«‘Ηθελα να γίνω ζωγράφος, πριν ασχοληθώ με τον κινηματογράφο. Τα πράγματα έγιναν έτσι, ώστε να ασχοληθώ με το σινεμά, όπου και έκανα την καριέρα μου. Όταν άλλαξα τέχνη, έκαψα όλους τους πίνακες που είχα ζωγραφίσει μέχρι τότε. Ηθελα να ξεχάσω για πάντα τη ζωγραφική. Όπως λέει μια πολύ παλιά και γνωστή παροιμία στην Ιαπωνία, “αν κυνηγήσεις δύο λαγούς, μπορεί να μην πιάσεις ούτε τον έναν”.

Δεν έκανα τίποτα ζωγραφικό, μόλις ξεκίνησα να δουλεύω στο σινεμά. Αλλά όταν έγινα σκηνοθέτης, ανακάλυψα ότι το να κάνω σκίτσα, ήταν μερικές φορές ένας πολύ χρήσιμος τρόπος να εξηγώ τις ιδέες μου στους συνεργάτες μου.

Υπήρχαν οικονομικές δυσκολίες όταν κάναμε το Καγκεμούσα. Για μια περίοδο, έμοιαζε ότι η δουλειά αυτή δεν θα δει ποτέ το φως της ημέρας. Εξοργισμένος, γιατί ήθελα όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο να καταλάβουν τι ταινία ήθελα να κάνω, άρχισα να ζωγραφίζω καθημερινά, και να μετατρέπω την ταινία σε στατικές εικόνες. Είχα ζωγραφίσει αρκετές εκατοντάδες εικόνες για την ταινία.

Το ίδιο έγινε και με το Ραν. Πέρασε πολύς καιρός μέχρι η παραγωγή να πάρει μπροστά. Όπως το είχα ξανακάνει, χρησιμοποίησα αυτό το διάστημα για να ζωγραφίσω τις εικόνες της ταινίας. Αυτό το βιβλίο περιέρχει αυτές τις δουλειές. Μπορείς να το ονομάσεις τέχνη; Ο σκοπός μου δεν ήταν να ζωγραφίσω ωραία. Έκανα ελεύθερη χρήση των υλικών που τύχαινε να έχω στα χέρια μου.  Στην καλύτερη, είναι απομεινάρια από τις περιόδους που έκανα τις ταινίες.

Η εμπειρία μου με το Καγκεμούσα, παρόλα αυτά, με έμαθε για το πόσο χρήσιμες μπορεί να είναι οι ζωγραφιές στη σκηνοθεσία, σαν ένας τρόπος να δίνω μια συμπαγή εικόνα των ιδεών μου για την ταινία, κι έτσι το συνέχισα και με το Ραν.

Όταν ήμουν νέος και φοιτητής στην καλών τεχνών, ονειρευόμουν συχνά ότι θα εκδόσω μια συλλογή από τις ζωγραφιές μου και θα κάνω έκθεση στο Παρίσι. Αυτά τα όνειρα, αναπάντεχα, πραγματοποιήθηκαν με την έκδοση των ζωγραφιών μου για το Καγκεμούσα. Η ζωή είναι πολύ περίεργη. Τώρα οι ζωγραφιές του Ραν έγιναν συλλογή. Έρευνες και αιτήματα για εκθέσεις γίνονται από όλο τον κόσμο. Μοιάζει με ένα όνειρο.

Δεν μπορώ παρά να νοιώθω συνεπαρμένος, από το γεγονός ότι όταν προσπάθησα να ζωγραφίσω καλά, μπόρεσα να παράγω μόνο μέτριους πίνακες. Αλλά όταν συγκεντρώθηκα στο να σκιτσάρω απλά τις ιδέες μου για ταινία, ασυνείδητα έφτιαξα εικόνες που οι άνθρωποι βρήκαν ενδιαφέρουσες». Akira Kurosawa

Πηγή: listal.com – Από το Hit and Run