Δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Δεν έγιναν όλα τα ξημερώματα της 12ης προς 13η Ιουλίου ή λίγες μέρες πριν. Δεν έγιναν με έναν εκβιασμό για τον οποίο και μικρά παιδιά δεν  θα ήταν προετοιμασμένα. Πολλοί οι ενδιάμεσοι  σταθμοί (της αναπόφευκτης αποτυχίας): Πριν και μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015.

Ο πρώτος σημαντικός σταθμός είναι το Όστιν του Τέξας, το Νοέμβριο του 2013 με την ομιλία του Α. Τσίπρα. Τόσο καταθλιπτικά κοντά, χρονικά, στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ στο όποιο άλλα ευτυχώς είχαν λεχθεί!!! Τόσο συντριπτική απόκλιση από συλλογικές δεσμεύσεις!

Πολλά τα λάθη στρατηγικής της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, όμως το κορυφαίο ήταν ο αυτό – εγκλωβισμός στο  ευρώ… και το πόσο αυτός  διατυμπανίστηκε απ’ άκρου εις άκρον της οικουμένης. «Είμαστε, άοπλοι, γυμνοί, αθωράκιστοι, έτοιμοι να «πέσουμε τη δύσκολη στιγμή». Αυτό εξέπεμπε, υπόρρητα, σε όλους τους τόνους ο Αλέξης Τσίπρας, και το στενό του επιτελείο, στην προεκλογική και μετεκλογική περίοδο. 

«Ορκιζόμαστε σε ιερά και όσια!», «Όχι, όχι δεν έχουμε εναλλακτικό σχέδιο», δεν έχουμε τίποτα απολύτως κρυφό ως φρόνιμα παιδιά της δύσης και της αυταρχικής ευρωζώνης  – της εγκληματικής (1) συμμαχίας που εργάζεται για την εξόντωση των χαμηλών εισοδημάτων απανταχού της ΕΕ και της μετατροπής τους σε συγχρόνους δούλους.

«Αν τα πράγματα πάνε καλά, αν δείξουν οι Ευρωπαίοι  αλληλεγγύη και όλα τα σχετικά, έχει καλώς!» «Αν τα πράγματα πάνε άσχημα» –  όπως ήταν προδιαγεγραμμένο ότι θα πήγαιναν  δεδομένης της «εγκληματικής» φύσης της συμμαχίας  – τότε «ότι βρέξει ας κατεβάσει!» 

Και «έβρεξε» στις 13/7/15 και κατέβασε… λίθους και κεράμους… βαρείς, αιχμηρούς, θανατηφόρους.

Ενοχλούσαν τότε οι πιεστικοί δημοσιογράφοι με το επανερχόμενο ερώτημα «Ναι βέβαια … αλλά… πείτε μας τι θα κάνετε αν δεν συμφωνήσουν, αν σας αρνηθούν;». Αντί  η ερώτηση και η ανάγκη απάντησης να μετουσιωθεί σε συνείδηση πρόληψης, θωράκισης και εγρήγορσης ή απάντηση του Α. Τσίπρα ήταν «θα υποχωρήσει η Μερκελ, θα το δείτε και θα είναι μέρα μεσημέρι!» 

Το άσχημο, προφανώς, δεν είναι ότι το έλεγε. Το άσχημο είναι ότι το εννοούσε.

Ο αυτό – εγκλωβισμός στο ευρώ η ωραιοποίηση του και από το άλλο μέρος η δαιμονοποίηση του εθνικού νομίσματος, η άρνηση να εμφανιστεί η χώρα ως έτοιμη για ρήξη βάσει σχεδίου αρχίζει το Νοέμβριο του 2013 στο Τέξας με την ομιλία του νυν πρωθυπουργού που χρησιμοποίησε, εν προκειμένω, όλα τα επιχειρήματα του μνημονικού μπλοκ  για να φτάσει ανά την υδρόγειο το μήνυμα ότι η Ελλάδα και άρρηκτα συνδεδεμένη με το ευρωσύστημα είναι και κανένα απολύτως σχέδιο ρήξης με του πιστωτές δεν διαθέτει. Βαδίζει και θα βαδίσει «ως πρόβατον επί σφαγή». Τα λεγόμενα του ήταν  αστήρικτα (θεωρητικά και πολιτικά),  ήταν (και θα είναι) εκφοβιστικά για τους Έλληνες και προδιέγραφαν το «ΤΙΝΑ: δεν υπάρχει εναλλακτική» τόσο για την τελική διαπραγματευτική οπισθοχώρηση όσο και για το νόμισμα. 

Όλα, σύμφωνα με τον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν θετικά με την παραμονή στο ευρώ και όλα καταστροφικά με την έξοδο από αυτό. Καταστροφικά για τη χώρα και κατακλυσμιαία για την Ευρώπη.

Αυτά συμβαίνουν 4 μήνες μετά το ιδρυτικό συνέδριο του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιούλιο του 2013, στο  οποίο το κόμμα δεσμεύτηκε ότι «δεν θα γίνει καμία θυσία για το ευρώ» !!!  Αν οι δανειστές εκβίαζαν  ή απειλούσαν ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν, σύμφωνα με το κείμενο του συνεδρίου του, έτοιμος για «οποιαδήποτε εξέλιξη». 

Ακολουθεί απόσπασμα από το κείμενο του συνέδριου του 2013 (… εδώ ταιριάζει το «… και διηγώντας τα να κλαις… »):

«Αποτρέπουμε τη μετατροπή της χώρας μας σε αποικία χρέους. Επαναδιαπραγματευόμαστε τις δανειακές συμβάσεις και ακυρώνουμε τους επαχθείς όρους τους, θέτοντας ως πρώτο θέμα τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, πραγματοποιώντας λογιστικό έλεγχο.

Όπως συμπυκνώνει το σύνθημα «καμιά θυσία για το ευρώ», απόλυτη προτεραιότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί η αποτροπή της ανθρωπιστικής καταστροφής και η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, όχι η υποταγή σε υποχρεώσεις που ανέλαβαν άλλοι, υποθηκεύοντας τη χώρα. Δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε τις ενδεχόμενες απειλές και τους εκβιασμούς των δανειστών με όλα τα δυνατά όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, ενώ είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε με οποιαδήποτε εξέλιξη, βέβαιοι ότι, σε κάθε περίπτωση, ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει».  
 
Η Αριστερή Πλατφόρμα ως όφειλε είχε αντιδράσει αμέσως μετά την ομιλία στο Τέξας. Ας όψονται όσοι στις πολύ πρόσφατες  αρθρογραφικές παρεμβάσεις τους βάζουν, ελαφρά τη καρδία, απαξιωτικά εισαγωγικά στην αριστερή πλατφόρμα και το ρεύμα: «αριστεροί», «αριστερά». Οι πολιτική ενοχή και οι πολιτικές τύψεις δεν κρύβονται… δεν κρύβονται με τίποτα!

(1) Ο χαρακτηρισμός είναι απολύτως πολιτικός: όταν χαράσσεις πολιτικές εξόντωσης του 1/2 της κοινωνίας και δηλώνεις  πως οτιδήποτε διαφορετικό είναι ‘εκ φύσεως’ αδύνατο η πολιτική σου είναι εγκληματική, είσαι πολιτικός εγκληματίας  αδιαφιλονίκητα και χωρίς περιστροφές.