Η Ελλάδα είναι εξαιρετική στον αρνητικό πρωταθλητισμό. Άλλη μια πρωτιά, λοιπόν, για τη χώρα μας, στις κρατήσεις των εργαζόμενων – όχι μόνο στην Ευρωζώνη, αλλά και στις χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ. Και είναι καλοκαίρι… 

Κάπου εδώ, καλοκαιριάκτικα, ήρθε η ώρα να καλωσορίσουμε τη νέα φορολογική κλίμακα, κατά την οποία ο φόρος και η εισφορά αλληλεγγύης ξεκίνησαν να παρακρατούνται από τον μεικτό μισθό του εργαζομένου. Καλορίζικη να είναι και να θυμίσω ότι προστίθεται και από μισή ποσοστιαία μονάδα, τόσο στις ασφαλιστικές εισφορές του εργαζομένου, όσο και σε αυτές του εργοδότη. Ας δούμε ένα απλό παράδειγμα: ένας εργαζόμενος έχει δυο παιδιά – να του ζήσουν – και αμείβεται με, περίπου, 20.000 ευρώ τον χρόνο – μεικτά. Οι κρατήσεις φτάνουν, συνολικά, περίπου στο 40% για το 2016.

Πρακτικά, ο εργοδότης πληρώνει, περίπου, 25.000 ευρώ, ενώ από αυτά το 33,33% πηγαίνει στα ασφαλιστικά ταμεία – είτε ως ασφαλιστικές εισφορές είτε ως εισφορές εργαζομένου – και το, περίπου, 7% καταλήγει στην Εφορία –  είτε ως φόρος εισοδήματος είτε ως εισφορά αλληλεγγύης. Άρα, τι μένει στον εργαζόμενο, ετησίως; Περί το ένα χιλιάρικο, καθαρό, όταν ο εργοδότης πληρώνει κάνα… χιλιοοκτακοσάρικο!

Υπέροχο; Προφανώς. Τέτοια ποσοστά – που ισχύουν και για μικρότερους μισθούς – δεν υπάρχουν πουθενά στην Ευρωζώνη, αλλά ούτε και στις χώρες – μέλη του ΟΟΣΑ. Εδώ κρύβεται η πρωτιά: η Ελλάδα θα είναι – και το 2016 – η χώρα με τις υψηλότερες κρατήσεις στους μισθούς, διεθνώς – όπως συνέβη και το 2015. Υπάρχει μια σταθερότητα, δεν το αναγνωρίζετε; Στην Ευρωζώνη, στις αμέσως επόμενες θέσεις από την Ελλάδα, σε επίπεδο κρατήσεων βρίσκονται η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ιταλία, η Φινλανδία, η Αυστρία, η Γερμανία, η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Σλοβακία.

Άρα, για ποιον λόγο ο εργοδότης σου να μη σε βγάλει από το μισθολόγιο και να πληρώνεσαι με μπλοκάκι; Να του τα τρώνε τα ασφαλιστικά ταμεία;

Γελάμε για να διασκεδάσουμε τα χάλια μας και να σατιρίσουμε την κατάσταση που όλοι μας ζούμε στο πετσί μας. Οι συνταξιούχοι ήδη έφαγαν το πρώτο σοκ με τις αποδοχές τους που αυτόν τον μήνα ήταν μειωμένες έως και 48%. Τώρα, ήρθε η ώρα των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα, με μειωμένους μισθούς, αφού εφαρμόστηκε για πρώτη φορά η μηνιαία παρακράτηση με τη νέα κλίμακα φορολογίας εισοδήματος και εισφοράς αλληλεγγύης.

Σε αυτά, αν προσθέσεις, όχι από απαισιοδοξία, αλλά υπολογίζοντας υπό πραγματικές συνθήκες την όλη κατάσταση και το μέλλον που γεννά, 6 εκατομμύρια φορολογούμενοι, μέχρι τα τέλη Ιουλίου, θα πρέπει να έχουμε καταβάλει την πρώτη δόση του φόρου εισοδήματος. Τον Σεπτέμβριο ξεκινά η πληρωμή του ΕΝΦΙΑ και στα τέλη του έτους τα τέλη κυκλοφορίας. Συνολικά, μέχρι το τέλος του έτους, πρέπει με τα εισοδήματά μας, που έχουν σφαγιαστεί, να καταβάλουμε 12 δισ. ευρώ, μέσω της άμεσης φορολογίας. Γιατί να το κάνουμε αυτό; Μα, για να επιτευχθεί ο στόχος των εσόδων και να κλείσει το 2016 με πρωτογενές πλεόνασμα 0,5% του ΑΕΠ. Τι θέλετε; Να ενεργοποιηθεί ο αυτόματος μηχανισμός δημοσιονομικής προσαρμογής – λέγε με «κόφτη» – τον Μάιο του 2017 και να έχουμε άλλα τρεξίματα;

Σε όλα αυτά, να μην ξεχνάμε ότι πληρώνουμε περισσότερα για τις βασικές μας αγορές, καθώς έχει αυξηθεί ο συντελεστής ΦΠΑ στο 24%. Και εμείς είναι δεδομένο ότι δεν το ξεχνάμε, το νιώθουμε κάθε μέρα, στο πολλαπλώς χρεωμένο πετσί μας. Το θέμα είναι να το δει η κυβέρνηση, να αντιληφθεί ότι όσοι πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας προς το κράτος δεν θα μπορούμε να το κάνουμε εσαεί, στερούμενοι βασικών αναγκών μας. Ότι αν δεν πάμε να ψωνίσουμε ο κύκλος της οικονομίας και της αγοράς μένει λειψός – και άλλα τέτοια κλισέ, που τα γνωρίζει και πρωτοετής στις οικονομικές επιστήμες.

Αλλά η κυβέρνηση θεωρεί ότι τα επερχόμενα μπάνια του λαού θα ξεπλύνουν τα όποια άγχη των πολιτών. Μπορεί, σου λέει, να ξυπνά ο άλλος και πάνω στο ιδρωμένο μαξιλάρι του να έχει αριθμούς πληρωμών που πρέπει να κάνει, αλλά θα ρίχνει μετά μια βουτιά στη θάλασσα, θα κάθεται κάτω από έναν παχύ ίσκιο σε κάποιο βουνό και όλα θα τα αφήσει για φθινόπωρο.

Βέβαια, μπορεί το ελληνικό καλοκαίρι να λειτουργεί ως καθαρτήριο – μπαίνεις ρετάλι και βγαίνεις καινούριος άνθρωπος – αλλά συνεχίζεις να χρωστάς.

Για πείτε, λοιπόν… Πού θα πάτε φέτος διακοπές; Πουθενά; Υπέροχο! Εκεί πηγαίνω τα τελευταία 4 χρόνια…