Ξέρετε τι ενοχλεί περισσότερο στις φοροαπαλλαγές, ή κατ’ άλλους ρουσφέτια, για τις κατά τεκμήριο πλούσιες μονές του Αγίου Όρους; Ούτε ότι απαλλάσσονται από τον ΕΝΦΙΑ, τον ΕΤΑΚ και τα λοιπά πως – τα – λένε, ακόμα και τα ακίνητα που διαθέτουν εκτός Όρους. Ούτε ότι, ενώ χιλιάδες άνθρωποι τραβούν τα μαλλιά τους, για το πώς θα τα καταφέρουν με την μοχθηρή εφορία, και άλλοι ζουν την τραγωδία των κατασχέσεων, οι άγιοι πατέρες γλιστρούν κάτω από την πήχη. Αλλά ότι η «δουλειά» γίνεται νύχτα, κρυφά, σχεδόν ένοχα, χωρίς καμιά συζήτηση, εξήγηση, ανταλλαγή απόψεων. Για να καταλάβουμε κι εμείς περί τίνος πρόκειται. 

Υπάρχει λόγος παιδιά να κάνετε τη χάρη στα μοναστήρια; Μπορεί. Πείτε στον κόσμο που πληρώνει, γιατί δεν πρέπει εκείνα να πληρώνουν. Αλλά όχι κόλπα με τροπολογίες βουλευτών, που δεν μπαίνουν στη βάσανο του γενικού λογιστηρίου. Όχι γουρούνι στο σακί, και να μην ξέρει κανένας τι κοστίζουν στο Δημόσιο τα «δεν πληρώνω». Και βεβαίως όχι διακομματική συμφωνία στο παρασκήνιο, σε συνθήκες περίπου ομερτά, που καταλήγει να εμφανίζονται βουλευτές από διάφορα κόμματα, συμπολίτευσης, αντιπολίτευσης, και κεντρώα, με τροπολογίες που προφανώς δεν έχουν συντάξει οι ίδιοι, για να περάσει στα μουλωχτά το κατ’ έτος άγιο μπαχτσίσι. 

Δεν θα είχαν αντίρρηση οι περισσότεροι, φαντάζομαι, να υπάρχει μια ειδική μεταχείριση, ή μια κάποια προστασία  του Αγίου Όρους. Να διευκολύνονται φορολογικά και δεν ξέρω γω πώς αλλιώς τα μοναστήρια. Εθνικός θησαυρός είναι, θρησκευτική κοιτίδα είναι, άπειρα ιστορικά κειμήλια φιλοξενούν, άρα πρέπει να διασφαλιστούν οι καλύτερο δυνατοί όροι της διατήρησής τους. Άντε να καταπιούμε και το αφορολόγητο των 9.500 ευρώ, χωρίς αποδείξεις, για τους μοναχούς. Αλλά να μάθουμε. Να ξέρουμε. Να το συζητήσετε ανοιχτά, όπως πρέπει σε μια δημοκρατική κοινωνία, και με μια κυβέρνηση που τάσσεται με το διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους.

Κι όταν λέω να μάθουμε, να ξέρουμε, δεν εννοώ τις ανοησίες για το χρέος της Πολιτείας απέναντι στα μοναστήρια, επειδή πριν ένα αιώνα το Άγιο Όρος διέθεσε δικές του εκτάσεις για τους πρόσφυγες. Εννοώ σοβαρά, υπεύθυνα, μετρήσιμα πράγματα. Αλλιώς θα υπερίπταται πάντα στη Βουλή, και στην κοινωνία, όχι το άγιο πνεύμα, αλλά η πονηρή υποψία, ότι διαπράττουν διακομματικώς ιερο – απαλλαγές, για να τα έχουν καλά με την βουλιμική Εκκλησία. Αμήν… 

* Διαβάστε όλα τα άρθρα του Θανάση Καρτερού στην Αυγή εδώ