Σαν χθες μου φαίνεται, που με τους καλύτερούς μου φίλους – οι περισσότεροι είμαστε μαζί από το γυμνάσιο, κάποιοι και από το δημοτικό – καθόμασταν σε ένα μπαλκονάκι στα Σεπόλια και γελάγαμε μέχρι δακρύων. 

Ήταν 2005 – 2006, αν δεν κάνω λάθος, και χαζεύαμε το δημοφιλές «Στο Παρά Πέντε», όταν ακούσαμε την ατάκα του Φώτη προς τη Ντάλια: «τα Σεπόλια είναι πολλά. Δεν λέμε το Σεπόλι». Από τότε, στην παρέα λέγαμε πάντα «το Σεπόλι» και χαιρόμασταν, λες κι ήμασταν μικρά παιδιά – ενώ ήμασταν στο πανεπιστήμιο – που ο Καπουτζίδης μνημόνευσε τη γειτονιά μας. 

Την εποχή εκείνη ο Γιάννης Αντετοκούνμπο πρέπει να ήταν περίπου 11 χρονών και άρα πήγαινε στο πρώην σχολείο μας και έπαιζε μπάσκετ στον Τρίτωνα, το γηπεδάκι της γειτονιάς μας. Κι εμείς παίζαμε εκεί παλιότερα, αγόρια και κορίτσια. Όχι με την ίδια επιτυχία βεβαίως, ρίχναμε όμως καμιά φορά σουτάκια κυρίως για να ξαλεγράρουμε από το διάβασμα ή παρακολουθούσαμε τους άλλους να παίζουν, ειδικά αν ξεδίπλωνε το ταλέντο του κάποιος που μας άρεσε. 

Από τότε πέρασαν χρόνια πολλά. Κι εκεί που ούτε καν οι Αθηναίοι δεν ήξεραν που πέφτουν τα Σεπόλια, τα έμαθε όλος ο κόσμος. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο – η ιστορία του πασίγνωστη πια – πήγε στο NBA έγινε ο Greek Freak, ο Giannis, ο MVP. Τα Σεπόλια έγιναν Sepolia και σε λίγο θα αποκτήσουν και τουρισμό!

Τόσα χρόνια ποτέ δεν έγραψα, ούτε και διάβασα τόσες φορές τη λέξη Σεπόλια όσες το τελευταίο διάστημα. Καμιά περιστασιακή είδηση και έξω από την πόρτα. Λόγω του Giannis, ίσως τώρα κάποιοι να αναρωτηθούν, ποια είναι τελοσπάντων αυτή η ‘εξωτική’ γειτονιά που τόσο πολύ αγαπάει αυτό το παιδί και κάθε φορά που έρχεται στην Ελλάδα τη θυμάται και γυρνάει εκεί; Τι το εξαιρετικό έχουν τα Σεπόλια; Οι περισσότεροι που μένουν εδώ θα σας απαντήσουν: τίποτα. Και ίσως και να έχουν δίκιο. 

Τα Σεπόλια, κέντρο – παράκεντρο, περισσότερο δυτικά προάστια, δεν είναι μια όμορφη γειτονιά. Είναι όμως γειτονίτσα και καμιά φορά θυμίζει τις γειτονίτσες, όπως αυτές ήταν παλιά. Με τα συνοικιακά μαγαζάκια, τα μικρά γηπεδάκια, τις ίδιες καφετέριες που πηγαίναμε πριν είκοσι χρόνια. Ακόμη δίνουμε ραντεβού με τα ‘παιδιά’ στον Τρίτωνα, στον Άφοβο, στον παλιό Άγιο Μελέτη, για να πάμε μετά στις πιο ιν γειτονιές, εκεί που βγαίνουμε όλοι εμείς που ζούμε στην Αθήνα. 

Για κάποιο λόγο, που είναι δύσκολο να τον εξηγήσει κανείς, τα περισσότερα παιδιά που μεγαλώσαμε στα Σεπόλια αγαπάμε πολύ τη γειτονιά μας. Ακόμη κι αυτοί που έφυγαν την αγαπούν. Θυμάμαι όταν το ποστ «ψηφίστε για να στείλουμε τον πρώτο Έλληνα παίχτη στο All Star Game» είχε κατακλύσει το Facebook, ένας φίλος από την παλιοπαρέα, καθηγητής πια στο Λονδίνο είχε γράψει με χιούμορ: «όχι, δεν ψηφίζω για να στείλω τον πρώτο Έλληνα στο All Star Game, αλλά τον πρώτο Σεπολιώτη». Και βροχή τα like από τους παλιούς συμμαθητές. Και να τα παλιά συνθήματα: Sepolia City και τα λοιπά. 

Ο Γιάννης τελικά έγραψε ιστορία και μαζί πήρε και τη γειτονίτσα μας. Το Σαββάτο 29 Ιουνίου του 2019, τα Σεπόλια υποδέχτηκαν τους Antetokounbros. Στον Τρίτωνα στήθηκε μια μεγάλη γιορτή. Κερκίδες, παρκέ, οθόνες έξω από το γήπεδο, φώτα, πυροτεχνήματα, πανό με το σύνθημα Sepolia Proud και Birthplace of dreams. Από το μικρό γηπεδάκι, οι Antetokounbros ανακοίνωσαν ότι θα ιδρύσουν ακαδημία για παιδιά που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να κυνηγήσουν τα όνειρά τους. Δεν είναι το μόνο σημαντικό που έκαναν. 

Το Σάββατο έγιναν ωραία πράγματα. Σε μια πολυκατοικία πάνω από τον Τρίτωνα, που δεν μπορούσε να χωρέσει όλους όσους ήθελαν να συγκεντρωθούν μια οικογένεια Ελλήνων έστησε πάρτι στη βεράντα. Καλεσμένοι γείτονες και φίλοι: μια οικογένεια Τούρκων με τα δυο παιδάκια τους, μια Μολδαβή με το Σύριο σύζυγό της και την κορούλα τους. Όλοι πανευτυχείς. Κάτω από το μπαλκόνι πλήθος παιδιών με τους γονείς τους, περίμεναν να δουν το Γιάννη. Το παιδί από τα Σεπόλια. He had a dream, τα κατάφερε against all odds και έστειλε το ωραιότερο μήνυμα που θα μπορούσε να στείλει, αυτό ενάντια στο ρατσισμό. Αυτό είναι το δώρο που έκανε ο Γιάννης στα Σεπόλια. Και μακάρι να μείνει παρακαταθήκη. 

Το γιατί τα Σεπόλια αγαπούν το Γιάννη Αντετοκούνμπο είναι εύκολο να απαντηθεί. Το γιατί αυτός δεν τα ξεχνάει μόνο εκείνος μπορεί να το απαντήσει. Σημασία έχει ότι δεν το κάνει κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για τη γειτονιά, για τον αθλητισμό, για το όνειρο, για το παιδί, για τον άνθρωπο, για τα Σεπόλια ρε γαμώτο. Τα Σεπόλια που το Σάββατο από παγκοσμίως άγνωστα, έγιναν γνωστά, έγιναν περήφανα. Proud εξαιτίας του Giannis, proud για τον Giannis. Σ’ ευχαριστούμε, Γιάννη.