Eυτυχώς, δεν πάσχουµε από αναλυτές της παραίτησης Μέρκελ. Είναι κι αυτό ένα δείγµα του πόσο «Ευρωπαίοι» γίναµε τα χρόνια της κρίσης. Η σχεδόν οµόφωνη ετυµηγορία τους βγήκε µέσα σε λίγα λεπτά. Τελικά µάλλον θα νοσταλγήσουµε τη «βασίλισσα της Ευρώπης», τη «σιδηρά καγκελάριο», που άλλοι αγάπησαν και άλλοι αγαπούσαν να µισούν. Ετσι πρέπει να παράγονται οι ετυµηγορίες της ψηφιακής εποχής. Αµεσα και µαζικά. Βλέπεις τι γράφουν οι άλλοι και ξεφουρνίζεις µια παρόµοια άποψη.

Οι «πολιτικές νεκρολογίες» για τη Γερµανίδα πολιτικό θυµίζουν εκείνες µε τις οποίες µας βοµβάρδισαν οι αναλυτές µετά την αποχώρηση Οµπάµα. Και εκείνον θα τον νοσταλγούσαµε. ‘Η µάλλον ήδη τον νοσταλγούµε. Οµως η «ανάλυση» αυτή έχει ένα µικρό ψεγάδι. Οταν ένας ηγέτης αφήνει πίσω του µια κατάσταση πολύ πιο αβέβαιη, πιο ασταθή και επικίνδυνη από εκείνη που παρέλαβε, τότε πού ακριβώς βρίσκεται το µεγαλείο του; Αίφνης όλοι ανησυχούν για το τι θα γίνει µε το άλυτο Μεταναστευτικό, µε τα άλυτα προβλήµατα της Ευρωζώνης, µε τις άλυτες ανισορροπίες εντός ΕΕ, µε το άλυτο καθήκον αναχαίτισης της ακροδεξιάς επέλασης. Λες και η Μέρκελ είχε βάλει πλώρη για να τα λύσει.

Είναι λοιπόν θεµιτό να ρωτήσει κανείς: Αν αποφάσιζε να παραµείνει για ακόµα 18 χρόνια πρόεδρος της Χριστιανοδηµοκρατικής Ενωσης, υπάρχει καµιά ένδειξη ότι όλα αυτά τα άλυτα ζητήµατα θα επιλύονταν; Από την άλλη, δεν αποτελεί κραυγαλέο πιστοποιητικό φτώχειας για την Ευρώπη η εκτίµηση ότι µε την απώλεια της τελευταίας «µεγάλης» πολιτικού, που επιβίωσε από την κρίση της τελευταίας δεκαετίας, χάνονται και οι ύστερες ελπίδες για µια γενναία απάντηση στα σύγχρονα προβλήµατα µιας ηπείρου που συχνά µοιάζει να λησµονεί ότι δεν είναι µόνη της πάνω σε αυτόν τον πλανήτη;

Βεβαίως τα «µοιρολόγια» στέκονται στις καλές πλευρές της ζωής του «µακαρίτη». Αλλά όταν την επόµενη µέρα οι κληρονόµοι του βρίσκονται αντιµέτωποι µε αναρίθµητες εκκρεµότητες και φουσκωµένα χρέη, τότε αρχίζουν συχνά και οι κατάρες. Η Μέρκελ ήταν τυχερή. Βρέθηκε στον αφρό σε µια ευνοϊκή συγκυρία. Ξεµπέρδεψε µε συνοπτικές διαδικασίες µε τον µέντορά της.

Φρόντιζε συστηµατικά να κονταίνει τους επίδοξους αµφισβητίες της. Επαιζε τον ρόλο του καλού χωροφύλακα, επειδή υπήρχε ο πρόθυµος να κάνει τον κακό Βόλφγκανγκ Σόιµπλε. Υπηρέτησε πιστά τις εντολές της επιχειρηµατικής και τραπεζικής νοµενκλατούρας. Απαξίωνε τους εταίρους της αφήνοντάς τους να βουλιάζουν στην αδράνεια της δικής της αοριστολογίας. Οταν και όσους τους πιάνει νοσταλγία, καλό είναι να ξαναρίχνουν καµιά κλεφτή µατιά στο βιογραφικό της.

Πηγή: Έθνος