Την ώρα που ο Μητσοτάκης δηλώνει έτοιμος να διαπραγματευτεί με την Τουρκία την ελληνική κυριαρχία επί των υδάτων του   Αιγαίου, που αποκαλύπτεται πως η κυβέρνηση πουλούσε predator μέχρι και στο Σουδάν, που ο Τσιάρας φέρεται να έκανε ψευδή δήλωση Πόθεν Εσχες, που η Μαρέβα αποκαλούσε «κακομοίρη» όποιον τη ρωτούσε για τις δικές της εταιρείες και που ο Οικονόμου έβριζε χυδαία το ΠΑΣΟΚ σε κομματική εκδήλωση, σαν κοινός χούλιγκαν των γηπέδων, την ώρα που η Καϊλή του ΠΑΣΟΚ έχει ήδη συλληφθεί και κατηγορείται για κακουργήματα, την ίδια ώρα μαθαίνουμε πως ο Γεωργούλης, πριν 3 χρόνια, το 2020 δηλαδή, παρενοχλούσε και κακοποιούσε ένα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ με το οποίο είχε ερωτικό δεσμό!

Οι αμερικανοί δίνουν το δικό τους ορισμό της πολιτικής: «πολιτική είναι να βρίσκειςτο σωστό timing για ένα χτύπημα λίγο κάτω από τη ζώνη». Αυτό μάλλον πιστεύει και ο αμερικανός   σύμβουλος του Μητσοτάκη. Το αμερικανικό ρητό όμως εννοεί πως αφενός ο πυγμάχος στέκεται όρθιος και δεν έχει ήδη καταρρεύσει από τα συνεχή χτυπήματα και αφετέρου πως το χτύπημά του κάτω από τη ζώνη είναι πολύ ισχυρό.

Στην περίπτωσή μας τίποτε από τα δύο δεν ισχύει. Ο Μητσοτάκης βρίσκεται ήδη στα σκοινιά και το χτύπημα που προσπαθεί   να δώσει είναι της κατηγορίας φτερού: αδύναμο. Δεν είναι σε θέση πλέον να δίνει χτυπήματα. Πέφτει και ακούει από πάνω του τον διαιτητή να μετράει.

Φαίνεται πως ο αμερικανός επικοινωνιολόγος κ. Γκρίνμπεργκ βρίσκεται σε πραγματικό αδιέξοδο, αλλιώς δεν εξηγούνται οι απανωτές του γκάφες με τον χειρισμό της προεκλογικής  του  καμπάνιας, αλλά κυρίως με αυτό που μας παρουσιάζει  ως πρωθυπουργικό προφίλ.

Νομίζει πως εδώ είναι Αμερική και πως εάν δείξει τον πρωθυπουργό την Ανάσταση, χαλαρό, με τη σύζυγό του, να χασκογελάνε, αυτό τον καθιστά ανθρώπινο. Δεν γνωρίζει πως αυτό ακριβώς εκνευρίζει τον έλληνα ψηφοφόρο, ο οποίος δεν έχει καμία όρεξη για γέλια; Πως ο έλληνας ψηφοφόρος δεν παρακολουθεί διαφημίσεις τηλεοπτικού χαρακτήρα για να επιλέξει ψηφοδέλτιο, αλλά απλώς μετράει τα ρέστα του;

Δικό του είναι αυτό το  made in usa κατασκεύασμα πρωθυπουργικού προφίλ, το οποίο σέρνει τη ΝΔ σε εκλογική κατηφόρα;

Στη Γαλλία, ο πρόεδρος Μακρόν ήρθε αντιμέτωπος με τη δικαιοσύνη για τους αμερικανούς συμβούλους που είχε προσλάβει, διότι το ερώτημα ήταν με τι ακριβώς τους πλήρωνε. Στην Ελλάδα κανένας δεν ασχολείται με το ποιος πληρώνει τον κ. Γκρίνμπεργκ και από πού τα βρίσκει. Στην Ελλάδα επίσης έχουν αποκαλυφθεί βουλευτές της ΝΔ να κάνουν πλειστηριασμούς και επίσης κανένας δεν ενοχλείται. 

Το ότι όμως κανένας θεσμός δεν πράττει τα δέοντα, αυτό δεν σημαίνει πως το εκλογικό σώμα δεν σχηματίζει συνολικά την εικόνα μιας διεφθαρμένης πολιτικής τάξης.

Η υπόθεση Γεωργούλη, την οποία τώρα τρέχουν ασθμαίνοντας όλα τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, δεν συνιστά βεβαίως σανίδα σωτηρίας για την ΝΔ, η οποία οδηγείται τάχιστα σε εκλογικό σφαγείο. Η απόφαση για την καταψήφισή της έχει ήδη ληφθεί από το λαό και απλώς δεν έχει ανακοινωθεί επισήμως.

Αυτό που μένει ωστόσο είναι η αίσθηση, που την έχουμε εδώ και χρόνια, πως τα πολιτικά κόμματα κακώς, πολύ κακώς,   εντάσσουν μαζικά στα ψηφοδέλτιά τους ανθρώπους της  show  biz, τραγουδιστές, ηθοποιούς, διασκεδαστές και περφόρμερς, ανθρώπους δηλαδή που οπωσδήποτε και δικαιολογημένα έχουν άλλους κώδικες από αυτές του πολιτικού.

«Έκαστος εφ΄ω ετάχθη» που λέμε. Μπορούμε να έχουμε τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ πρωθυπουργό ή την Μπιγιονσέ βουλευτή; 

Δεν γίνεται. Θα πρέπει τα ελληνικά πολιτικά κόμματα να αντιληφθούν πως οι επιλογές τους πρέπει να γίνονται με τοκριτήριο της καταλληλότητας του προσώπου σε σχέση με το έργο που καλείται να εκτελέσει. Όσο μπορεί ένας πολιτικός να τραγουδάει στην όπερα, άλλο τόσο μπορεί και ένας τραγουδιστής να συντάσσει νομοσχέδια.

Η πολιτική, ευτυχώς δηλαδή, παραμένει ακόμα σχετικά αυτόνομος χώρος.

*Ο Απόστολος Διαμαντής είναι εκπαιδευτικός, οικονομολόγος και ιστορικός