Η λειτουργία των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών είναι η εξής: ο λαός καλείται να «μιλήσει», να πάρει το κόμμα στα χέρια του, να παρακάμψει τα σκονισμένα λαγούμια της κομματικής γραφειοκρατίας και να εκλέξει τον αρχηγό. Από εκεί και πέρα ο αρχηγός, σε όλες τις εσωκομματικές διαδικασίες εκπροσωπεί τον λαό και είναι εξουσιοδοτημένος να λαμβάνει αποφάσεις εκ μέρους του. Κανείς δεν μπορεί να του πάει κόντρα γιατί θα έρθει σε αντιπαράθεση με την θέληση του λαού. Αυτό, παρόλο που οδηγεί σε υπερσυγκέντρωση εξουσίας ονομάζεται δημοκρατία από τα κάτω.

Κάθε διαδικασία εκλογής αρχηγού από την βάση, συνοδεύεται από δεσμεύσεις για εσωτερικές διαδικασίες που θα δίνουν τον λόγο στα μέλη. Από το 2004 που ο ΓΑΠ εισήγαγε αυτό το σύστημα, σε κανένα κόμμα δεν έχει εφαρμοστεί η παραμικρή αμεσοδημοκρατική εσωκομματική διαδικασία, πέραν της ψηφοφορίας για την εκλογή αρχηγού.

Στον ΣΥΡΙΖΑ για παράδειγμα, ενώ τόσα αμεσοδημοκρατικά ψηφίστηκαν στο καταστατικό του, οι οργανώσεις ειδοποιήθηκαν να μην κάνουν κινήσεις για τις δημοτικές εκλογές γιατί οι δήμαρχοι που θα καλούντο να υποστηρίξουν, επρόκειτο να αποφασιστούν κεντρικά. Και ειδοποιήθηκαν από τους ίδιους ανθρώπους οι οποίοι στο συνέδριο εισηγήθηκαν τις αμεσοδημοκρατικές καταστατικές ρυθμίσεις, όχι από άλλους.

Βεβαίως και ψήφισαν άσχετοι, οπαδοί άλλων κομμάτων και η Βάσια Παναγοπούλου στην ψηφοφορία. Το καταστατικό επιτρέπει στον οποιονδήποτε να ψηφίσει για πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, αρκεί να καταβάλλει δυο ευρώ. Δώσαμε μάχες για αυτό στο τελευταίο συνέδριο αν θυμάστε. Τώρα γιατί δεν σας αρέσει;

Ένα πρόβλημα που ίσως προκύπτει είναι ότι με τον ίδιο αριθμό ψηφισάντων, έχουμε 35.000 νέα μέλη. Αυτό σημαίνει ότι από τους ψηφίσαντες της προηγούμενης φοράς έχουμε χάσει 35.000 μέλη. Η ευκολία με τον οποία μπαινοβγαίνουν τα μέλη σε τέτοιες ποσότητες (35.000 μέλη θα μπορούσαν να συγκροτήσουν ένα αριθμητικά αξιοπρεπέστατο κόμμα) είναι ένα φαινόμενο που πρέπει να μελετηθεί. Και επίσης αυτό είναι ρευστοποίηση, μην παριστάνουμε το σούπερ μαζικό κόμμα.

Ωστόσο ο περισσότερος κόσμος που ήρθε να ψηφίσει, δεν ήταν άσχετος. Ήρθε με ένα αφήγημα: να ψηφίσει το νέο άφθαρτο πρόσωπο, που ξέρει να βάζει στόχους και να τους επιτυγχάνει, και που πλαισιώνεται από τους νόμιμους ιδιοκτήτες του Αλέξη, απέναντι στην σκληρή υπερφιλόδοξη εκπρόσωπο του κομματικού μηχανισμού.

Αν δεν σας ψήνει το αφήγημα, διαβάστε την ιστορία του sms: «Αποκαλύπτω το τρομερό sms με το οποίο η Αχτσιόγλου υποχρέωσε τον Αλέξη να παραιτηθεί..» έγραψε ένας τύπος που ούτε ξέρουμε ποιος είναι, ούτε κάποιο sms αποκάλυψε. Και το μόνο στοιχείο που έχουμε για αυτόν είναι ότι έχει ένα σάιτ που παριστάνει ότι είναι κάποιο άλλο σάιτ. Δεν πειράζει, η δουλειά έγινε. Η αποκάλυψη διαδόθηκε και ο κόσμος συγκινήθηκε και κινητοποιήθηκε. Ο Στέφανος δεν θα το έκανε ποτέ αυτό στον Αλέξη. Ασχέτως αν ούτε η Εφη το έκανε.

Από την άλλη πλευρά, στο αποτέλεσμα έχει παίξει ρόλο και η απαράδεκτη κατάσταση στην οποία βρίσκεται μονίμως, εδώ και χρόνια, ο μηχανισμός και το πολιτικό προσωπικό του κόμματος. Αυτό είναι ένα στοιχείο που δεν μπορεί να το παρακάμψει κανείς στην ανάλυσή του. Δεν εξαπατήθηκαν τόσο εύκολα τόσες χιλιάδες άνθρωποι από τον Κασελλάκη, έχουν χτίσει εδώ και πολύ καιρό τις αντιπάθειες τους. Και επ αυτού δεν μπορείς να χρεώνεις μόνο σε αυτούς την ευθύνη. Κάποιον λόγο θα έχουν.

Τέλος, να μην σας αγχώνω, αλλά έτσι όπως τα έχουμε κάνει, το σύστημα είναι αρκετά ευάλωτο. Αν πχ την επόμενη Κυριακή βρέχει καρεκλοπόδαρα, η αφοσίωση πολλών στ@ν υποψήφι@ της καρδιάς τους και στην κομματική υπόθεση θα δοκιμαστεί. Και μπορεί να έχουμε ανατροπές. Δεν το λέω εγώ, τα έχουν αυτά οι αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες.