Τα σκάνδαλα έχουν πλήξει τη δημοτικότητά του, αλλά δεν αποκλείεται να παραμείνει στην εξουσία ως το 2013.

Ads

Του Philippe Ridet στο Βήμα της 7/8/2010

Για ακόμη μια φορά τα ΄βαλε με τους δικαστές και τον αντιπολιτευόμενο Τύπο. Με τους πρώτους επειδή αποκάλυψαν με μια σειρά ερευνών ένα απέραντο δίκτυο επιρροής, διαφθοράς και σκανδάλων στο οποίο εμπλέκονται φύρδην μίγδην δικαστικοί λειτουργοί, πολιτικοί και επιχειρηματίες. Με τον Τύπο επειδή μίλησε. Στη συνέχεια ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι σε μια προσπάθεια αντεπίθεσης στην εξασθένηση της εξουσίας του, ξεκίνησε την επιχείρηση «Εις Μνήμην» απαιτώντας από τα στελέχη του κόμματός του, του Λαού της Ελευθερίας (ΡDL), να θυμίσουν στον κόσμο όλα του τα επιτεύγματα από τότε που πρωτοπήρε στα χέρια του την εξουσία, το 1994. Το υποτιθέμενο ειδυλλιακό παρελθόν θα σώσει άραγε το παρόν και το μέλλον;

Το παρόν προκαλεί αποστροφή. Μέρα με τη μέρα οι έρευνες διαμορφώνουν την εικόνα μιας χώρας όπου η διαφθορά έχει μολύνει όλες τις μορφές εξουσίας. Από τη μια, ένας υπουργός- ο Κλαούντιο Σκατζόλα- που αναγκάστηκε να παραιτηθεί, καθώς επιχειρηματίας τον δωροδόκησε με αγορά ακινήτου. Από την άλλη, ένας άλλος- ο Νικόλα Κονσεντίνο- που τον μιμήθηκε, επειδή ξεκίνησε συκοφαντική εκστρατεία εναντίον πολιτικού του αντιπάλου. Πιο πέρα, ο πρόεδρος του Εφετείου του Μιλάνου που πίεζε το Συνταγματικό Δικαστήριο να επικυρώσει νόμο ο οποίος παρείχε ασυλία στον Μπερλουσκόνι για δικαστικές διώξεις που έγιναν στη διάρκεια της θητείας του. Και πάει λέγοντας…

Ας θυμηθούμε και τις υποθέσεις των δολοφονιών του Τζιοβάνι Φαλκόνε και του Πάολο Μπορσελίνο από τη Μαφία, το 1992, οι οποίες ήρθαν πάλι στο φως της δημοσιότητας. Δικαστικοί υπάλληλοι και αστυνομικοί δηλώνουν πλέον έτοιμοι να προσκομίσουν τις αποδείξεις για τη συναίνεση ή τη συνενοχή ορισμένων που έχουν διαφθαρεί από την κρατική μηχανή.

Ads

Η διαφθορά και η διαρκής ενδυνάμωση της Μαφίας έχουν γίνει πλέον καθημερινότητα στην Ιταλία. Ο κ. Μπερλουσκόνι, που κατηγορείται και ο ίδιος για οικονομική απάτη και διαφθορά, κάνει λόγο για μια «κακεντρεχή εκστρατεία» ακόμη και για «απόπειρα πραξικοπήματος». Οι ίδιοι όροι είχαν χρησιμοποιηθεί και το καλοκαίρι του 2009, όταν είχε εμπλακεί σε σκάνδαλο για την προσωπική του ζωή. Ωστόσο, όλες οι έρευνες οδηγούν σε αυτόν, είτε συνδέοντάς τον με σκάνδαλα στενών του συνεργατών στο κόμμα και υπουργών είτε κάνοντας αναφορά σε υποθέσεις- και στα σκοτεινά σημεία τους- που είχαν προηγηθεί της ανόδου του στην εξουσία.

Για τον κ. Μπερλουσκόνι, το πολιτικό κόστος αυτής της περιόδου των σκανδάλων είναι μεγάλο. Δεν μπόρεσε να αντισταθεί στην πίεση της αντιπολίτευσης και μερίδας του κόμματός του που απαιτούσαν την παραίτηση τριών μελών της κυβέρνησής του μέσα σε διάστημα δύο μηνών. Στις 29 Ιουλίου ανακοίνωσε το «διαζύγιό» του από τον βασικό του σύμμαχο Τζιανφράνκο Φίνι, ο οποίος αποφάσισε να παραμείνει πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, παρ΄ όλο που ο Καβαλιέρε τον πίεζε να απομακρυνθεί. Και δεν μπόρεσε να φέρει εις πέρας το σχέδιό του για περιορισμό της χρήσης των τόσο πολύτιμων για τις έρευνες κατά της διαφθοράς και της Μαφίας τηλεφωνικών υποκλοπών ούτε να να εμποδίσει τη δημοσίευσή του περιεχομένου τους στον Τύπο.

Οπως παραδέχθηκε ο ίδιος, ο νέος νόμος «δεν θα αλλάξει τίποτα». Η μεταρρύθμιση της Δικαιοσύνης, αν και απαραίτητη, «βυθίζεται» στις επιτροπές της Βουλής. Τελικά η δημοτικότητά του έπεσε από το 60% όπου βρισκόταν στο ξεκίνημα της τρίτης θητείας του τον Απρίλιο του 2008, στο 40%. Μόνο η ακροδεξιά Λίγκα του Βορρά, που είναι κατά των μεταναστών, τον διαβεβαιώνει για τη στήριξη την οποία θα του παρέχει με τον όρο να πραγματοποιήσει προς όφελός τους τις μεταρρυθμίσεις που της είχε υποσχεθεί.

Θα μπορέσει υπό αυτές τις συνθήκες να φτάσει ο κ. Μπερλουσκόνι ως το τέλος της θητείας του το 2013; Το ερώτημα έχει τεθεί. Οι σκέψεις για τη «μετά τον Μπερλουσκόνι» εποχή κυκλοφορούν ευρέως στα πολιτικά παρασκήνια. Τα σενάρια πολλαπλασιάζονται: «ειδική κυβέρνηση» απαρτιζόμενη από τεχνοκράτες που θα υλοποιήσουν τις μεταρρυθμίσεις, «μεγάλος συνασπισμός» δεξιών, κεντρώων και αριστερών, πρόωρες εκλογές που θα τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια της αντιπολίτευσης και θα επιτρέψουν στον Μπερλουσκόνι να ξαναπάρει την εξουσία αναβαπτιζόμενος στη λαϊκή ετυμηγορία.

Το πιο πιθανό είναι να μην πραγματοποιηθεί καμία από τις παραπάνω υποθέσεις και ο Καβαλιέρε να παραμείνει κουτσά στραβά στην εξουσία ως το 2013. Ούτε οι ανταγωνιστές του στο κόμμα, που κερδίζουν δύναμη από την αδυναμία του, ούτε η αντιπολίτευση, η οποία βρίσκεται συνεχώς σε αναζήτηση ενός ηγέτη που θα την συνενώσει, δεν φαίνονται ικανοί να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους.

Από εδώ και στο εξής η τύχη του μπερλουσκονισμού θα μπορούσε να ταυτίζεται με αυτήν ολόκληρης της χώρας, η οποία τραντάζεται καθημερινά από την αναγγελία ενός νέου σκανδάλου ή μιας νέας απάτης που μοιράζονται ανάμεσα στην ντροπή και στη μοιρολατρία. «Η Ιταλία διαθέτει αντισώματα για να αντισταθεί στη διαφθορά», δήλωσε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, Τζόρτζιο Ναπολιτάνο. Αντισώματα; Εμείς πάλι μια μεγάλη αδυναμία στη διαφθορά παρατηρούμε…