Μέχρι πρόσφατα, η ομοφυλοφιλία ήταν το κρυμμένο βρώμικο μυστικό μέσα στην οικογένεια. Ο περίγυρος αντιδρούσε με οίκτο, με απέχθεια, με περιέργεια, με φόβο (λες και ήταν κολλητική ασθένεια), με περιφρόνηση, με σαρκασμό, με συμπόνια. Ο ίδιος ο «πάσχων» -γιατί ακόμα και στα μέσα του 20ού αιώνα η ομοφυλοφιλία θεωρούνταν ασθένεια, διαστροφή, ψυχολογική διαταραχή και υπήρχαν, μάλιστα, και προτεινόμενες θεραπείες- αντιμετώπιζε την εχθρότητα και τις λοιδορίες του περιβάλλοντος, σχολικούς εκφοβισμούς, επιθέσεις και ταπεινώσεις, μαζί με κρυφούς πόθους και σωματική και σεξουαλική βία.

Η προσωπική ζωή, το δικαίωμα της επιλογής σεξουαλικού προσανατολισμού, η συμβίωση σε ομόφυλα ζευγάρια, η κοινωνική αποδοχή μόνο σε ορισμένους καλλιτεχνικούς κύκλους ή στην οχυρωμένη πίσω από τα πλούτη και πάντα απρόσβλητη από τη μικροαστική ηθική μεγαλοαστική τάξη ήταν επιτρεπτά και κάποιες φορές και στοιχεία διαφοροποίησης και υπεροχής για τα υψηλά κοινωνικά στρώματα.

Ομως οι διαφορετικές σεξουαλικές επιλογές, η επιθυμία για διαφορετικό τρόπο ζωής, η ταυτότητα φύλου, οι ψυχολογικές και κοινωνικές ανάγκες που διαφέρουν από τα κοινώς αποδεκτά κοινωνικά πρότυπα υπάρχουν σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και στις διάφορες επαγγελματικές κατηγορίες. Και, βέβαια, η μόνη απαίτηση που μπορούμε να έχουμε στις σεξουαλικές συνευρέσεις είναι η συναίνεση και ο σεβασμός του άλλου ανθρώπου, άνδρα ή γυναίκας, σε νόμιμη ή ελεύθερη σχέση, ακόμα και σε επαγγελματική συμφωνία (αγορά του έρωτα).

Η ασθένεια του AIDS τη δεκαετία του ’80 χρησιμοποιήθηκε από συντηρητικούς και θεολογικούς κύκλους ως θεϊκή προειδοποίηση ή τιμωρία της φύσης για τον εκμαυλισμό της κοινωνίας και τα σεξουαλικά ήθη που είχαν εκτροχιαστεί. Ελευθεριότητα των γυναικών, ομοφυλοφιλία, πολλαπλές σχέσεις, εναλλαγή συντρόφων, ένας γενικός «ηθικός ξεπεσμός». Εγκλημα και τιμωρία, λοιπόν.

Αν όμως το «μέτρον άριστον» ισχύει, όπως παντού, και στη σεξουαλική ζωή, ισχύει τόσο για τις ετεροφυλόφιλες, καθιερωμένες, ευρέως αποδεκτές, νόμιμες σχέσεις όσο και για κάθε καινοφανή και περιθωριοποιημένη σεξουαλική συμπεριφορά. Διότι είτε είναι βιολογικό είτε ψυχολογικό χαρακτηριστικό, εκ γενετής ή επίκτητο, αναγκαιότητα ή επιλογή, είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου να ακολουθεί την εσωτερική ανάγκη και τις επιθυμίες του, να επιλέγει τη σεξουαλική συμπεριφορά του, να διαλέγει τον τρόπο ζωής του.

Τις τελευταίες δεκαετίες, κινήματα της σεξουαλικής διαφορετικότητας αναπτύχθηκαν σε πολλές χώρες, και στην Ελλάδα, με πιο γνωστά τα «Pride» κάθε πόλης και τις παρελάσεις και εκδηλώσεις που διοργανώνονται. Ομάδες νεαρών ακτιβιστών κάποια στιγμή θέλησαν να αντιμετωπίσουν την κοινωνία και τις προκαταλήψεις της και να δηλώσουν τη σεξουαλική τους επιλογή φανερά, δημόσια, με σθένος, αυτογνωσία και υπερηφάνεια. Ετσι, η ντροπή έγινε υπερηφάνεια και η απαίτηση για δικαιώματα ίδια με των ετεροφυλόφιλων, «φυσιολογικών» ανθρώπων, της διατεινόμενης, αλλά καθόλου αυταπόδεικτης πλειοψηφίας, έγινε κραυγή που δεν μπορούσε να αγνοηθεί.

Σύμφωνα συμβίωσης και γάμοι μεταξύ ομοφύλων επιτράπηκαν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, πολιτικά και άλλα δημόσια πρόσωπα δήλωσαν φανερά τη σεξουαλική τους προτίμηση, πρωτόκολλα ανατράπηκαν. Το τελευταίο διάστημα νόμοι ψηφίστηκαν στην ελληνική Βουλή για σύμφωνο συμβίωσης και ταυτότητα φύλου, με τις συντηρητικές δυνάμεις να στέκονται αμήχανα και άλλα να δηλώνουν κι άλλα να ψηφίζουν.

Στη Θεσσαλονίκη από το 2012 υπάρχει το Thessaloniki Pride και κάθε χρόνο διοργανώνεται με μεγάλη επιτυχία το gay parade με μεγάλη συμμετοχή. Πρόσφατα, αντιπροσωπεία του Δήμου Θεσσαλονίκης, στην οποία μετείχε η πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου από τη διοίκηση και η επικεφαλής της Ανοιχτής Πόλης από την αντιπολίτευση (δεν είναι τυχαίο, και οι δύο γυναίκες) πήγε στο Γκέτεμποργκ στη Σουηδία για υποστήριξη της διεκδίκησης του Euro Pride 2020 από το Thessaloniki Pride. Αναδείχτηκε η γεωπολιτική θέση της Θεσσαλονίκης, οι μεγάλες προσφυγικές ροές που πέρασαν από την περιοχή, το τεράστιο κίνημα αλληλεγγύης που αναπτύχθηκε, η φιλική στάση της ελληνικής κυβέρνησης και του Δήμου Θεσσαλονίκης στο θέμα των δικαιωμάτων και κερδήθηκε το Euro Pride 2020. Ετσι, το 2020 ένα σπουδαίο πολιτικό, πολιτιστικό αλλά και τουριστικό γεγονός θα λάβει χώρα στην πρωτεύουσα των Βαλκανίων, προωθώντας τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία και τη δημοκρατία.

* Επικεφαλής της δημοτικής παράταξης Θεσσαλονίκη Ανοιχτή Πόλη

Πηγή: Νέα Σελίδα