Ας δεχθούμε ότι το 2023 με την διπλή συντριβή ΣΥΡΙΖΑ, την παραίτηση Τσίπρα, την έφοδο Κασσελάκη και την διάσπαση κλείνει αυτό το κεφάλαιο όπως έκλεισε παλιότερα και το ΠΑΣΟΚ ως κυβερνώσα εκδοχή (2011). Αυτό σημαίνει ότι το τρίτο κύμα της μεταπολίτευσης θα πρέπει να είναι εξ όλων το ισχυρότερο, όπως εξάλλου κι η ετυμολογία υπαγορεύει.

Η συμπλήρωση της πρώτης περιόδου Κασσελάκη κατέδειξε ότι δεν είναι ο Μεσσίας. Δεν αποκλείεται ωστόσο να είναι ο προφήτης του ‘Ερχόμενου’, κάτι σαν τον Ιωάννη τον Βαπτιστή.

Η προσδοκία περί ‘Ερχόμενου’ στην Κεντροαριστερά παραμένει μεγάλη, δεδομένης της ιστορικής διαδρομής της δημοκρατικής παράταξης, της κατάστασης της χώρας και του λαού αλλά και των νεφών που συσσωρεύονται διεθνώς.

Αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι πρόκειται για κάτι επικείμενο. Σήμερα αφορά σε δύο μεσαία κόμματα περίπου ισόπαλα, σε τρία μικρά κι αριστερότερα αυτών ενώ παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τις εξελίξεις και το ΚΚΕ. Δεν αποκλείεται στο μέλλον η περαιτέρω κολυβοποίηση ενώ πλήθος είναι ήδη οι ανένταχτοι κι οι απέχοντες που είναι όμως δυνάμει μέτοχοι.

Στα χαρτιά όλοι μαζί υπερβαίνουμε το 50% αλλά στην πράξη θα συνεχίζουμε να ζούμε στο σκηνικό ο Μητσοτάκης κι οι επτά νάνοι. Προφανώς ένας Δούκας δεν φέρνει την άνοιξη όσο κι αν έχει προκαλέσει κάποια ρίγη στο σύστημα Μαξίμου.

Η ενότητα μπορεί να έρθει στην διψασμένη γη της δημοκρατικής παράταξης είτε ως ψιλόβροχο που θα πέφτει μονότονα επί χρόνια είτε ως καταιγίδα που θα ξεσπάσει βίαια κι απρόσμενα. Αυτή πάντως είναι η πολιτική εκκρεμότητα κι εκεί θα μετρηθεί το μπόι όλων των φιλοδοξούντων.

Η νέα διχοτόμος και η Νέα Αριστερά

Μέσα στην πανσπερμία δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει a priori την συμβολή της ΝΕΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ. Η ανάγκη υιοθέτησης νέας ατζέντας αντί της παραμονής σε ερμηνευτικά σχήματα του προηγούμενου αιώνα υπογραμμίστηκε και με το όνομα που επιλέχθηκε, πέραν της ηλικίας των προβαλλομένων. Βεβαίως σήμερα που ο πολιτικός άξονας στρέφεται τόσο δεξιά σε όλη την  Ευρώπη, φαντάζει ανεπίκαιρη  μια απόσχιση εξ ευωνύμων σε καιρούς χαλεπούς.

Γεννήθηκε με την ζαβολιά της προηγηθείσας συμμετοχής σε δύο εσωκομματικές εκλογές που το ‘λάθος’ αποτέλεσμα τους είχε την τύχη του δημοψηφίσματος του 2015. Με την έμφαση να δίνεται στο ότι νίκησαν κάτι αντιπαθητικοί. Με τους χθεσινούς ρέκτες της ιδεολογικής καθαρότητας να αναζητούν όψιμα συνεργασία με τον Ανδρουλάκη σαν τον Τορέζ (1934) του «καμία συμμαχία με τον σοσιαλφασισμό!» που συμπορεύτηκε με τους σοσιαλιστές στα λαϊκά μέτωπα, τον επόμενο μήνα.

Έστω!

Δεδομένου όμως ότι δεν βρεχόμαστε από την Μάγχη αλλά από το διαφιλονικούμενο Αιγαίο και πιο κάτω φθάνουμε Καστελόριζο και Κυρήνεια, η προσθήκη στο πολιτικό φάσμα ενός ακόμη ‘τρία παρά…’ σημαδεύτηκε από την αδυναμία των βρετανικής αισθητικής New Left να εξηγήσουν σε τι οριοθετούνται από τον κοσμοπολιτισμό του ΜΕΡΑ25 και την περίσσια αριστεροφροσύνη του. Το ΜΕΡΑ25 στα ευρωπαϊκά υπερέχει μάλιστα λόγω της μεγάλης αναγνωρισιμότητας του κ Βαρουφάκη.

Πατριωτική Αριστερά

Από την άλλη η ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ κινείται εγγύτερα στον άξονα της πατριωτικής Αριστεράς όπως φυσικά και το ΠΡΑΤΤΩ του κ Νίκου Κοτζιά. Αν και το πρώτο που έχει πιάσει εκεί στασίδι από δεκαετιών είναι το ΚΚΕ, οπότε ο ΣΥΡΙΖΑ μόνον ως μια πολύ πρόσφατη άφιξη  καταϊδρωμένη και δίβουλη μπορεί να λογίζεται.

Σαφείς πάντως υπήρξαν μέχρι τώρα οι διαφοροποιήσεις του στις αμυντικές δαπάνες, στην λεγόμενη ατζέντα Ισλαμαμπάντ για την μετανάστευση, στην έλλειψη ανοχής στους τεμενάδες Γεραπετρίτη, στην απαλλαγή του από την διγλωσσία περί την μειονότητα και στην αντιμετώπιση της διασποράς ως εθνικού πόρου. Άραγε η ισπανική υποχώρηση που παίζει ο Κασσελάκης θα οδηγήσει στην αναδίπλωση του κι εδώ, σε όσα υπαγορεύει η παιδεία των ‘συμμάχων’ του;

Το πολιτικό σκηνικό τέμνεται στα δύο περί τα λεγόμενα εθνικά (ελληνοτουρκικά) όχι μόνο στην Αριστερά αλλά και στο ΠΑΣΟΚ, με τον δυισμό Ανδρέα (ρητορικά) – Σημίτη (ρεαλιστικά). Παρομοίως διατέμνεται η ΝΔ με τις πρόσφατες κινήσεις Σαμαρά, με ακολούθους πλείονες των οκτώ που απαιτεί η εικαζομένη αφαίρεση κι άγνωστη διασύνδεση με τα υφιστάμενα υπερδεξιά σχήματα (πχ ΝΙΚΗ).

Όλα δείχνουν ότι αυτή η διχοτόμος θα είναι κι ο άξονας των εξελίξεων της περιόδου και δεν είναι διόλου πρωτότυπο να επικαθορίζεται η ελληνική πολιτική σκηνή από τα λεγόμενα εθνικά θέματα.

Σε κάθε περίπτωση, ευλογημένος ο Ερχόμενος και στην Κεντροαριστερά και … Καλά Χριστούγεννα!