Σκεφθείτε ένα παιδί πρώτης δημοτικού, ή πρώτης γυμνασίου, ή πρώτου έτους στο πανεπιστήμιο, που του λένε «ξεκίνα το σχολείο ή το πανεπιστήμιο με εξ’ αποστάσεως μαθήματα μέχρι να βρεθεί αποτελεσματικό εμβόλιο. Χωρίς να ξέρεις καθηγητές, συμμαθητές, πώς μοιάζει το σχολείο ή το πανεπιστήμιο όπου σπουδάζεις». Δεν θα ρωτήσω πώς θα νοιώθατε αν ήσασταν στη θέση του. Όμως ως ειδικός σε θέματα εκπαίδευσης θα συμφωνήσω με όσους αντιλαμβάνεστε ότι η μάθηση εκτός ζωντανού κοινωνικού πλαισίου έχει μειονεκτήματα και είναι ιδιαιτέρως προβληματική σε καταστάσεις όπως αυτές που αναφέρθηκαν. 

Ως τώρα η μάθηση των παιδιών υποβαθμίστηκε στις προτεραιότητες για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Όμως έστω και για λίγες μέρες, τουλάχιστον στις πρώτες μέρες της σχολικής χρονιάς, πρέπει όλα τα παιδιά να μπορέσουν να πάνε στο σχολείο ή στο πανεπιστήμιο. Να γνωρίσουν τους νέους δασκάλους έστω και για λίγο, να τους ακούσουν από κοντά να εξηγούν το πλαίσιο λειτουργίας και τους στόχους της φετινής σχολικής χρονιάς. Αυτό πρέπει να γίνει με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ασφάλεια. Πρέπει έστω και για λίγες μέρες, η προτεραιότητα στην οικονομία και στις ανάγκες των ενηλίκων να πάνε σε δεύτερη μοίρα, βάζοντας  για λίγες μέρες ως προτεραιότητα τις ανάγκες της νέας γενιάς. 

Είναι κακό, αλλά και αναποτελεσματικό, μόνο να ζητούμε απ’ τους νέους να είναι υπεύθυνοι και εμείς να αδιαφορούμε τελείως για τις ανάγκες τους. Αν δεν δείξουμε έμπρακτα ότι έστω και για λίγες μέρες, θα είναι οι νέοι σε προτεραιότητα, τους πείθουμε και λιγότερο ότι χρειάζεται να υιοθετήσουν συμπεριφορές που προστατεύουν τους μεγαλύτερους και τις πιο ευπαθείς ομάδες.

Προφανώς βολεύει τους πολιτικούς να μεταφέρουν σε γονείς και πανεπιστήμια, την ευθύνη της απόφασης για το αν θα στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο και το αν θα ανοίξουν τα πανεπιστήμια. Όμως αυτό δεν συνιστά και σπουδαία πολιτική υπευθυνότητα. Θα ήταν πιο υπεύθυνο αν οι κυβερνώντες πάρουν μέτρα, με πιθανό πολιτικό κόστος, ώστε να εξασφαλίσουν ότι τουλάχιστο για μια χρονική περίοδο, έστω και για λίγες εβδομάδες, θα υπάρξουν σαφώς λιγότερες πιθανότητες να εμφανισθούν κρούσματα σε σχολεία και πανεπιστήμια διότι θα υπάρχει μικρότερη διασπορά του κορονωνϊού στην κοινωνία. 

Η ισορροπία μεταξύ κόστους-οφέλους και μεταξύ συμφερόντων διαφορετικών τμημάτων της κοινωνίας καθορίζει τις πολιτικές αποφάσεις. Ως τώρα τα συμφέροντα της νέας γενιάς και το δικαίωμά τους στην μάθηση δεν ήταν σε προτεραιότητα στις πολιτικές αποφάσεις για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Πλέον οι πολιτικοί χρειάζεται να εξασφαλίσουν ότι θα υπάρξει μια μικρή χρονική περίοδος κατά την οποία όλα τα παιδιά, θα μπορέσουν να πάνε σχολείο ή πανεπιστήμιο, ώστε να γνωρίσουν από κοντά έστω και για λίγο τους νέους δασκάλους, τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, το χώρο που θα σπουδάσουν.

Μια περίοδος έστω και για λίγες μέρες, πιθανά προς τέλη Σεπτεμβρίου έως αρχές Οκτωβρίου. Αφού θα έχουν προηγηθεί μέτρα που θα στοχεύσουν στην αποτελεσματική μείωση της διασποράς του κορωνοϊού, ώστε η περίοδος κατά την οποία ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ θα μπορέσουν να πάνε εκ περιτροπής, έστω και για λίγες μέρες σε σχολεία και πανεπιστήμια, να είναι όσο το δυνατόν λιγότερο επικίνδυνη.