Η παρουσίαση των άμεσων μέτρων του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης αποτέλεσε ένα σημείο τομής στα πολιτικά πράγματα του τόπου. Η δύναμη του και η απήχηση, που αμέσως γνώρισε από την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, έθεσαν την κυβέρνηση σε μακρά και επίπονη περιδίνηση. Η ευστοχία των προτάσεων διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ καταδεικνύουν πρωτίστως την κοινωνική γείωση της σκέψης της Αριστεράς. Ο πανικός που κατέλαβε την κυβέρνηση αποτελεί, επίσης, μία σαφή ένδειξη της ευρείας αποδοχής του προγραμματικού λόγου του ΣΥΡΙΖΑ. Με την ολοκλήρωση της ομιλίας του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ, το Υπουργείο Οικονομικών και το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους δεν σταμάτησαν να κοστολογούν τα άμεσα μέτρα του προγράμματος και να αναζητούν,μάταια, κάποιο μη ρεαλιστικό σημείο τους για να ξεδιπλώσουν την καθιερωμένη κινδυνολογία τους.

Απ´ την άλλη, οι κυβερνητικοί χειρισμοί πανικού οδήγησαν σε αρνητικές αντιδράσεις τις αγορές, με αποτέλεσμα την απότομη άνοδο των επιτοκίων των ελληνικών ομολόγων. Και στο σημείο αυτό, όμως, οι κυβερνώντες, αντί να αναλογιστούν τις δικές τους ευθύνες, στοχοποίησαν τον ΣΥΡΙΖΑ και το πρόγραμμα ανασυγκρότησης της οικονομίας που παρουσίασε. Η απειλή των αγορών, ως φόβητρο για την παραμονή τους στην εξουσία, δεν είναι καινούριο εφεύρημα. Ούτε και οι πρόσφατες αντιδράσεις των αγορών είναι πρωτόγνωρες. Από το 2009, οι αγορές χρησιμοποιούνται ως δείκτης πολιτικού κλίματος στη χώρα και η χειραγώγησή τους από διάφορες τοποθετήσεις κεφαλαίων και funds αποτελεί σύνηθες modus vivendi.  

Το ερώτημα λοιπόν που τέθηκε μετ’ επιτάσεως τις τελευταίες ημέρες είναι, αφενός, αν η δύναμη των αγορών είναι τέτοια που δεν αφήνει τελικά περιθώριο για αναθεώρηση των όρων του οικονομικού παιχνιδιού στη χώρα και, αφετέρου, αν πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τη δύναμη να υπερκεράσει τις πιέσεις, για να εφαρμόσει τις ελπιδοφόρες εξαγγελίες του. Είναι προφανές ότι οι αγορές δεν είναι ουδέτερες, αλλά ούτε απρόσωπες. Δεν αποτελούν ορθολογικές οντότητες που απλώς σταθμίζουν οικονομοτεχνικά δεδομένα και αντιδρούν με τρόπο αναμενόμενο.  Αποτελούνται από κεφάλαια που χρησιμοποιούνται για να επηρεάσουν τις πολιτικές επιλογές σε όλες τις χώρες που συμμετέχουν στο παγκοσμιοποιημένο πλέον οικονομικό παιχνίδι. Αυτές οι αγορές, λοιπόν, καταλαβαίνουμε όλοι ότι δεν επιθυμούν την εφαρμογή πολιτικών προγραμμάτων με θετικό κοινωνικό πρόσημο αλλά κάνουν τα πάντα για να διατηρήσουν τις χώρες υπερχρεωμένες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού λοιπόν απάντησε με επιτυχία στο αν έχει πρόγραμμα ή όχι, αφού απέδειξε ότι το πρόγραμμα αυτό είναι ορθά κοστολογημένο, ρεαλιστικό, και διακατέχεται από εμπροσθοβαρή και αναπτυξιακά χαρακτηριστικά, καλείται τώρα να αποδείξει ότι το πρόγραμμα αυτό μπορεί να υπερκεράσει και το εμπόδιο των αγορών, ακόμα κι αν αυτές «τρομάξουν» ή απειλήσουν.

Προφανώς και δεν είναι στόχος του ΣΥΡΙΖΑ να συγκρουστεί με το διεθνές οικονομικό περιβάλλον, όσο κι αν οι κυβερνώντες επενδύουν σε αυτού του είδους την κινδυνολογία. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα διαπραγματευτεί εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου στο οποίο κινείται η χώρα και θα δώσει την μάχη μαζί με τις άλλες χώρες της Ευρώπης γα τον τερματισμό της λιτότητας. Όμως, το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για την επανεκκίνηση της οικονομίας δεν εξαρτάται από την μακρά αυτή διαπραγμάτευση. Είναι πρόγραμμα άμεσης εφαρμογής το οποίο θα δημιουργήσει μια θετική δίνη γεγονότων στη βαλτωμένη οικονομία της χώρας.

Ενδεχομένως, διεθνείς οικονομικοί παράγοντες να πιέσουν προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Η αντίσταση σε αυτές τις πιέσεις εξαρτάται από την κοινωνική δυναμική που θα έχει στην συγκεκριμένη περίοδο ο ΣΥΡΙΖΑ. Μία αυτοδύναμη κυβέρνηση της Αριστεράς, με ισχυρή λαϊκή εντολή και με ευρεία κοινωνική στήριξη μπορεί να τα καταφέρει πολύ καλύτερα στο πλαίσιο αυτό και σε ότι αφορά τη διαπραγμάτευση για το χρέος και απέναντι στις πιέσεις των αγορών. Το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή, από αυτό που συμβαίνει με τη σημερινή ασθμαίνουσα κυβέρνηση, η οποία αναλώνεται σε επικοινωνιακές κινήσεις για να κατευνάσει τις αγορές και να κρατηθεί για μερικές εβδομάδες ακόμα στην εξουσία.