Όταν οι ανθρώπινες απώλειες φτάνουν τους 100 θανάτους κάθε μέρα και όταν ο αριθμός των διασωληνωμένων ξεπερνά τους 700, δεν υπάρχουν πλέον τα περιθώρια για να εκφράζεται κανείς με κόσμιο και «πολιτικά ορθό» τρόπο. Στα χείλη έρχεται αυτόματα το «αϊ χάσου» -για να μην πω κάτι βαρύτερο. Φτάσαμε στο αδιανόητο. Η μεν κυβέρνηση ξεκάθαρα τοποθετεί τα οικονομικά συμφέροντα μπροστά από τις ανθρώπινες ζωές, η δε αντιπολίτευση αμφιταλαντεύεται και σιγοψιθυρίζει είτε επειδή αγνοεί το βάθος του προβλήματος, είτε επειδή φοβάται το πολιτικό κόστος. Τη διεύρυνση του υποχρεωτικού εμβολιασμού έπρεπε να την είχαν (συν)αποφασίσει προ πολλού στη Βουλή, όπως έχει προτείνει ο γιατρός Γεροτζιάφας και όπως έχουν συμβουλεύσει όλοι οι γνωστικοί και οι εχέφρονες άνθρωποι. Τώρα έχουμε ντράβαλα.

Η κατάσταση περιπλέκεται. Από τη μία πλευρά, αυτή τη στιγμή που μιλάμε βρισκόμαστε μέσα στο κύμα της πανδημίας που οφείλεται στο στέλεχος Δέλτα. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, δεν είμαστε στη χειρότερη θέση σε ό,τι αφορά τον αριθμό νέων μολύνσεων, είμαστε όμως σε τραγική θέση από πλευράς θανάτων. Αυτό αποδίδεται σε δύο παράγοντες: πρώτον, είναι αρκετά μεγάλος ο αριθμός των μη εμβολιασμένων και των νοσούντων με ηλικία πάνω από 60 με υποκείμενα νοσήματα· δεύτερον, αυτοί που αρρωσταίνουν περιθάλπονται πλημμελώς. Όταν έχεις 150 άτομα διασωληνωμένα εκτός ΜΕΘ, τι περιμένεις;

Γιατί συμβαίνουν αυτά τα απαράδεκτα; Διότι, αφού εξαντλήθηκαν τα όρια της πειθούς δια του εκφοβιστικού παραδείγματος, δεν χρησιμοποιήθηκε άλλη μέθοδος για να πεισθεί ο κόσμος να κάνει το εμβόλιο. Παράλληλα, δεν αξιοποιήθηκε το εργαλείο του υποχρεωτικού εμβολιασμού -παρά μόνο ως φάρσα με το πρόστιμο των 100 ευρώ. Πέρα από το γελοίο -και το ανάλγητο- της υποθέσεως, ο πρωθυπουργός δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι σημασία δεν έχει μόνο ο εμβολιασμός των ηλικιωμένων, αλλά και των πιο νέων, που αποτελούν «δεξαμενή» και μέσον διασποράς του ιού. Στο μεταξύ, οι εφεδρείες του ΕΣΥ εξαντλούνται, διότι η κυβέρνηση θεωρεί ότι οι νέες Μονάδες είναι πεταμένα λεφτά. Παράλληλα όμως παραγνωρίζεται το γεγονός ότι οι ΜΕΘ, όσες και να ήταν, δεν θα μας έσωζαν αν δεν ελεγχόταν η διασπορά του ιού. Τώρα στη Γερμανία, μια χώρα με πλήρη επάρκεια σε υποδομές Υγείας, οι Μονάδες έχουν ήδη κορεστεί.

Ερχόμαστε όμως στο επόμενο πρόβλημα. Εκπρόσωπος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας δήλωσε πριν μερικές μέρες ότι, ενώ στο παρελθόν προηγούμενη λοίμωξη προστάτευε τον πληθυσμό απέναντι σε νέα λοίμωξη με τον SARS-CoV-2, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να ισχύει για το στέλεχος Όμικρον που εμφανίστηκε πρόσφατα. Αυτό σημαίνει ότι το νέο στέλεχος μπορεί να μην επηρεάζεται από τα υπάρχοντα εμβόλια, μια πιθανότητα που ενισχύεται από το γεγονός ότι τα εμβόλια έχουν παραχθεί με βάση την «πρωτεΐνη-ακίδα» του ιού -η οποία διαφέρει πολύ στην παραλλαγή Όμικρον.
Η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας κα. Γκάγκα μας διαβεβαίωσε ότι η παραλλαγή Όμικρον καλύπτεται από τα εμβόλια. Που το στηρίζει; Άγνωστο. Σε τι αποσκοπεί; Αυτό είναι μάλλον προφανές: θέλει να αποτρέψει νέες αντιρρήσεις απέναντι στον εμβολιασμό, που μπορεί να προκύψουν με το επιχείρημα ότι τα εμβόλια δεν προστατεύουν πλέον. Παρερμηνεύοντας όμως τα στοιχεία δεν λύνουμε το πρόβλημα. Πολύ σύντομα θα γίνει σαφές -και απόλυτα γνωστό- εάν τα υπάρχοντα εμβόλια προστατεύουν και πόσο. Και τότε, εάν δεν προστατεύουν επαρκώς, ο κόσμος θα γίνει ακόμα πιο δύσπιστος στις οδηγίες των ειδικών και της Πολιτείας. Δεν παίζει κανείς με τέτοια πράγματα, γιατί μπορεί να γίνουν μπούμερανγκ.

Με εξαίρεση τον Ευάγγελο Βενιζέλο, που φαίνεται να έχει την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, κανένας άλλος στον δημόσιο χώρο δεν λέει κάτι σαφές και άμεσα εφαρμόσιμο. Οι δε επιτροπές των επιδημιολόγων είναι άφαντες. Μιλάει ο Βενιζέλος παρότι δεν είναι ούτε επιδημιολόγος, ούτε ο πιο κοινωνικά ευαίσθητος των πολιτικών. Αισθάνεται όμως ακηδεμόνευτος και έτσι χρησιμοποιεί όση ευφυία και όσες γενικές γνώσεις διαθέτει για να πει τα προφανή χωρίς περιστροφές. Εκεί φτάσαμε: ελλείψει σαφήνειας και πολιτικού ή επιστημονικού θάρρους, είμαστε υποχρεωμένοι να εκθειάζουμε τη στάση ενός εν αποστρατεία, «μνημονιακού». 

Ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, εκπέμπουν αντιφατικά σήματα. Γιατί δεν είναι μόνο οι αστυνομικοί που οφείλουν να εμβολιαστούν υποχρεωτικώς, αλλά και άλλες ομάδες εργαζομένων στις δημόσιες υπηρεσίες. Πέρα άλλωστε από τα εμβόλια, τα Πανεπιστήμια δεν μπορεί να λειτουργούν σαν να μη συμβαίνει τίποτα, επειδή, ως «ακραιφνείς», δεν αποδεχόμαστε τη μέθοδο της εξ αποστάσεως διδασκαλίας. Ούτε γίνεται να «αραιώσουμε» τους φοιτητές χτίζοντας νέα αμφιθέατρα σε μια βδομάδα, όπως θα ήθελαν μερικοί, σαν να βρισκόμαστε στην Κίνα. Αυτά είναι επικίνδυνες ανοησίες που αρνούνται την πραγματικότητα.

Εάν η πολιτική τάξη της χώρας θεωρεί ότι οι ευθύνες της θα ξεχαστούν μόλις τελειώσει η πανδημία, πλανάται πλάνην οικτράν. Οι ανθρώπινες απώλειες αφήνουν ανεξίτηλη μνήμη. Και στο τέλος, ο κόσμος θα μετρήσει με αυστηρότητα τις ευθύνες. Και από ‘δω και από ‘κει.