Είναι αρχέγονη ανάγκη του ανθρώπου να ανήκει σε μια ομάδα. Εθνική, θρησκευτική, πολιτική, αισθητική, αθλητική κοκ. Ακολούθησε αυτή η κατηγοριοποίηση όλη την ιστορία της ανθρωπότητας έως τις  ημέρες μας.

Έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κανείς, την υπόθεση αυτή, στον χώρο των καλλιτεχνικών δημιουργών. Σε ένα χώρο όπου το στοιχείο της προσωπικής προβολής, του πρωταθλητισμού και της αναγνώρισης του καλλιτέχνη ως αυθεντία, περιπλέκεται με εξουσίες, προσωπικές και ομαδικές στρατηγικές και πολλές φορές αμείλικτους προσωπικούς και ομαδικούς πολέμους.

 Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή τα πράγματα. Για να ξεχωρίσει κάποιος στον χώρο της τέχνης θα πρέπει να είναι άξιος στην τέχνη του. Όσο και να έχει την βοήθεια ισχυρών παραγόντων, αν  δεν το αξίζει, πραγματικά δεν θα καταφέρει τίποτα. Ποιοι είναι  αυτοί οι ισχυροί παράγοντες; Μα οι εξουσίες. Κόμματα, κυβερνήσεις, ΜΜΕ, θρησκευτικές κοινότητες, αθλητικοί όμιλοι και πολλοί άλλοι,  με πρώτους και κυρίαρχους τους δυνατούς του χρήματος. Από αρχαιοτάτων χρόνων άλλωστε οι πλούσιοι, είχαν τότε στην αυλή τους τώρα στο περιβάλλον τους κάποιους καλλιτέχνες που τους ενίσχυαν πάντα οικονομικά και κοινωνικά. Και σήμερα. Και στη χώρα μας.

Γύρω λοιπόν από αυτές τις εξουσίες, συγκεντρώνονται κάποιοι δημιουργοί που θεωρούν ότι δεν αρκεί το ταλέντο τους, αλλά χρειάζεται κάτι περισσότερο  για να τα καταφέρουν. Σε πολλές περιπτώσεις άδικα,  γιατί πολλοί  από αυτούς δεν έχουν κανέναν  λόγο να αναζητούν δεκανίκια και εφαλτήρια. Χωρίς αυτά, ίσως δεν θα ήταν  στην απόλυτη κορυφή. Αυτή όμως τους ενδιαφέρει. Συνήθως λοιπόν, αυτού του είδους οι καλλιτέχνες, ομαδοποιούνται γύρω από τις εξουσίες για να μοιραστούν τα περί ου ο λόγος  δεκανίκια και  εφαλτήρια. Αγαπούν το δημόσιο χρήμα. Αποδεχόμενοι πλήρως την (σωστή) αρχή ότι το κράτος πρέπει να βοηθά την τέχνη, την έχουν ερμηνεύσει ως  ότι το κράτος πρέπει να βοηθά αυτούς τους συγκεκριμένους μόνον. Γιατί; Μα γιατί είναι οι καλύτεροι. Και με την αρωγή και άλλων εξουσιών, (ΜΜΕ κλπ), αποφασίζουν ότι αυτοί  αποτελούν περιούσιες ομάδες. Αυτοαναγορεύονται  σε «DreamTeam», «Εθνική Ελλάδος», απονέμοντας  και  άλλους τέτοιους αυτάρεσκους τίτλουςστους εαυτούς τους και στους συνεργάτες  τους. Τα ΜΜΕ το επιβεβαιώνουν και  η άποψη παίρνει τη θέση δόγματος. Για να είναι αυτοί και μόνον αυτοί οι άξιοι όμως,εκ των πραγμάτων οι υπόλοιποι συλλήβδην, είναι  άχρηστοι και ανάξιοι. Είναι «Β΄ Εθνική», άξεστοι, ατάλαντοι και, και, και…

Αυτοί λοιπόν οι δημιουργοί που έχουν συστήσει τα συστήματα εξέλιξής τους, που έχουν επενδύσει πολλά σε αυτά, που έχουν ευεργετηθεί πολύ από αυτά, αγωνίζονται ηρωικά και λυσσαλέα για την διατήρησή τους.

Όποτε στο παρελθόν υπήρξαν αλλαγές στην κοινωνία και την πολιτική, με αποτέλεσμα να αμφισβητηθούν τα παλιά συστήματα εξουσίας, υπήρχαν αναταράξεις σε αυτές τις  «DreamTeams».Αισθανόμενες πως χάνουν την  εύνοια  της εξουσίας και την πρωτοκαθεδρία σε δημόσιους ή ιδιωτικούς φορείς όπου μπορούν να προβάλουν την τέχνη τους, επιτίθενται στο νέο που έρχεται και αποπειράται να αποκαταστήσει στοιχειώδη δικαιοσύνη. Για λίγο όμως. Γιατί μετά από βραχύ διάστημα, όλα τα μέλη αυτών των ομάδων προσκολλώνται  στις νέες εξουσίες, οι οποίες αν δεν προσέξουν,  εύκολα μπορεί να θυμίζουν τις εξουσίες τις οποίες  ήρθαν να ανατρέψουν για να σταματήσουν  τις παλιές  αδικίες. Βεβαίως υπάρχουν και κάποιοι άλλοι, που εγκαίρως αλλάζουν  στρατόπεδο. Πάνε με το νέο, υποστηρίζοντας όμως το παλιό. Ζητούν να αλλάξουν πράγματα, μόνον όταν  δεν απειλούν την δική τους βολή.

Με την κυβερνητική αλλαγή στη χώρα μας, από τον Γενάρη του ’15,  ζούμε αναταράξεις σαν αυτές που προαναφέραμε. Αγωνία μας δεν πρέπει να είναι η αντικατάσταση μιας  στρεβλής κατάστασης με μία άλλη που είναι ή μπορεί να εξελιχθεί σε στρεβλή. Τι μας σώζει από όλο αυτό το βέρτιγκο;  Μα η εφαρμογή του δικαίου, της διαφάνειας, της ισοπολιτείας. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην εξουσία με συγκεκριμένο πρόγραμμα. Και στον πολιτισμό. Αυτό ενέκρινε ο Ελληνικός Λαός. Σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις.

Οφείλουμε να το υλοποιήσουμε. Γι’ αυτό εργαζόμαστε  και στην ΕΠΕΚΕ Πολιτισμού της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, και είμαι βέβαιος πως θα το κάνουμε με την μεγαλύτερη δυνατή επιτυχία.

Η δημιουργική διάθεση  των καλλιτεχνών θα πρέπει εν κατακλείδι να εκφράζεται ελεύθερα και αυτό να ισχύει για όλους. Μακριά από ομαδοποιήσεις, από στεγανά και προκαταλήψεις.
 
* Ο Πάνος Σκουρολιάκος είναι μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτής Περιφέρειας Αττικής