντρογενή κόμματα αντισυριζαικής εξαλλοσύνης και στοντότε ΣΥΡΙΖΑ που έθετε τους κεντροαριστερούς υπό την στοργική επίβλεψη του κ Παναγιώτη Λαφαζάνη, η κεντροαριστερά θεωρήθηκε οριστικά παρελθόν μαζί με το ΠΑΣΟΚ. Όμως αποδείχτηκε πολύ σκληρή για να πεθάνει …

Σήμερα γράφεται κατά κόρον ότι ο Κασσελάκης μετεκλογικά πρόκειται να μεταμορφώσει πλήρως τον ΣΥΡΙΖΑ κι ότι σκοπεύει να κρατήσει μόνο το brand name καθιστώντας εντελώς αγνώριστο το περιεχόμενο. Αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα εικασία ωστόσο το πόσο άλλαξαν ήδη τα πράγματα σε επίπεδο γεγονότων κι όχι εικασιών φαίνεται από το ότι κανείς εκ των πρώτων δέκα του ΣΥΡΙΖΑ του ψηφοδελτίου του 2014, δεν είναι πια στον ΣΥΡΙΖΑ.

Γενικότερα, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ εκείνης της δεκαετίας αλλά κι ο κορμός εκείνων των στελεχών βρίσκεται οπουδήποτε αλλού εκτός από το πλευρό του Κασσελάκη, με μοναδική ίσως εξαίρεση τον ίδιο τον Τσίπρα παρά τα θρυλούμενα.

Ο πρώτος εξ όλων εκείνων ήταν ο Μανόλης Γλέζος, που δεν είναι πια στην ζωή ωστόσο πολύ πριν πεθάνει είχε διαχωρίσει ρητά την θέση του από τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι Κούνεβα και Μηλιός είναι στο ΚΚΕ ενώ οι Χουντής κι Αρσένης στο ΜεΡΑ25 όπου εξάλλου θα αναζητούσε κανείς μέχρι πρόσφατα και την κ Σοφία Σακοράφα. Τρείς κινούνται λίγο-πολύ στο χώρο της ΝΕ ΑΡ (Κούλογλου, Παπαδημούλης, Κατρούγκαλος) κι ένας είναι υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ (Χρυσόγονος).

Κανείς δεν παραμένει στον ΣΥΡΙΖΑ ούτε κάν στους παραμένοντες εντός μόνο με το ένα πόδι Για να βρεις σημερινά στελέχη στο τότε ψηφοδέλτιο, θα πρέπει να κατηφορίσεις μέχρι την 34η και 35η θέσεις κατάταξης εκ των 42, όπου συνς την κ Σβίγγου και τον κ Μπουρνούς.

Στην ΕΛΙΑ υπήρχαν οπαδοί Κυριάκου όπως η ευειδής Εύα που πρώτευσε αλλά κι ο δυσειδής Πιερρακάκης. Ο τότε υποψήφιος της κ Μπίστης, αντιθέτως έχει στραφεί αριστερότερα. Από το ΠΟΤΑΜΙ ξεχωρίζουν οι μετεγγραφές Αμυρά και Γιατρομανωλάκη ενώ κι οι ΑΝΕΛ κληροδότησαν μεν τον Ζουράρι στην ΝΕΑΡ ωστόσο σεμνύνονται ότι μονον ένας δικός τους υποψήφιος ευρωβουλευτής είναι διακηρυγμένα κοντά στον σημερινό πρωταγωνιστή των εκλογών, τον κ Κασελάκη. Πρόκειται για τον κ Μαρκάτο που είχε βγει 6ος στους ΑΝΕΛ με 15.300 σταυρούς.

Σημαντική διαφορά από τα υπόλοιπα όσον αφορά στην ευστάθεια του, παρουσιάζει το ψηφοδέλτιο της ΝΔ. Παρότι εκείνες οι Ευρωεκλογές είχαν κάτι το ηρωικό και το 22,5% της ΝΔ ήταν μακράν το ιστορικά χαμηλότερο της ποσοστό. Ο Έβερτ είχε πάρει κατ’ ελάχιστον 41% κι ο Κ Καραμανλής λίγο προτού πετάξει λευκή πετσέτα το 2009 είχε επιτύχει >32%. Αυτό έχει σαν πήχη του κι ο σημερινός πρωθυπουργός που δεν σκοπεύει να φύγει σαν τον Καραμανλή με το 32% των ευρωεκλογών.

Δεν είναι απολύτως ξεκάθαρο αν σε εκείνο το ψηφοδέλτιο της ΝΔ ήταν καλύτερο να έχει κανείς εκλεγεί ή το αντίθετο. Δεν είναι μόνο η κακή κατάληξη των εκλεγέντων Ζαγοράκη, Κύρτσου και οι περιπέτειες Σπυράκη. Εξάλλου εκ των πέντε που εξελέγησαν οι Βόζεμπεργκ-Κεφαλογιάννης καλά κρατούν ακόμη. Είναι ότι στους επιλαχόντες του 2014 βρίσκουμε πέντε μελλοντικούς υπουργούς με τον ένα εξ αυτών να έχει μάλιστα καταλάβει την 35η θέση, τέσσερις ακόμη βουλευτές και μια περιφερειάρχη! Είναι φανερό ότι αυτή η παράταξη δεν ξεχνά όσους την στηρίζουν στις δύσκολες στιγμές.

(*) Το επιπλέον 3% των ΨεΚ σχημάτων συντηρητικής απόκλισης συγκέντρωσαν οι Κυνηγοί, Παναθηναικό κίνημα, Καποδίστριας, κτηνοτρόφοι… Δεν περιλαμβάνουμε εδώ τον τέως ευρωβουλευτή των Γερμανών Φιλελευθέρων κ Χατζημαρκάκη ούτε την ένωση Κεντρώων, τους οποίους αθροίζουμε στην ομάδα των κεντρογενών κομμάτων.