Είχαμε επισημάνει από τότε που ανέλαβε την αρχηγία της ΝΔ, ότι ο Μητσοτάκης πιστεύει σε ένα μόνο θεό. Τον θεό του ακραίου και αχαλίνωτου καπιταλισμού. Είναι ένας απόλυτα πιστός οπαδός της Θάτσερ και του Φρίντμαν. Αυτούς είχε ως υπόδειγμα, αυτούς έχει και τώρα ως πρωθυπουργός. Με ακρίβεια υλοποιεί όλες τις ντιρεκτίβες της σχολής του Σικάγου, όλες της πρακτικές του θατσερισμού. Πρακτικές που για να τις περάσει χρησιμοποιεί όλα τα μέσα. Την διαπλοκή, την εξαγορά, την ρεμούλα και κυρίως την συρρίκνωση κάθε έννοιας δημοκρατίας. Πρέπει να είναι κανείς πολιτικά ανόητος για να μην καταλαβαίνει που το πάει ο Μωυσής. Συστηματικά προχωρά στη διάλυση του κοινωνικού κράτους, ετοιμάζει τους κλινικάρχες να πατήσουν πόδι στα δημόσια νοσοκομεία, τους κολεγιάρχες στη παιδεία κ.ο.κ.

Σιγά μην έλειπαν τα δάση. Με όχημα την πιπίλα της πράσινης ανάπτυξης ετοιμάζει “ιδιώτες” να πατήσουν τα δάση. Το είπε άλλωστε στη Βουλή προχθές. Αφού έκανε ακόμα μία φορά τυμβωρυχία και δεν είπε κουβέντα για την αποκατάσταση που έκανε στους επιχειρησιακούς υπεύθυνους στη τραγωδία στο Μάτι, πέρασε στην “αναδάσωση των καμένων δασικών εκτάσεων από ιδιώτες”, ακόμα και στη “διάλυση των δασαρχείων” προφανώς για να κάνουν απρόσκοπτα τη δουλειά τους οι “ιδιώτες”.

Αφού κατάφερε με την  ανικανότητά {μόνο;} του ίδιου και των “αρίστων” να καούν σε 20 μέρες 1,5 εκατομμύρια δάσους, έρχεται τώρα και βαπτίζει την καταστροφή ευκαιρία για πράσινη ανάπτυξη. Πράσινη ανάπτυξη, ιδιώτες στο καμένο δάσος καταλαβαίνουμε που το πάει ο Μητσοτάκης. Δεν φθάνουν τα νοσοκομεία, τα πανεπιστήμια, το κοινωνικό κράτος που βάζουν χέρι οι ελίτ με καθοδήγηση του Μωυσή, τώρα σειρά έχουν τα δάση. Μεγάλο deal ετοιμάζει ο πρωθυπουργός. Μακριά από αυτόν οι βασικές έννοιες ότι η πράσινη ανάπτυξη δεν είναι μία ουδέτερη έννοια που γίνεται από κάποιους καλούς ανθρώπους. Είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τον νόμο του κέρδους. Οποιες ιδιωτικές επιχειρήσεις κάνουν πράσινες επενδύσεις που είναι αναγκαίες, πρέπει να υπόκεινται σε ελέγχους και κανόνες. Ο Μητσοτάκης έχει στο νου του να ικανοποιήσει επιχειρηματικές ελίτ και συμφέροντα που είναι συνδεδεμένα με τις νέες πράσινες μορφές ενέργειας. Με την καθοδήγησή του η πράσινη κερδοσκοπία είναι σίγουρο χαρτί. Αλλο τόσο σίγουρο είναι ότι θα προστρέξουν αρκετοί από Γερμανία, Ολλανδία και άλλες χώρες που διαθέτουν προηγμένη πράσινη τεχνολογία. Ευπρόσδεκτοι αλλά με αυστηρούς όρους και ελέγχους. Αν η χώρα παραδοθεί χωρίς αυτούς τους όρους και τις εγγυήσεις που προστατεύουν το περιβάλλον, σε ξένους και εγχώριους ομίλους και πολύ περισσότερο σε ιδιώτες που βαπτίζουν τις επιχειρήσεις τους “εναλλακτικές”, “ανανεώσιμες” κτλ, θα μετατραπεί σε πράσινη μπανανία. 

Ο Μητσοτάκης αδυνατέι να αντιληφθεί ότι η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης δεν είναι υπόθεση των επιχειρηματικών ελίτ αλλά των κρατών και των κοινωνιών. Ο επιχειρηματίας έχει μοναδικό κίνητρο το κέρδος. Την μεγιστοποίηση μάλιστα του κέρδους. Αυτό ισχύει και για τους “πράσινους” επιχειρηματίες που επενδύουν όχι για να αντιμετωπίσουν την κλιματική κρίση αλλά για να κερδίσουν. Η πράσινη μετάβαση πρέπει να στηριχθεί σε μία προοδευτική κυβέρνηση που θα έχει σχέδιο και θα βάζει όρους στην όποια προσπάθεια ασύδοτης πράσινης εκμετάλλευσης. Αντιθέτως, με την κυβέρνηση των “αρίστων” πράσινες επιχειρηματικές ελίτ θα βάλουν χέρι σε αιγιαλούς και δάση αφού ήδη  έχουν την εγγύηση ότι  ο Μητσοτάκης με τον Χατζιδάκη θα τους κανονίζουν νόμους για ευνοική δόμηση. Η κλιματική κρίση και η ανάγκη για πράσινη μετάβαση είναι άλλο ένα πεδίο που ο Μητσοτάκης θα δοκιμάσει τον Θατσερισμό του.