α )Κατά την νομική μου γνώμη, [της οποίας η εγκυρότητα δεν δύναται να αναιρεθεί από καμίαν αντίθετη θεολογική γνώμη, διότι αφορά αμιγώς,  την γραμματική, ουσιαστική και την  ratio Legis (την λογική, τις αρχές και τα σκοπούμενα των συνδυαζομένων διατάξεων) ερμηνεία κανονιστικών διατάξεων ρητώς χαρακτηριζομένων από τον νομοθέτη τους ως νόμοι], οι Πατερικοί Κανόνες και οι Νόμοι του Λευιτικού (τρίτο βιβλίο τα Πεντατεύχου, το οποίον […] περιέχει νομοθετικόν υλικόν και διατάξεις τελέσεως της λατρείας και της τηρήσεως της θρησκευτικής καθαρότητος υπό των Ισραήλιτών** ) που παρατίθενται (ελλείψει χρόνου αμετάφραστοι) παρακάτω, ρητώς και μετ’ επιμονής, απαγορεύουν την είσοδο στον Ναό και αποκλείουν της θείας κοινωνίας, τους διεγνωσμένους, ή υπόπτους, ως φορείς μολυσματικής νόσου ή μολυσματικών υγρών και πραγμάτων.

Β) Επομένως τα από ορισμένους Μητροπολίτες εναντίως λεγόμενα, ου μόνον στερούνται Βιβλικής, Πατερικής και Κανονικής θεμελιώσεως, αλλά και κείνται πέραν των ισχυόντων στην Ανατολική, Ορθόδοξη, του Χριστού Εκκλησία τεμνόμενα με κατακριτέες – αιρετικές απόψεις οι οποίες  συνέχονται με την  μαγεία και την αγυρτεία.   

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

ΟΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΑΦΗΝΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΟΤΙ ΤΑΧΑ ΑΦΟΡΟΥΝ ΜΟΝΟΝ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΛΕΠΡΟΥΣ – ΡΗΤΩΣ ΑΦΟΡΑ  ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΠΟΥ Ο ΙΕΡΕΑΣ ΘΕΩΡΕΙ ΦΟΡΕΙΣ ΜΟΛΥΣΜΑΤΙΚΗΣ ΝΟΣΟΥ Η ΜΟΛΥΣΜΕΝΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ
(αίμα, σπέρμα, δερματική νόσο, και ό, τι οι μολυσμένοι έχουν αγγίξει)
Όσοι, ιερωμένοι ή κοσμικοί επιμένουν, παρόλα αυτά, ότι πρέπει να ανοίξουν οι εκκλησίες και να κοινωνεί ο κόσμος, γιατί η μετάληψη δεν γίνεται μέσο διάδοσης του ιού, μπορούν, αν έχουν πίστη και φιλότιμο,  να πάνε, (αφού πρώτα ελεγχθούν και διαγνωστούν υγιείς) με παπά σε νοσοκομείο λοιμωδών και να κοινωνήσουν από το ίδιο ποτήριο και την ίδια λαβίδα με την οποία θα έχουν πρώτα μεταλάβει όλοι οι νοσούντες.     
**Η Αγία Γραφή, εκδοτική παραγωγή και φροντίδι Π. & Σ. Δημητράκου, εικονγράφησις:  Gustave Dore,  Παλαιά Διαθήκη, Γενική Επιστασία Αθανασίου Π. Χαστούπη, Τόμος Α, Γενική Αποκλειστική  πώληση Γιοβάνη,  1955 (ημερομηνία προλόγου), σελ. 259. 

Σημ: Την εικόνα την πήρα από τον ιστότοπο της κυρίας Ειρήνης Νικολοπούλου.

*Ο Κώστας Σοφιανός είναι νομικός – ποιητής