Η πρόταση του Αλέξη Τσίπρα, να εκλέγονται ο πρόεδρος και τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ από το σύνολο των μελών του κόμματος, πρέπει να εξεταστεί και να αξιολογηθεί, υπό το πρίσμα της πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης της χώρας και των πιεστικών προτεραιοτήτων που αυτή θέτει.

Η κοινωνία μας βρίσκεται αντιμέτωπη με μια πολυεπίπεδη κρίση, υγειονομική, οικονομική, ηθική, κρίση αξιών και δημοκρατίας., Η Νέα Δημοκρατία κυβερνάει τον τόπο με αλαζονεία, έπαρση και κυνισμό. Διαχειρίζεται την πανδημία βάζοντας τα κέρδη πάνω από τις ζωές των ανθρώπων, ξεπουλάει τον πλούτο της χώρας, μοιράζει το δημόσιο χρήμα σε ημέτερους, περιορίζει την ελευθερία του τύπου, εντείνει την αστυνομοκρατία, καλύπτει και δικαιολογεί την αστυνομική βία, περιστέλλει δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα, παρακολουθεί αδιάφορη την έξαρση της έμφυλης βίας και του οργανωμένου εγκλήματος.

Η ανάγκη να φύγει από την εξουσία είναι επιτακτική και αυτό γίνεται συνείδηση στην πλειοψηφία των πολιτών. Η φθορά της θα μεγαλώνει καθημερινά και το 2022 θα είναι, κατά πάσα πιθανότητα χρονιά εκλογών. Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές και ο σχηματισμός αριστερής, προοδευτικής κυβέρνησης, που θα σταματήσει την καταστροφή, πρέπει αποτελεί το κύριο μέλημα του κόμματος.

Δεν απαιτείται ιδιαίτερη πολιτική ευστροφία για να συμφωνήσουμε, ότι το συνέδριο του κόμματος και η πορεία προς αυτό, πρέπει να καλλιεργεί και να εκπέμπει μήνυμα ενότητας, συσπείρωσης και ανάτασης, να εκπονήσει ένα ελκυστικό πολιτικό αφήγημα, και να διαμορφώσει  κλίμα αισιοδοξίας και πίστης στην εκλογική νίκη, να αποτελέσει το εφαλτήριο της τελικής αντεπίθεσης.

Τούτων δοθέντων, η αιφνιδιαστική πρωτοβουλία του προέδρου, να προτείνει αλλαγή του τρόπου εκλογής της ηγεσίας (προέδρου και κεντρικής επιτροπής ), γνωρίζοντας τις ενστάσεις και τις διαφωνίες σημαντικού μέρους του δυναμικού του, είναι άστοχη. Τείνει να μετατρέψει την προσυνεδριακή διαδικασία και το ίδιο το συνέδριο σε πεδίο σφοδρής αντιπαράθεσης, δημιουργεί κλίμα εσωστρέφειας και κινδυνεύει να στείλει στην κοινωνία την εικόνα ενός κόμματος, που αντί να προετοιμάζεται για να δώσει με ενότητα και ομοψυχία τη μάχη των εκλογών σπαράσσεται από εσωτερικές έριδες.

Ήδη, η συζήτηση που έχει ξεκινήσει, διεξάγεται σε τοξικό κλίμα με ανοίκειους χαρακτηρισμούς, αφορισμούς, προγραφές και δολοφονίες χαρακτήρων.

Πριν είναι αργά, απαιτείται με ψυχραιμία και νηφαλιότητα να επιχειρήσουμε την προωθητική σύνθεση των απόψεων, ώστε να διαμορφωθεί ένα πλαίσιο ευρέως αποδεκτό. Οι παρακάτω γραμμές φιλοδοξούν να συμβάλουν σε αυτή την προσπάθεια.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, από τη στιγμή που ουδείς θέτει θέμα ηγεσίας, η συζήτηση για τον τρόπο εκλογής του προέδρου, είναι περί όνου σκιάς. Είτε εκλεγεί από την κεντρική επιτροπή, είτε από το συνέδριο, τα μέλη, την ιερά σύνοδο ή το κονκλάβιο των καρδιναλίων, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο.

Αντιθέτως, η διαδικασία εκλογής της κεντρικής επιτροπής είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα. Η πρόταση του προέδρου ( εκλογή από τα μέλη, με ενιαία πανελλαδική λίστα υποψηφίων ) είναι εξόχως προβληματική και η κριτική που δέχεται ορθή και επαρκώς τεκμηριωμένη.

Το μέλος του κόμματος θα έχει να επιλέξει από ένα ψηφοδέλτιο 700 περίπου υποψηφίων, εκ των οποίων, οι 600 τουλάχιστον θα του είναι παντελώς άγνωστοι και άγνωστες. Στην πραγματικότητα θα είναι υποχρεωμένο να επιλέξει ανάμεσα σε όσους γνωρίζει, δηλαδή όσους και όσες, είτε λόγω επαγγέλματος ( ηθοποιοί, τραγουδιστές, τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι και παρουσιαστές κλπ), είτε λόγω συχνών εμφανίσεων στα κανάλια, τυγχάνουν πανελλαδικής αναγνωρισιμότητας. Έτσι θα καταλήξουμε σε μια κεντρική επιτροπή που θα αποτελείται κυρίως από διασημότητες, κατά ένα μέρος της θα έχει επιλεγεί από το star system και σε ποσοστό 85 – 90 % θα είναι μόνιμοι κάτοικοι Αθηνών και περιχώρων, αποκλείοντας τα στελέχη της περιφέρειας από το όργανο.

Σε αυτό το μοντέλο, σπουδαίοι διανοητές, όπως ο Κ. Δουζίνας και ο Α. Λιάκος, δεν θα έχουν καμία πιθανότητα εκλογής, έναντι υποψηφίων όπως οι  Α. Γεωργούλης και Α. Γλέτσος. Η εναλλακτική για το μέλος – ψηφοφόρο θα είναι να απευθυνθεί στο τοπικό στέλεχος ( βουλευτή – παράγοντα – κομματάρχη ), το οποίο θα του εγχειρήσει μια λίστα με ονόματα. Έτσι θα αναπαράγεται, θα  πολλαπλασιάζεται και θα εξαπλώνεται μια παθογένεια, την οποία, υποτίθεται ότι,  θα εξαλείψει η εκλογή από τη βάση.

Καταθέτω μια νέα πρόταση, η οποία νομίζω, ότι έχει τις προϋποθέσεις να αποτελέσει πεδίο σύγκλισης και συναίνεσης, διότι υλοποιεί την ιδέα της άμεσης εκλογής της  κεντρικής επιτροπής και ταυτόχρονα επιχειρεί να θεραπεύσει τις προφανείς αδυναμίας της προηγούμενης:

1. Τα μέλη της κεντρικής επιτροπής εκλέγονται από το σύνολο των μελών του κόμματος, με καθολική ψηφοφορία.
2. Η εκλογή γίνεται κατά εκλογική περιφέρεια, όπως αυτές ισχύουν στις εθνικές εκλογές.
3. Τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε εκλογική περιφέρεια εκλέγουν αριθμό μελών της κεντρικής επιτροπής ίσο με τον αριθμό των βουλευτών που εκλέγει η περιφέρεια.
4. Ο αριθμός των υποψηφίων ανά εκλογική περιφέρεια είναι ανοιχτός. Υποψηφιότητα μπορεί να κατατεθεί μόνο σε μια εκλογική περιφέρεια.
5. Ο αριθμός των σταυρών ανά εκλογική περιφέρεια είναι ίσος με τον αριθμό των σταυρών στις βουλευτικές εκλογές.
6. Η μοναδική ποσόστωση που ισχύει είναι αυτή του φύλου κατά 50% και εφαρμόζεται ανά εκλογική περιφέρεια ( στο Ηράκλειο Κρήτης εκλέγονται 4 άνδρες και 4 γυναίκες ).
7. Ο αριθμός των μελών της κεντρικής επιτροπής είναι 300 ( 288 εκλεγμένοι και 12 αριστίδην, που ορίζονται από τον πρόεδρο)

Τα πλεονεκτήματα αυτής της πρότασης είναι ότι: α) ικανοποιεί το αίτημα για άμεση εκλογή της ηγεσίας από τη βάση β) εξασφαλίζει την ισοτιμία των υποψηφίων γ) παρέχει στα μέλη τη δυνατότητα να επιλέξουν γνωρίζοντας τους υποψηφίους, την πολιτική τους διαδρομή, την εικόνα τους στην κοινωνία και τις απόψεις τους δ) κατοχυρώνει την ισότιμη εκπροσώπηση των φύλων και ε) εγγυάται την εκπροσώπηση όλων των περιοχών της χώρα ανάλογα με τον πληθυσμό τους. Τα αριστίδην δεν είναι δώρο στον πρόεδρο, αλλά δυνατότητα να διορθωθούν κραυγαλέες αδικίες και αποκλεισμοί.

Αυτό το κείμενο είναι η συμβολή ενός μεσαίου στελέχους, η συμβολή ενός ανθρώπου που γεννήθηκε, πορεύτηκε  και γέρασε στην αριστερά και δεν αντέχει μια επιπλέον ματαίωση. Την ιστορική ευθύνη την φέρουν τα κορυφαία στελέχη του κόμματος και ιδιαίτερα ο πρόεδρος. Ας προσπαθήσουν να τιμήσουν την κοινή μας κληρονομιά, την εμπιστοσύνη που τους έχουμε δείξει, ας προσπαθήσουν να φανούν αντάξιοι των καιρών και των απαιτήσεών τους.