Η κυβέρνηση με 2 νόμους που ψηφίστηκαν στην Βουλή τον περασμένο Μάρτιο, θέσπισε τον (υποχρεωτικό;;) εμβολιασμό των πολιτών.

«1. Νόμος 4675/2020, άρθρο 4 παρ. iiiβ.

β) Σε περιπτώσεις εμφάνισης κινδύνου διάδοσης μεταδοτικού νοσήματος, που ενδέχεται να έχει σοβαρές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, μπορεί να επιβάλλεται, με απόφαση του Υπουργού Υγείας, μετά από γνώμη της ΕΕΔΥ, υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού με σκοπό την αποτροπή της διάδοσης της νόσου. Με την ανωτέρω απόφαση ορίζονται η ομάδα του πληθυσμού ως προς την οποία καθίσταται υποχρεωτικός ο εμβολιασμός με καθορισμένο εμβόλιο, η τυχόν καθορισμένη περιοχή υπαγωγής στην υποχρεωτικότητα, το χρονικό διάστημα ισχύος της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού, το οποίο πρέπει πάντοτε να αποφασίζεται ως έκτακτο και προσωρινό μέτρο προστασίας της δημόσιας υγείας για συγκεκριμένη ομάδα του πληθυσμού, η ρύθμιση της διαδικασίας του εμβολιασμού και κάθε άλλη σχετική λεπτομέρεια.

2. Νόμος 4682/2020 άρθρο 1.

Μέτρα πρόληψης, υγειονομικής παρακολούθησης και περιορισμού της διάδοσης της νόσου.

Τα μέτρα αυτά συνίστανται:

α) στην υποχρεωτική υποβολή σε κλινικό και εργαστηριακό ιατρικό έλεγχο, υγειονομική παρακολούθηση, εμβολιασμό, φαρμακευτική αγωγή και νοσηλεία προσώπων, για τα οποία υπάρχουν εύλογες υπόνοιες ότι μπορεί να μεταδώσουν άμεσα ή έμμεσα τη νόσο»

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, πριν από 20 περίπου ημέρες, διευθυντικά στελέχη της πολυεθνικής φαρμακευτικής εταιρείας Pfizer, αφού ανακοίνωσαν σε συνέντευξη τύπου που έδωσαν σε διεθνή μέσα ενημέρωσης, την επιτυχία πάνω από 90% που έχει το εμβόλιο της εταιρείας και την άνοδο των μετοχών της που ακολούθησε, προχώρησαν στη συνέχεια στην πώληση μετοχών στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, με κέρδος κάποια εκατομμύρια δολάρια. [1]

Φαίνεται πως τα κέρδη στο χρηματιστήριο υπερβαίνουν την υγειονομική μας σωτηρία ή με άλλα λόγια η κρίση για κάποιους αποτελεί πάντα μια χρυσή ευκαιρία.

Τα παραπάνω δύο γεγονότα, από τη μια η πιθανή υποχρεωτικότητα του εμβολίου και από την άλλη η περίπτωση Pfizer, μας θύμισαν τα «επιτυχημένα» δημοσιονομικά προγράμματα, που σχεδιάστηκαν από τους υπερεθνικούς οργανισμούς Δ.Ν.Τ, Ε.Ε. και Ε.Κ.Τ. και εφαρμόστηκαν στη χώρα μας στο πλαίσιο της δημοσιονομικής «πειθαρχίας και εξυγίανσης» – βλέπετε οι όροι έχουν θετικό πρόσημο – ως μονόδρομος ή ως η μοναδική σωτήρια επιλογή.

Η εν λόγω «επιτυχία» απεικονίζεται στο πιο κάτω διάγραμμα, στο οποίο παρατηρούμε ότι ο δείκτης χρέος προς ΑΕΠ το 2008, πριν την εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών, ήταν στο ανεκτό επίπεδο του 109,4% του ΑΕΠ, εάν τον συγκρίνουμε με το 2017, όπου ξεπερνούσε το 178%.

Τo έτος 2018, που δεν περιλαμβάνεται στο διάγραμμα, ο δείκτης χρέος / ΑΕΠ άγγιξε το 181,20 %, με αποτέλεσμα να μην καταγράφεται τάση αποκλιμάκωσης.

Τι όμως σημαίνει μια τέτοια εξέλιξη;

Η εξέλιξη αυτή, συνοψίζει με τον πιο εύληπτο τρόπο τις ακόλουθες δυσμενείς επιπτώσεις σε επιμέρους μεγέθη της ελληνικής οικονομίας:

• Κίνδυνο αύξησης επιτοκίων (spread) δανεισμού
• Μείωση του ρυθμού ανάπτυξης της οικονομίας
• Μείωση αποταμιεύσεων
• Επιβάρυνση των μελλοντικών γενεών με φόρους
• Φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό, λόγω του κινδύνου μη αποπληρωμής
• Μείωση νέων δανείων στην πραγματική οικονομία και αύξηση του κόστους δανεισμού
• Περικοπή του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, που τόση ανάγκη έχει η ελληνική οικονομία και μείωση του αποθέματος κεφαλαίου, δεδομένου ότι οι αποσβέσεις είναι μεγαλύτερες από την καθαρή αύξηση του παγίου κεφαλαίου (ενεργητικού)
• Μείωση των ιδιωτικών επενδύσεων και της κατανάλωσης λόγω της επακόλουθης ύφεσης
• Αύξηση της ανεργίας, των ελαστικών μορφών απασχόλησης και κατά συνέπεια της φτώχειας

Να υπογραμμιστεί εδώ, ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος μετά και την πανδημία, θα διαμορφωθεί σε επίπεδα πάνω από 200% του ΑΕΠ, ενώ το δημοσιονομικό έλλειμμα για το 2020, θα φτάσει στο 9,9%[2], με ότι αυτό αρνητικά συνεπάγεται για την πλειοψηφία των πολιτών.

Άλλωστε, μας προϊδέασε για την επερχόμενη δυσμενή εξέλιξη των δημοσιονομικών μεγεθών, δηλαδή ένα ακόμη μνημόνιο, ο αναπληρωτής υπουργός των οικονομικών Θ. Σκυλακάκης, αφού σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Ένωση, η χαλάρωση του συμφώνου σταθερότητας θα ισχύσει μόνο για τα έτη 2020 και 2021.

Πηγές:

1. Capital.gr
2. Προβλέψεις του υπουργείου οικονομικών, Νοέμβριος 2020.

*Ο Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος είναι Οικονομολόγος M.Sc στα χρηματοοικονομικά, εισηγητής του τομέα λογιστικής του Οικονομικού Επιμελητηρίου της Ελλάδος.