Τα τουρκικά ΜΜΕ ήταν πολύ απασχολημένα με την κάλυψη των συγκρούσεων εντός της κυβέρνησης του AKP και δεν είχαν αρκετό χρόνο και χώρο να αφιερώσουν στην επίσημη επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Άγκυρα στις 13 Μαΐου.

Έχουν δημοσιευθεί σύντομα ρεπορτάζ χωρίς εμπεριστατωμένες αναλύσεις. Για παράδειγμα οι παρεμβάσεις των δύο ηγετών κατά την κοινή συνέντευξη Τύπου.

Ο κ. Μητσοτάκης ήταν, τον Μάιο του 2022, σύμφωνα με τον Ερντογάν, «ένας πολιτικός που στα μάτια μου δεν υπάρχει πια». Ενώ τον Δεκέμβριο του 2023 ο Μητσοτάκης έγινε «ο φίλος μου»!

Πολιτικά και διπλωματικά απρόβλεπτος, όπως λένε σοβαροί παρατηρητές, καιροσκόπος κατά τις κακές γλώσσες, ο Ερντογάν, από το 2002 μπόρεσε, κατά καιρούς, να παρουσιάζεται ως ένας σπουδαίος, σχετικά διορατικός ηγέτης, με τον οποίο μπορούμε να συνεργαστούμε. Είχε καλές σχέσεις με την Ουάσιγκτον, τη Μόσχα, τις Βρυξέλλες και τις αραβικές χώρες. Πίστευε ότι ήταν ένας ικανός ακροβάτης που μπορούσε να ισορροπεί σε οποιοδήποτε σκοινί. Οι πραγματικότητες και οι πολιτικές εξελίξεις έχουν δείξει ότι ο Τούρκος Πρόεδρος είναι ιδιαίτερα ικανός στο να κερδίζει τους εχθρούς. Σήμερα η Άγκυρα είναι απομονωμένη στη διεθνή σκηνή, σε σύγκρουση με όλους τους γείτονές της – με εξαίρεση το Αζερμπαϊτζάν. Πρόσφατα, το Προεδρικό Μέγαρο ανακοίνωσε στην Άγκυρα ότι ο Λευκός Οίκος θα υποδεχθεί τον Ερντογάν στις αρχές Μαΐου, αλλά εκπρόσωπος του Μπάιντεν διευκρίνισε ότι «αυτή η επίσκεψη δεν ήταν στο πρόγραμμα του Αμερικανού Προέδρου».

Ο Έλληνας πρωθυπουργός, που πλέον γνωρίζει καλά τον Ερντογάν, ήταν επιφυλακτικός και δήλωσε ότι ήθελε απλώς να συνεχίσει την πολιτική του διαλόγου με την Άγκυρα. Δεν είχε μακροπρόθεσμους στόχους, ούτε είχε μεγάλες προσδοκίες. Επιπλέον, ευαίσθητα θέματα όπως η σύγκρουση στο Αιγαίο ή η μουσουλμανική μειονότητα στην Ελλάδα δεν ήταν καν στην ατζέντα των συζητήσεων.

Το ολίσθημα του Ερντογάν παρατηρήθηκε καλά από τους ειδικούς: Ο Τούρκος Πρόεδρος δήλωσε ότι «η Χαμάς ήταν μια αντιστασιακή οργάνωση και ότι περισσότερα από χίλια μέλη αυτής της οργάνωσης λάμβαναν ιατρική φροντίδα στην Τουρκία». Αν και επρόκειτο κυρίως για τραυματίες Παλαιστίνιους από τη Γάζα.

Η μετατροπή της εκκλησίας της Χώρας σε τζαμί, που ωστόσο είχε προκαλέσει πολλές αντιδράσεις στον χριστιανικό κόσμο και στους αληθινούς κοσμικούς στην Τουρκία και παγκοσμίως, δεν είχε τη θέση που της άξιζε στον ελληνοτουρκικό διάλογο.

Η τουρκική αντιπολίτευση γενικά δεν είναι πολύ ευχαριστημένη με τη στάση ξένων ηγετών που νομιμοποιούν τον Ερντογάν. «Η πολιτική του κατευνασμού ενισχύει τον Ερντογάν», πιστεύει ένας καθηγητής πολιτικών επιστημών που ζει στη Γερμανία. «Επιπλέον, ο Ερντογάν δεν είναι πια πρόεδρος του πρώτου κόμματος της χώρας του. Δεν πρέπει να το χάσουμε αυτό», πιστεύει.