Η Γενική Γραμματέας Αντεγκληματικής Πολιτικής κ. Σοφία Νικολάου συνδυάζει υποδειγματικά ακραίο αυταρχισμό και προκλητική διαχειριστική αδιαφάνεια. Το κράτος τιμωρός και λάφυρο μαζί. Απ’ έξω νόμος και τάξη, από μέσα δουλίτσες να γίνονται.

Από τη μια αυθαιρετεί σε βάρος του Βασίλη Δημάκη, αναιτιολόγητα και ιδεοληπτικά, κλείνει το μάτι στην ακροδεξιά πελατεία, χαϊδεύει την ακραία εκδικητικότητα που βλέπει τη φυλακή ως εξόντωση και απεχθάνεται τον πραγματικό σωφρονισμό, την επανένταξη, τη συμπερίληψη. Τα ΕΚΑΜ που μπαίνουν νύχτα στο κελί και απομακρύνουν βίαια έναν κρατούμενο με μια παντόφλα και ένα παπούτσι, έναν αριστούχο φοιτητή μάλιστα, είναι η ονείρωξη κάθε θιασώτη του μεσαιωνικού τιμωρητικού εγκλεισμού.

Την ίδια ώρα η κυρία Γενική Γραμματέας κάνει προκλητικά δουλίτσες με απευθείας αναθέσεις σε εταιρείες που η μία μόλις ιδρύθηκε και η άλλη μόλις άλλαξε τους σκοπούς της. Έργα εκατοντάδων χιλιάδων για καθαρισμό και απεντόμωση φυλακών σε εταιρίες πιθανώς βιτρίνες με διαδικασίες απερίγραπτης αδιαφάνειας. Ο ένας εργολάβος αλλάζει καταστατικό για να μετατραπεί από διοργανωτής συνεδρίων στο πιο XL κατσαριδοκτόνο και την άλλη μέρα παίρνει το έργο. Υπερτιμολογήσεις και απευθείας αναθέσεις εν μέσω πανδημίας. Γιατί εξάλλου να αλλάξεις τη συνταγή που με τόση αποτελεσματικότητα οδήγησε στη χρεοκοπία τη χώρα;

Στο πρόσωπο της κ. Γενικής Γραμματέως το επιτελικό κράτος απογειώνεται: δεξιός αυταρχισμός παλαιάς κοπής, διαχείριση που αντιμετωπίζει το δημόσιο χρήμα ως μαύρο πολιτικό χρήμα για φίλους και υποστηρικτές. Κι όλα αυτά σε συσκευασία με αισθητική trash TV πρωινάδικου από τα 90s.

Από το facebook