Δυο χρόνια έχουν περάσει από τον μεγάλο σεισμό της 6ης Φεβρουαρίου στην Αντιόχεια – μια πόλη, που καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς, ανάμεσα στα άλλα 10 διαμερίσματα που επλήγησαν.

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, 50 χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και περισσότερα από 300 χιλιάδες κτίρια καταστράφηκαν. Οι τοπικές ΜΚΟ πιστεύουν ότι αυτοί οι αριθμοί λένε μόνο τη μισή την αλήθεια, και ότι μάλλον θα πρέπει να υπολογίζονται στο διπλάσιο.

Στις 4:17 π.μ., ένας σεισμός 7,7 Ρίχτερ μετέτρεψε πόλεις και χωριά της περιοχής σε πεδίο μάχης σαν τη Χιροσίμα.

Κατά τη διάρκεια των τελετών μνήμης, οι επιζώντες διαμαρτυρήθηκαν στους επισήμους.

Στην Αντιόχεια κόσμος συγκεντρώθηκε στο κέντρο της πόλης στις 3:00 π.μ. κρατώντας πινακίδες.

«Δεν σκοτώνει ο σεισμός, είναι η αδιαφορία που σκοτώνει!»

«Υπάρχουν ακόμα συντρίμμια!»

«Οι ζωές μας, η πόλη μας και η ελπίδα μας δολοφονήθηκαν!»

«Δυο χρόνια ακόμα μένουμε σε σκηνές!»

«Δεν θα ξεχάσουμε, δεν θα συγχωρήσουμε!»

«Παραιτηθείτε!»

Ούτε ένας νομάρχης, ούτε ένας δήμαρχος δεν έχει παραιτηθεί. Δεν υπάρχει ουσιαστικά κανένας υπεύθυνος για την καταστροφή.

Οι εκπρόσωποι του Ερντογάν είχαν το θράσος να δηλώσουν ότι επρόκειτο για τον Αλλάχ και τη θεία βούληση, επομένως «ένα φυσικό γεγονός για το οποίο δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα»!

Μόνο δύο λεωφόροι και μια πλατεία στο κέντρο της πόλης στολίστηκαν και φωταγωγήθηκαν πρόσφατα για την προετοιμασία της επίσκεψης του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Ερντογάν.

Η αστυνομία συνέλαβε τρεις πολίτες που ήθελαν να μπουν στον χώρο της επίσημης τελετής.

– Ούτε το πένθος μας δεν σέβονται!

Τα ζωντανά θύματα του σεισμού κατήγγειλαν στις κάμερες ανεξάρτητων ΜΜΕ:

– Από τις 6 Φεβρουαρίου δεν έχουμε λάβει ακόμη καμία στήριξη ή βοήθεια από το κράτος. Υπήρχε πολύ λίγη υλική βοήθεια, που εστάλη από την Άγκυρα και όλη πήγε στους ανθρώπους της εξουσίας.

– Η Πολιτεία είχε υποσχεθεί να ξαναχτίσει 650 χιλιάδες κτίρια ενώ σήμερα είναι μόνο 200 χιλιάδες και η πλειοψηφία τους δεν βρίσκεται στην Αντιόχεια.

– Τα σχολεία είναι κλειστά. Από τα 56 Κέντρα Υγείας που καταστράφηκαν, μόνο τα 3 ξαναχτίστηκαν.

– Ζούμε ακόμα στη λάσπη και τη σκόνη!

– Δεν είδαμε την Ερυθρά Ημισέληνο να έρχεται εδώ αλλά μάθαμε ότι πουλούσαν τις σκηνές!

Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Αντιόχειας αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη πόλη και να εγκατασταθεί με τους γονείς στα δυτικά της χώρας ή στο εξωτερικό.

Οι πολίτες της Αντιόχειας είναι πιο θυμωμένοι εξαιτίας της έλλειψης δικαιοσύνης. Θέλουν να δικαστούν όλοι οι κατασκευαστές και οι επίσημοι ελεγκτές των αυθαίρετων ή των κτιρίων που δεν τηρούσαν τους αντισεισμικούς κανόνες.

Η εφημερίδα Cumhuriyet (Κεμαλική) διευκρινίζει ότι υπάρχουν ακόμη 1.342 δίκες σε εξέλιξη με 1.850 κατηγορούμενους, αλλά μόνο 93 άτομα συνελήφθησαν.

Ο καθηγητής Νατσί Γκορούρ, σπουδαίος ειδικός στη σεισμολογία, υπενθυμίζει ότι «η Τουρκία είναι χώρα σεισμών» και προβλέπει περισσότερους σεισμούς τα επόμενα 30 χρόνια. Επαναλαμβάνει ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα προστασίας, αλλά πιστεύει ότι οι αρχές αμελούν να τα εφαρμόσουν.

Να θυμηθούμε ότι στην πόλη της Αντιόχειας, που δημιουργήθηκε γύρω στο 300 π.Χ. στην ανατολική πλευρά του ποταμού Ορόντη στα βορειοανατολικά της Μεσογείου, υπάρχει η «Σπηλιά του Αγίου Πέτρου» που θεωρείται η πρώτη εκκλησία της χριστιανικής εποχής.

Μια βιβλική και πολυεθνική πόλη από την αρχή, η πλειοψηφία των κατοίκων της ήταν αραβόφωνοι. Οι Αλαουίτες, οι Αλεβίτες, οι Έλληνες, οι Αρμένιοι, οι Εβραίοι, οι Ασσύριοι, οι Χαλδαίοι, οι Άραβες και οι Τουρκμάνοι συνυπήρξαν ειρηνικά. Το κεμαλικό καθεστώς της Άγκυρας, υπέρμαχος του έθνους-κράτους, (ένα έθνος, μια σημαία, μια γλώσσα, μια πατρίδα, ένα ενιαίο κράτος) βαθύτατα δυσαρεστημένο με αυτή την πόλη-μωσαϊκό μπόρεσε, μετά από διπλωματικούς και στρατιωτικούς ελιγμούς, να καταλάβει την Αντιόχεια το 1939.

Η Άγκυρα τόλμησε ακόμη και να αλλάξει το όνομα της περιοχής. Η Αντιόχεια (Αντάκυα στα τουρκικά) έγινε Χατάι, μια κωδική ονομασία που εφευρέθηκε από τον Ατατούρκ το 1938 για να αναφέρεται τάχα στις τουρκο-ανατολικές και ασιατικές ρίζες των κατοίκων αυτής της πόλης.

Η Αντιόχεια δεν ήταν ποτέ η αγαπημένη πόλη των κυβερνήσεων από το 1939. Πρόσφατα, μετά τον σεισμό του 2023, δεν μπόρεσε να λάβει υποστήριξη και βοήθεια όσο τα άλλα κατεστραμμένα διαμερίσματα.

Μια συνοριακή πόλη με τη Συρία, την οποία διεκδικεί η πλειοψηφία των Σύρων, τα πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά προβλήματα της Αντιόχειας δεν μπορούσαν να επιλυθούν από τα τουρκικά καθεστώτα.