Ο δεύτερος γύρος των αυτοδιοικητικών  εκλογών ήταν η πρώτη ήττα της ΝΔ του Μητσοτάκη. Ήταν η πρώτη χαραμάδα ή η πρώτη ρωγμή, αυτό μένει να φανεί, στο αήττητο σύστημα εξουσίας Μητσοτάκη. Ήταν μια ήττα εκκωφαντική που έδειξε ότι στην πολιτική δεν υπάρχουν βεβαιότητες. Η ανίκητη  ΝΔ και ο ανίκητος  Μητσοτάκης δεν είναι και τόσο ανίκητοι όσο θέλουν να εμφανίζονται. Ήταν μια περισσότερο συμβολική παρά ουσιαστική ήττα. Όμως πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων. 

Και αφού ηττήθηκε η ΝΔ του Μητσοτάκη  τότε ποιος είναι ο νικητής των εκλογών; Σίγουρα ήταν η αποχή. Με ποσοστά περίπου 55% στον πρώτο γύρο των εκλογών και με 60-65% στον δεύτερο γύρο. Και το παράξενο είναι ότι η επιπλέον αποχή του δευτέρου γύρου αντί να ευνοήσει, όπως είναι λογικό, τα αυτοδιοικητικά σχήματα της ΝΔ που προηγούνταν στον πρώτο γύρο, ευνόησαν τους υποψήφιους της αντιπολίτευσης που έπονταν και τελικά κατάφεραν να εκλεγούν. 

Νίκησε το ΠΑΣΟΚ σ’αυτές  τις εκλογές; Το ΠΑΣΟΚ έδειξε ότι έχει ρίζες στην κοινωνία. Το brand name ΠΑΣΟΚ μετρά ακόμα. Όμως μέχρις εκεί. Δεν έγινε ξαφνικά το ΠΑΣΟΚ κόμμα εξουσίας. Στον πρώτο γύρο στον δήμο της Αθήνας ο κύριος Χρυσόστομος Δούκας που υποστηρίχτηκε από το ΠΑΣΟΚ και τελικά εκλέχτηκε πήρε μόλις 14,19%. Δεν το λες και εντυπωσιακό ποσοστό. Στον δεύτερο γύρο εκλέχτηκε με 55,96%. Από το 14,19% του πρώτου γύρου έως το 55,96% του δευτέρου γύρου κάποιοι που δεν ήταν ΠΑΣΟΚ συνέβαλαν. Το ίδιο συνέβη και στη Θεσσαλονίκη. Ο κύριος Αγγελούδης που εκλέχτηκε στον δεύτερο γύρο, έστω και αν προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ, δεν στηρίχτηκε από αυτό στον πρώτο γύρο. 

Νίκησε ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ; Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ δεν νίκησε σ’αυτές τις εκλογές. Ειδικά με τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου. Όμως η εκκωφαντική ήττα της ΝΔ στον δεύτερο γύρο των εκλογών δίνει μια ανάσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος είχε την πολιτική ευφυΐα να στηρίξει χωρίς όρους στον δεύτερο γύρο των εκλογών τα αυτοδιοικητικά σχήματα που ήταν απέναντι στη ΝΔ. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε ένα σημείο καμπής. Πρέπει να λύσει τα εσωκομματικά θέματα του και τα θέματα της φυσιογνωμίας του. Όσο όλα αυτά εκκρεμούν η κοινωνία θα τον κοιτά με επιφύλαξη. 

Αυτό που ακούστηκε δυνατά  για πρώτη φορά μετά από αυτές τις εκλογές ήταν η ανάγκη συνεργασίας της αντιπολίτευσης για να αντιμετωπιστεί η ΝΔ του Μητσοτάκη. Ακούστηκε ως πρόταση και προφανώς συνάντησε επιφυλάξεις. Ειδικά από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ. Όμως πλέον το θέμα τέθηκε στην πολιτική ατζέντα. Ουσιαστικά για πρώτη φορά. Εάν στον χώρο της αριστεράς και της κεντροαριστεράς υπάρχουν δύο κόμματα του 10-20%, που τρώνε τις σάρκες τους για το ποιο θα κυριαρχήσει στον χώρο, αυτό θα είναι συνταγή ήττας και βούτυρο στο ψωμί του Μητσοτάκη. Ας το έχουν στο νου τους τα επιτελεία και των δύο κομμάτων. Στο ΠΑΣΟΚ ας είναι προσγειωμένοι και ας μην νομίζουν ότι ήρθε η ώρα να καταλάβουν τα θερινά ανάκτορα του τσάρου. Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου από το 13,58%  του 1974 έκανε επτά χρόνια να καταλάβει την εξουσία το 1981. Με ένα πρωτοφανές λαϊκό ξέσπασμά και με έναν μοναδικά χαρισματικό ηγέτη.  Ας το λάβουν υπ’ όψη τους και ας συγκρίνουν τα σημερινά τους μεγέθη και τις σημερινές κοινωνικές συνθήκες.

Το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν σε επίπεδο συμβολισμών ήττα της ΝΔ. Ο κόσμος αντέδρασε στους εκβιασμούς και στην προσπάθεια επιβολής του συστήματος Μητσοτάκη.  Αυτό που φάνηκε στον δεύτερο γύρο των εκλογών είναι ότι όταν υπάρχει ενότητα και προοπτική απέναντι στη ΝΔ του Μητσοτάκη, τότε αυτός δεν είναι ανίκητος. 

Ο κόσμος ανταποκρίθηκε.Οι ηγεσίες των κομμάτων της αντιπολίτευσης ας πάψουν να βλέπουν το  κομματικό δέντρο και ας δουν το δάσος της ανατροπής.