«Αν τον αγαπάει ο Θεός, καλύτερα να τον πάρει!» είπε ο διακεκριμένος ιατρός και πολιτικός Νικήτας Κακλαμάνης, στην τηλεοπτική εκπομπή του κ. Λιάγκα, για τον τραυματία αστυνομικό του νοσοκομείου Νίκαιας και ξέσπασε σάλος. Ακόμη και χωρίς να είναι κανείς διακεκριμένος φιλόσοφος διερωτάται:

• Υπάρχει Θεός;
• Κι αν υπάρχει βλέπει Λιάγκα;

Τίποτε δεν αποκλείεται για τους αγνωστικιστές.

Δύσκολο να πιστέψουμε ότι η μοίρα του τραυματία κατά κάποιο τρόπο θα επηρεαστεί από την ρήση Κακλαμάνη. Η μοναδική τέτοια περίπτωση για κάτι τέτοιο, θα ήταν να τον πάρει τοις μετρητοίς κάποιος από τους θεράποντες και να … βοηθήσει το θέλημα Θεού.

Θα προέβαινε τότε σε ευθανασία κι όχι σε υποβοηθούμενη αυτοκτονία, που προϋποθέτει την εκφρασμένη βούληση του θύματος. Ακόμη κι αν κάποιος το συζητά, να βοηθήσει τον Θεό, είναι κομμάτι απίθανο για τον θεράποντα-ιατρό να κάνει κάτι το οποίο, βάσει των νόμων που ψηφίζει ο κ. Κακλαμάνης ως πολιτικός, θα θεωρηθεί δολοφονία και θα αντιμετωπιστεί αναλόγως.

Λογικά θα έλεγε λοιπόν κάποιος υπερασπιστής του κ. Κακλαμάνη, ποιος ανόητος θα παρότρυνε σε τέλεση εγκλήματος από τηλεοράσεως; Ας υποθέσουμε ότι απέκλειε τέτοιους είδους πρακτικές ερμηνείες των λεγομένων του ο τέως Αντιπρόεδρος της Βουλής, τ. υπουργός, ομότιμος καθηγητής Ιατρικής κλπ.

Αν ο κ. Κακλαμάνης διαθέτει την αναγκαία ενημέρωση που προαναγγέλλει φυτική κατάσταση του τραυματία αν επιβιώσει, και πάλι είναι αμφίβολο αν δικαιούται να κάνει τέτοιες γνωματεύσεις. Στην περίπτωση αυτή βέβαια υπάρχει ηθικό δίλημμα (αν κι όχι νομικό για την ελληνική νομοθεσία) και δεν αποτελεί μια σκέτη ανοησία η παρατήρηση του.

Δεν ανέφερε όμως ότι έχει την ενημέρωση ούτε διαθέτει κάποια σχετική προς τούτο ιδιότητα. Θεωρώντας έστω ότι την έχει από ακριτομυθίες και πάλι είναι απρεπής η στάση του δεδομένης της αγωνίας συγγενών, συναδέλφων αλλά και μαχόμενων περί το αντίθετο υγειονομικών.

Για να έχει κανείς μια ιδέα του πόσο σημαντική είναι η διαφύλαξη της εμπιστοσύνης κι ο σεβασμός στα συναισθήματα των εμπλεκομένων σε τέτοιες περιπτώσεις, αρκεί να ρίξει μια ματιά στις πολύπλοκες διαδικασίες που προβλέπονται (πρωτόκολλα) σε περιπτώσεις εγκεφαλικού θανάτου κι όχι απλώς φυτικής κατάστασης και μάλιστα εικαζομένης.

Ο μόνος λόγος που μπορώ να σκεφτώ για τα εκ μέρους του κίνητρα ενός τέτοιου ευτελισμού είναι η πιθανή προσπάθεια προετοιμασίας της κοινής γνώμης και των χιλιάδων διαδηλωτών αστυνομικών για μια επερχόμενη κακή έκβαση.

Η προσπάθεια παρέμβασης του «πολιτικού» Κακλαμάνη για αποτροπή ή περιορισμό άλλων περαιτέρω αρνητικών δια της έγκαιρης αυτής ενημέρωσης ή προειδοποίησης είναι προφανώς καλοηθέστερης αρχής από την τηλεοπτική ανόητη πολυλογία.

Λόγω των πολιτικών συμφραζομένων της ζωής του κ. Κακλαμάνη δεν θα τον εντάξω στο ευρύτερο φαινόμενο ιατρικής κατινιάς με ποικίλες ομιλούσες ιατρικές κεφαλές στην υπηρεσία των διαύλων. Το φαινόμενο το κληρονομήσαμε από την περίοδο της πανδημίας αλλά συνεχίζουν να αμπελοφιλοσοφούν επί παντός το επιστητού (ονόματα δεν λέμε κι οικογένειες δεν θίγουμε).

Θα ήμουν λοιπόν πρόθυμος να του αποδώσω τα ευγενέστερα δυνατά κίνητρα για το σφάλμα του. Σε κάθε όμως περίπτωση, ακόμη κι αν ο σκοπός του ήταν σχετικώς υψιπετής, και πάλι είναι ένοχος εργαλειοποίησης του συγκεκριμένου θύματος και των οικείων του, που είδαν τα δικά τους ατομικά και οικογενειακά συμφέροντα να θυσιάζονται εκ μέρους του έστω για ένα ανώτερο σκοπό.

Τα θρυλούμενα περί ιατρικών συλλόγων και δεοντολογίας είναι να ‘χαμε να λέγαμε για όποιον διατηρεί στοιχειωδώς επαφή με την ελληνική πραγματικότητα.