Πάντα η ακριβολογία ήταν  ένας σταθεροποιητικός παράγοντας  στην προσωπική μου συγκρότηση   σε σχέση με την  κοινωνική  μου επικοινωνία και τις συναλλαγές μου.

Με κάποιο τρόπο μου δημιουργούσε μια ασφάλεια, ως προς την εξασφάλιση της σαφήνειας των προθέσεων μου στις σχέσεις μου με τους άλλους.
Παρακολουθώντας την πρόσφατη επικαιρότητα αντιλήφθηκα σε δύο φαινομενικά εντελώς άσχετες μεταξύ τους περιπτώσεις, την χρίση λέξεων -εννοιών– συμβολισμών που  ο  “διασταλτικός τους χαρακτήρας “ άφηνε σαφέστατα περιθώρια για μια παρερμηνεία, ιδιαίτερα για ένα κοινό που δεν έχει την ευκολία  να αναγνωρίζει την βαρύτητα του συμβολισμού, στην ουσία των λέξεων και πως αυτές μπορούν να λειτουργήσουν στο υποσυνείδητο των ανθρώπων, επηρεάζοντας την οπτική τους και την θεώρησή τους για αυτά που συμβαίνουν γύρω τους. 

Θα γίνω αμέσως σαφής . Η πρώτη περίπτωση αφορά την συνέντευξη του Προέδρου Ζελένσκι πρόσφατα στο Δημόσιο κανάλι την ΕΡΤ2. Συγκεκριμένα ερωτώμενος για την παρουσία και την  δράση των Ναζιστικών μορφωμάτων του τάγματος των Αζόφ στο παρελθόν αλλά και σήμερα  στην Ουκρανία , αναφέρθηκε επανειλημμένα  σε αυτά    με τον όρο …. Παρουσία Ριζοσπαστικών δυνάμεων, αρνούμενος  συστηματικά οποιοδήποτε άλλο χαρακτηρισμό.  Επειδή αμέσως “ μου κλώτσησε “  η αναφορά του όρου από περιέργεια ανέτρεξα στο αντίστοιχο  λήμμα  στην  Βικιπαίδεια  όπου εκεί μεταξύ άλλων αναφέρει…. ιστορικά ο ριζοσπαστισμός έχει αναφερθεί αποκλειστικά στην ριζοσπαστική αριστερά και σπανίως στην ακροδεξιά. Ακόμα ο Μπαμπινιώτης αναφέρει “Η τάση, ο τρόπος πολιτικής και κοινωνικής δράσης και σκέψης, που επιδιώκει ριζικές και άμεσες αλλαγές στους κοινωνικούς θεσμούς”.  Σε κάθε περίπτωση στον δημόσιο διάλογο μας  είναι μια έκφραση που δεν αντιπροσωπεύει μια αρνητική διάσταση. Ειναι προφανες ότι καμία περιγραφή δεν συνάδει σε τίποτα για  αυτά που όλοι γνωρίζουν για την δράση και την ιδεολογία των Αζωφ   Αξίζει δε να αναφερθεί ότι  “Ριζοσπάστης”  είναι ο τίτλος μιας από τις παλαιότερες Ελληνικές Εφημερίδες . Αντιλαμβάνεσθε λοιπόν με βάση τα παραπάνω, πόσο μπορείς με μια μόνο λέξη , να παραπλανήσεις ένα ακροατήριο, να θολώσεις τις έννοιες , να ξεφύγεις από την ουσία , να ενοχοποιήσεις τους αντιπάλους σου.  Ακούγοντας τον λοιπόν ,στο  μυαλό ενός μη πονηρεμένου  ακροατή  οι ναζιστές του Αζώφ είναι …. κάποιοι ριζοσπάστες   που πλέον εντάχθηκαν στον τακτικό στρατό. Μάλιστα !!!!!!

Περίπτωση δεύτερη

Η δίκη των Αστυνομικών που κλωτσοβάρεσαν σύμφωνα με τα Βίντεο που όλοι  μας είδαμε τον μακαρίτη Ζακ- Τζάκη Κωστόπουλο . Μετά την Δίκη  και τα επεισόδια  διαμαρτυρίας που συνέβησαν εκεί , κατά την ανακοίνωση της αθωωτικής για τούς Αστυνομικούς απόφασης, κυκλοφόρησε  εκτενώς στα κοινωνικά δίκτυα επιστολή από μια   Influencer με τίτλο “Μην βρίζεις μάνα , Μη βρίζεις Μάγδα”. Την βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα και αστραπιαία στο μυαλό μου ήρθε ο συσχετισμός με την συνέντευξη του Ζελένσκη.

Σε αυτή την επιστολή που είναι επιμελώς γραμμένη με  εκφορά  και δομή σύγχρονης καταγγελτικής κουλτούρας ,με επίφαση προοδευτισμού , γίνεται αναφορά του όρου “Μάνα” εξαρχής στον τίτλο επιδιώκοντας  την συναισθηματική  φόρτιση που προκαλεί σε όλους η επίκλησή της , καθώς βεβαίως και την περιέργεια για το τι ακολουθεί αφού μοιάζει να είναι….ένα γράμμα από μια μάνα σε μια μάνα…. τραγικό συμβολο στην συνείδηση  όλων………. νόμιζα!!!!!!!!
Εξ αρχής περιμένεις ότι η Μάνα δεν μπορεί παρά να είναι σύμβολο αγάπης , άδολης και ανιδιοτελούς . Σύμβολο αγώνα για την προστασία ακόμα και της μνήμης του παιδιού της.

Αντ΄αυτού είναι  μια εκτεκταμένη κατακραυγή προς την Μάνα Μάγδα  Φύσσα. Εν ολίγοις την  “ εγκαλούν “ :

Για τον τρόπο και τις ευθύνες που έχει στο  πως μεγάλωσε το παιδί της…  λανθασμένα…Ένα παιδί που δεν ήταν ο “αποδεκτός τύπος” του δικού τους πρότυπου,  σπίτι δουλειά , ταβέρνα με φίλους  και πάλι σπίτι  όπως αναφέρουν,.Ένα παιδί που ένιωθε οργή και μίσος για την φτώχεια που το περιέβαλλε, για    ένα  Πολιτικό σύστημα βασισμένο στην αδικία και στην στέρηση ευκαιριών , και έγραφε στίχους για να το ανατρέψει .Για ένα παιδί που ήθελε να κάνει τον κόσμο πιο ωραίο και δίκαιο , αλλά  που για αυτούς δεν ήταν αποδεκτό.,!!!!

Το ότι αυτό το παιδί έγινε η θυσία, για να σπάσει το απόστημα του Φασισμού που αναβίωνε οργανωμένα γύρο μας καμία αναφορά . Ότι ο Θάνατός του ήταν η απόδειξη  ότι το τέρας που πολέμαγε και κατάγγελλε με τους στοίχους του , ήταν εκεί ολοζώντανο και υπαρκτό και τον κατασπάραξε καμία αναφορά.  Για το τι  χρωστάμε όλοι μας στον Παύλο, για αυτήν του την θυσία  που οδήγησε  στην φυλακή  τα ηγετικά στελέχη του Ναζιστικού μορφώματος καμία αναφορά.

Και αντί όλων αυτών , οικειοποιούνται την λέξη “μάνα” για να αντιστρέψουν κάθε νόημα που σηματοδοτεί αυτή η λέξη, προκειμένου  να εξυπηρετήσουν τον στόχο τους . Επικαλούνται την λέξη για να εκφράσουν τον αποτροπιασμό τους ,πως τόλμησε η  μάνα Μάγδα Φύσσα να αμφισβητήσει μια απόφαση που δικαίωνε αυτούς που με τις κλωτσιές τους συνέβαλλαν στο Θάνατο του “διαφορετικού Ζακ-Τζάκη” , ενός άλλου της παιδιου.. Αυτουνού που η αηδία που νιώθανε  για την διαφορετικότητά  του δεν τους επέτρεψε , όχι να τον προστατέψουν, αλλά να τον “καταστείλουν”  έστω με τα χέρια  τους. Το μίασμα δεν το ακουμπάς , το σιχαίνεσαι , το κλοτσάς με την αρβύλα , το λιώνεις.

Και μετά απομένει το τελείωμα !!!!

Πως  να ανατρέψεις την Πραγματικότητα και την Αλήθεια . Να επικρατήσει το αφήγημά σου. Και τα δύο πρόσφατα παραδείγματα που αναφέρω κινούνται στον ίδιο αξιακό γαλαξία. Έχει ενδιαφέρον το τι θα ακολουθήσει;;; Εξάλλου οι λέξεις είναι μόνο “μέσα για τις πράξεις “
Ίδωμεν !!!!!!

Επισυνάπτω το γράμμα της Μάνας στην Μάνα: 

Μη βρίζεις μάνα. Μη βρίζεις Μάγδα. Είναι άδικο.. Σε άκουσα ,να χαρακτηρίζεις τα παιδιά άλλων μανάδων,μα και πατεράδων ”Ξεφτίλες και φονιάδες για 600 ευρώ.” Όχι! Είσαι πολύ φάουλ μάνα. Είσαι πολύ φάουλ Μάγδα! Σεβάστηκε όλη η Ελλάδα τον πόνο σου. Παλικάρι έχασες, από μαχαίρι θρασύδειλου.
Παλικάρι,που δεν ήταν σίγουρα ο τύπος ”Σπίτι,δουλειά,ταβέρνα με φίλους” ή, ”Σπίτι, Πανεπιστήμιο,σεμινάριο,καφετέρια”, μα ήταν ο γιος σου μάνα, ήταν ο γιος σου Μάγδα.

Οι στίχοι που έγραφε για να βιοπορίζεται και να εκφράζεται, έκρυβαν πολλή οργή,πολύ μίσος… Δεν ξέρω ποιος ήταν υπέυθυνος γι’ αυτό, δεν ξέρω αν το έβλεπες, δεν ξέρω αν μιλούσατε.. Ξέρω μόνο,πως για την κάθε μάνα,για την κάθε Μάγδα , το παιδί της είναι η πιο μεγάλη, η πιο παντοτινή αγάπη.
Τα αγόρια που έβριζες μάνα, Μάγδα, ναι, δουλεύουν για 600 ευρώ, αλλά ξεφτίλες δεν είναι. Ή τουλάχιστον, ανάμεσά τους, θα βρείς τόσους ξεφτίλες, όσους θα βρεις και σε ένα τσούρμο οικοδόμους, ή ναυτικούς, ή δασκάλους, ή γιατρούς ή μπογιατζήδες. Δεν τον κάνει η δουλειά των άνθρωπο μάνα, Μάγδα, ο άνθρωπος κάνει καλύτερες όλες τις δουλειές, βάζοντας σε αυτές, τα όμορφα κομμάτια της ψυχής τους.

Κρίμα μάνα, κρίμα Μαγδα… Σ’ είδα χθες και μαύρισε η ψυχή μου…Όχι απο θλίψη. Ούτε εσύ ήσουν θλιμμένη. Εξαγριωμένη ήσουν, σαν το θηρίο που ζητά αίμα.. Εξαγριώθηκες,επειδή το δικαστήριο, δεν καταδίκασε τους αστυνομικούς. Και αμφισβήτησες με τον τραμπούκικο τρόπο του όχλου μια δικαστική απόφαση. Ουσιαστικά αμφισβήτησες -και δεν είναι η πρώτη φορά- τη Δημοκρατία και τους θεσμούς της. Μάνα,Μάγδα, αυτή η Δημοκρατία έχωσε το φονιά του γιου σου και τους ηθικούς αυτουργούς στη φυλακή.

Οι πολιτικοί, των οποίων έχεις γίνει ενεργούμενο και φερέφωνο, εν γνώσει, ή άθελά σου, δεν έβρισκαν αίθουσα να δικάσουν τη Χ.Α, θυμάσαι?
Ξέρεις γιατί? Γιατί δεν πίστευαν και δεν πιστεύουν στη Δημοκρατία, παρά μόνο στο μπάχαλο παντού. Αφού μόνο μέσα από το μπάχαλο, μπορούν να υπάρξουν ,όπως και η υπουργός τους παραδέχτηκε. Να δεις πως το είχε πει..”Η κανονικότητα, δεν ευνόησε ποτέ την Αριστερά.”

Εσύ όμως μάνα, εσύ Μάγδα , πως μπόρεσες μετά από αυτό που πέρασες, να ξερνάς τόσο μίσος, σε δίκες άσχετες με την υπόθεση του Παύλου?
Γιατί στο Ζακ κι όχι στο μνημόσυνο των παιδιών της Μαρφίν, γιατί στο Ζακ κι όχι στο μνημόσυνο των θυμάτων της 17 Νοέμβρη, γιατί στο Ζακ κι όχι στο μνημόσυνο της …παράπλευρης απώλειας του ένοπλου αγώνα, Θάνου Αξαρλιάν?

Ποτέ δε θα μιλήσεις γι’ αυτούς τους φόνους μάνα, Μάγδα! Γιατί δεν πιστεύεις ότι ήταν φόνοι, αλλά απόδοση δικαιοσύνης. Ετσι,όπως εσύ έχεις τη δικαιοσύνη στο μυαλό σου. Στρεβλά κι αρρωστημένα. Οταν ο παρατρεχάμενος δίπλα σου χθές, φώναζε στο νεαρό αστυνομικό με θράσος και τσαμπουκά ” Τι κοιτάς ρε, φεύγεις τώρα, φύγε ξεφτιλισμένε ” αναρωτιώμουν απο που πηγάζει αυτό το θράσος κι η δική σου ανοχή σε αυτό. Από το μεγαλείο της Δημοκρατίας πηγάζει κι απο τη σιγουριά, ότι αυτά τα παιδιά των 600 ευρώ, δε θα γυρίσουν να ανταποδώσουν τις προσβολές, για να μη συνεχιστεί το επεισόδιο.

Θα καταπιούν τις προσβολές και θα φύγουν. Όπως κι έκαναν και μπράβο τους. Σέβομαι τον πόνο σου μάνα, Μάγδα, μα δε σε υπολήπτομαι καθόλου ως άνθρωπο κι ως πολίτη. Έχεις μεγάλες ευθύνες…Γιατί θα μπορούσες να γίνεις φάρος ενότητας κι ομοψυχίας αυτές τις δύσκολες για την πατρίδα ώρες κι εσύ προτιμάς να διχάζεις, να βρίζεις και να αδικείς ανθρώπους που δε σου φταίνε σε τίποτα. Απλά και μόνο, για να ικαικανοποιήσεις τις εμμονές σου και να πείσεις τον εαυτό σου, οτι εσύ, σαν μάνα, τα έκανες όλα σωστά.