Όσον αφορά τις επενδύσεις, και πλείστα άλλα βέβαια, υπάρχουν στην Ελλάδα νόμοι. Συχνά αυστηροί. Των καλύτερων ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Υπάρχουν όμως ανέκαθεν και τροχονόμοι. Που δείχνουν τον δρόμο τον καλό – κι αν δεν υπάρχει τον χαράζουν -, που περνάει δίπλα από τους νόμους και βγάζει λάδι τους παρανόμους.

Και δεν μιλάμε μόνο για δικηγόρους, ειδικούς της επενδυτικής σολομωνικής, δημοσιογράφους του pay roll, μεσίτες της επενδυτικής λοβιτούρας. Μιλάμε για κυβερνήσεις και κόμματα που, όταν άκουγαν επένδυση, κυρίως ξένη, έτρεχαν να φορέσουν τη στολή του τροχονόμου. Γιατί ήταν πεισμένοι οι άνθρωποι ότι μόνον έτσι θα πάνε μπροστά η οικονομία, και το Σύστημα. Και γιατί ήξεραν ότι έτσι θα πάνε μπροστά οι ίδιοι.

Τώρα, there is a new sheriff in town. Τους φόρεσαν οι εκλογές καινούργιο σερίφη. Κι αυτός, για να επαναλάβω το κατηγορητήριο των πιστών φίλων του ξένου επενδυτή, «δεν θέλει, δεν ξέρει και δεν μπορεί να προσελκύσει επενδύσεις». Παραλείπουν, φυσικά, μια λεξούλα: ΤΕΤΟΙΕΣ επενδύσεις. Που ξεσκίζουν το περιβάλλον, μην πω τι κάνουν στους εργαζόμενους, και θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου, πού γράφουν τον πολιτισμό και την Ιστορία. Τους αρχαιολόγους, πρωτίστως, που εμποδίζουν τις επενδύσεις με τα κολλήματά τους και την αρχαιολατρία τους. Ή τους βλαμμένους του περιβάλλοντος, που δεν επιτρέπουν επενδυτικά θαύματα τύπου Ελευσίνας, και Τομ Πάπας ή να «χώνονται» τα αρχαία, όπως στη χρυσή εργολαβική εποχή του Καραμανλή του Α’!

Νομίζω ότι όσοι από κάτω συμφωνούν με τα παραπάνω έχουμε υποχρέωση στα παρακάτω. Πρώτον, να ζητάμε στάση όρθια από τους από πάνω, που διαπραγματεύονται με τους κωλοπετσωμένους επενδυτές. Οι οποίοι ακολουθούν τον χρυσό κανόνα: Αν τους δείξεις τα κατά Καζαντζάκη πισινά, θα χρησιμοποιήσουν πάραυτα τα κατά Καζαντζάκη μπροστινά. Και στις Σκουριές, και στο Ελληνικό, και στην οικοδόμηση της Ακρόπολης, που λέει ο λόγος.

Δεύτερον, να στηρίζουμε στη διαπραγμάτευση την πρώτη κυβέρνηση που προσπαθεί να κερδίσει όσο γίνεται περισσότερα για λογαριασμό της χώρας, χωρίς να δείχνει τα πισινά της. Τα περισσότερα. Γιατί όλα ούτε ο Λένιν, ούτε ο Φιντέλ, ούτε ο Χο Τσι Μινχ δεν τα κέρδισαν. Και τρίτον να ξεσκεπάζουμε τους Φιλισταίους, που, όταν λένε ότι στηρίζουν τις ξένες επενδύσεις, εννοούν ότι στηρίζουν τους ξένους επενδυτές.

Κρατάμε και τη γάτα, φυσικά. Εντάξει με την τήρηση του νόμου, που διακηρύσσεται επισήμως. Αλλά προσοχή και στην επιτήρηση του τροχονόμου. Ένα, οι εργαζόμενοι. Δύο, το περιβάλλον. Τρία, η Ιστορία, ο πολιτισμός, τα αρχαία. Ο Τσίπρας τα σφράγισε στη Θεσσαλονίκη. Και αν δεν διασφαλίζονται σε ικανοποιητικό, πειστικό, βαθμό, τότε αντίο. Και να μας γράφετε…

* Διαβάστε εδώ όλα τα άρθρα του Θανάση Καρτερού στην Αυγή