Όπως όλα δείχνουν τα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα στον ΣΥΡΙΖΑ προετοιμάζονται για μετωπική σύγκρουση. Ενόψει εκλογής αντιπροσώπων αυτό το Σαββατοκύριακο και Συνεδρίου το επόμενο, είναι πολύ πιθανό να έρθουν στα χέρια, σε μία κωμικοτραγική επανάληψη των συγκρούσεων στη Τασκένδη το 1953. Την τελευταία στιγμή, μπορεί να βρεθεί λύση από τον πλήρη εξευτελισμό;

Ads

H μοναδική είναι το βελούδινο διαζύγιο. Τα δύο στρατόπεδα πρέπει να ορίσουν τους πιο ψύχραιμους ανθρώπους που διαθέτουν, για μία διαπραγμάτευση που θα περιλαμβάνει τον διαμοιρασμό της υλικής και άυλης περιουσίας του κόμματος. Μία συμφωνία θα μπορούσε να περιλαμβάνει τα παρακάτω:

-Κάθε πλευρά συμφωνείται να παίρνει το 50% της κρατικής επιχορήγησης που δικαιούται το κόμμα, μέχρι τις επόμενες εκλογές.

-Το κτίριο της Κουμουνδούρου πωλείται και κάθε στρατόπεδο παίρνει 50% από την αγορά.

Ads

Τα δύο μέρη συμφωνούν ότι ένα τμήμα των χρημάτων θα διατεθεί για τους επί μήνες απλήρωτους εργαζόμενους στα κομματικά μέσα ενώ θα τακτοποιηθούν και όλες οι υπόλοιπες οικονομικές εκκρεμότητες.

-Τα δύο ΜΜΕ, η Αυγή με το site της και ο ραδιοσταθμός στο Κόκκινο, μοιράζονται επίσης, μετά διαπραγμάτευση. Στην τελευταία συμπεριλαμβάνονται και τα ΑΣΚΙ, τα Σύγχρονα Αρχεία Κοινωνικής Ιστορίας που αποτελούν έναν αμύθητο ιστορικό θησαυρό.

-Ένα από τα δυσκολότερα θέματα είναι το brand ΣΥΡΙΖΑ. Ο τίτλος είναι όμως φθαρμένος και από πλευράς Στέφανου Κασσελάκη είχε κατά καιρούς διατυπωθεί η ιδέα αλλαγής του. Ο τελευταίος μπορεί να υποχωρήσει από τη διεκδίκηση του τίτλου, αν πάρει κάτι πιο πολύτιμο από τα προηγούμενα (πχ τον ραδιοσταθμό).

Οι βουλευτές θα επιλέξουν αν και σε ποια από τις δύο νέες κοινοβουλευτικές ομάδες θα προσχωρήσουν. Οι σημερινοί ή και άλλοι υποψήφιοι θα διαλέξουν στρατόπεδο και θα υποβάλλουν μετά την υποψηφιότητα τους για την αρχηγία, σε ήρεμα νερά.

Η παραπάνω πρόταση είναι καθαρά δική μου και δεν έχει συζητηθεί με κανένα στέλεχος είτε από το ένα μέρος είτε από το άλλο. Kάθε πλευρά έχει τα δίκια της, αλλά αυτή τη στιγμή τα επιχειρήματα δεν έχουν σημασία: έχουν δώσει τη θέση τους σε μια αδυσώπητη μάχη εξουσίας.

Στηρίζεται σε δύο παραδοχές κοινής λογικής:

-πρώτον ότι η διάσπαση είναι αναπόφευκτη, όποιο στρατόπεδο και αν επικρατήσει. Γιατί να μην γίνει αναίμακτα;

-δεύτερον, αν χυθεί αίμα, θα είναι το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του ΣΥΡΙΖΑ, που αγωνιά.

Γνωρίζω ότι όταν μπλεχθεί κανείς σε ένα γατοκαυγά, μπορεί να την πληρώσει και αυτός. Αλλά η κρίση του ΣΥΡΙΖΑ κάνει κακό, πέρα από αυτόν, σε όλη την ιδέα της Αριστεράς και την παρουσία της στα πολιτικά πράγματα. Δεν χρειάστηκαν οι θεσμικές αλλαγές που ονειρευόταν ο Βορίδης για να μην ξαναπαίξει ρόλο στα πράγματα η Αριστερά. Τα «κατάφερε» από μόνη της.

Ένα βελούδινο διαζύγιο μπορεί να σώσει ότι σώζεται από την «οικογένεια» και να βοηθήσει τα «παιδιά» της να βρουν το δρόμο τους. Στη διαπραγμάτευση, αν γίνει, καλό είναι να ηγηθούν γυναίκες.