Οι γονείς των Τεμπών διαθέτουν όλες τις αρετές των ελεύθερων Ελλήνων κι είναι το εγχείρημα τους «η κόψη του σπαθιού, η τρομερή» των ημερών μας, όπως ακριβώς την περιέγραψε ο εθνικός ποιητής. Και για να θυμηθούμε και το άλλο μεγάλο τέκνο της Ζάκυνθου, τον Ανδρέα Κάλβο: «Όσοι το χάλκαιον χέρι, βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλειάς ας έχουσιν! Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία».

Και την έχουν πράγματι την ανδρεία του Αχιλλέα για λόγους προφανείς. Κι έχουν και την σοφία να μην αυταπατώνται, γιατί γνωρίζουν με τι έχουν να κάνουν. Έχουν την σωφροσύνη να μην μπλέκουν την τραγωδία τους με την πολιτική ή μιντιακή ευτέλεια και έχουν το ακατάβλητο πάθος της δίκαιης υπόθεσης τους.

Πέντε πολιτικοί αρχηγοί μέμφονται από κοινού και πολλή συζήτηση γίνεται για το που αξίζει η πρωτοκαθεδρία. Προφανώς ανήκει στις μάνες των θυμάτων και την θέση όλων τους την έχει προ πολλού καταλάβει μία από τις μάνες κι αυτή είναι που απευθύνει την μομφή.

Αναδείχθηκε περίτρανα η δράση μιας επαγγελματικής ομάδας που δεν αιφνιδιαζόταν με τίποτε. Η σύγκριση με την πρώτη αντίδραση που είδαμε στο ΜΑΤΙ είναι χαρακτηριστική Εδώ θαυμάζεις το ετοιμοπόλεμο και την αμεσότητα της αντίδρασης, σαν να το περίμεναν. Οι άριστοι, οι managers, οι τεχνογνώστες μπορεί να ανήκαν αποκλειστικά στον κόσμο των ιδεών και της φαντασίας ωστόσο υπήρξε τουλάχιστον μια κατηγορία κορυφαίων επαγγελματιών, που αποδείχθηκε ανωτέρα πάσης συγκρίσεως, οι μαφιόζοι!

Πολλοί νόμισαν ότι  είχαν να κάνουν με τίποτε αφελείς σαν εκείνο τον συνδικαλιστή της ΔΑΚΕ που εμφανιζόταν παντού εκείνες τις ημέρες, άλλοτε διατάσσοντας σιωπή για την τηλεδιοίκηση κι άλλοτε τάχα ως επιβάτης που ανέκτησε ταχέως την εμπιστοσύνη του προς το σιδηρόδρομο. Εκείνος όμως δεν ήταν παρά ένας απλός φαντάρος του στρατεύματος.

Τέρμα η Λούφα κι η παραλλαγή

Οι μάνες ρωτάνε λοιπόν ευθέως αν η κυβέρνηση μετήλθε ήδη από τις πρώτες κρίσιμες ώρες των Τεμπών τόσο μαφιόζικες μεθόδους για την συγκάλυψη του εγκλήματος. Κι επιτέλους σήμερα κατεβαίνει στο γήπεδο για να απαντήσει η πρώτη ομάδα!  Δεν έχει βλέπετε, άλλα ελικόπτερα για να παραλάβει ο Πρωθυπουργός, όπως την ημέρα που συζητιόταν το «πόρισμα». Αν η φανταρίστικη μέθοδος της «λούφας» είναι η απουσία του να κρύβεται κανείς μπροστά στο καθήκον του, η συγγενής μέθοδος της «παραλλαγής» συνίσταται στο να είναι μεν παρών αλλά να δηλώνει κωλυόμενος, ως απασχολημένος (πχ ελικόπτερα). Τέρμα λοιπόν κι η λούφα, τέρμα κι η παραλλαγή για τον κ Μητσοτάκη.

Δεν μπορεί να αναθέσει πλέον την βρώμικη δουλειά στους γνωστούς σάκους του μποξ, τους βουλευτές του που δεν μπόρεσαν προχθές ούτε καν στις παρελάσεις του χωριού τους να πάνε. Αν και ξεκίνησαν για υφυπουργείο κι ίσως να το πάρουν, αμειβόμενοι, θα αποχαιρετήσουν της Βουλής τα έδρανα στις επόμενες εκλογές, δεδομένου ότι κανείς δεν θα ξεχάσει τους 16 αδίστακτους. Πολύ περισσότερο είναι να κλαις όσους κατηγορούμενους καλεί ήδη η ευρωπαία εισαγγελεύς, ιδιαιτέρως αν αυτοί επιμείνουν να καλύπτουν τους εντολείς τους. Άξιζε λοιπόν τον κόπο τόση προσπάθεια συγκάλυψης;

Από την σκοπιά του κομματικού πατριωτισμού βεβαίως κι άξιζε γιατί αλλιώς πως θα διαφυλασσόταν το 40,56% και πως θα πανηγύριζε την πρωτιά του το βράδι των εκλογών ο κ Καραμανλής στις Σέρρες, λέγοντάς με στόμφο: «Τα κάστρα δεν πέφτουν!». Πέφτουν θα πείτε οι κυβερνήσεις κάτω από την οργή ενός λαού, όταν οι 9 στους 10 πιστεύουν ότι συγκαλύπτεται το έγκλημα κι ο δέκατος επιφυλάσσεται. Αυτό όμως προϋποθέτει ότι κι οι βουλευτές θα  ακούγανε ελεύθερα την φωνή της συνείδησης τους και θαύματα έχουν πολύ καιρό να γίνουν. Οι ελληνόφρονες που υποτάσσονται πρόθυμα σε σκοπιμότητες προφανώς αγνοούν την επιταγή του Ρήγα Φεραίου: «Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά!»

Ό,τι αρχίζει ωραίο τελειώνει με πόνο!

Αυτή η σκοπιά του κομματικού πατριωτισμού είναι ο τελευταίος προμαχώνας που μπορεί να κρατήσει η κυβέρνηση. Λέει λοιπόν στους δικούς της ανθρώπους, που πιστεύουν κι αυτοί πια ότι συγκαλύπτει, εντάξει εμείς είμαστε ό,τι είμαστε αλλά όχι να έρθουν κι οι ‘άλλοι’… Γι’ αυτό δείχνει πίσω από τους αγανακτισμένους συγγενείς και πίσω από τις ενέργειες των Ευρωπαίων αξιωματούχων τον θηριώδη ΣΥΡΙΖΑ εσωτερικού κι εξωτερικού. Πιθανώς κι ο ανατροπεύς Πρετεντέρης διαβάζει κρυφά Σεργκέι Νετσάγιεφ.

Το πιο σύντομο ανέκδοτο είναι το να υπερασπίζεται η κυβέρνηση τον αντιμονοπωλιακό χαρακτήρα της, απέναντι σε ‘οργανωμένα συμφέροντα’, ή ακόμη και τον αντιιμπεριαλιστικό της χαρακτήρα απέναντι στις παρεμβάσεις ξένων! Είτε πρόκειται για την καταδίκη του Ευρωκοινοβουλίου είτε για την ευρωπαία εισαγγελέα της οποίας την τιμωρία ζήτησε ο κ Γεωργιάδης, ο έχων την σχετική τεχνογνωσία Τουλουπάκη, Νοβάρτις και ‘αδιευκρίνιστων’. Ό,τι κολπάκι περνάει όμως στο… χωριό δεν περνάει εξίσου καλά και στην πόλη. Η θρασύτητα που οδήγησε στα ύπατα αξιώματα αργά ή γρήγορα λειτουργεί ως αυτεπίστροφο.

Ποιος κυβερνά επιτέλους αυτό τον τόπο;

Γνώριζε ο κ Μητσοτάκης όλα όσα ήξεραν Καραμανλής και Καραγιάννης για τα τραίνα. Αν κρίνουμε από την omerta, μάλλον ναι! Εκτελούσαν άραγε οδηγίες Μητσοτάκη ή έκαναν του κεφαλιού τους οι Μαρκόπουλος, Παπακώστα, Τσαβδαρίδης κλπ . Ο κ Βορίδης που έλεγε ότι κρίθηκαν τα Τέμπη στις εκλογές κι ο κ Γεωργιάδης που έλεγε ότι καμία τηλεθέαση δεν διαθέτουν τα δελτία για τα Τέμπη ή βαρύτητα στις δημοσκοπήσεις, έκαναν πράγματι του κεφαλιού τους; Ο κ Γεραπετρίτης που  βάφτισε το κρέας ψάρι με την τηλεδιοίκηση, υποτίμησε αυτοβούλως την νοημοσύνη των Ελλήνων;

Μέχρι εδώ είναι πολιτική. Από ένα σημείο και μετά τα ερωτήματα άπτονται όμως του ποινικού κώδικα, απ’ ευθείας. Η παράνομη απόσπαση στοιχείων από το καταγραφικό του ΟΣΕ, η παραποίηση συνομιλιών υπηρεσιακών παραγόντων κι η διοχέτευση του εσκεμμένα παραποιημένο αυτό υλικό στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ! Η μεταφορά 30 φορτηγών χώματος με ξυλόλιο, το οποίο εντοπίστηκε εκ των υστέρων ,από έρευνα συγγενών. Η απόκρυψη του τόπου διακομιδής του χώματος (έναν ιδιωτικό χώρο), το βιαστικό μπάζωμα, τα ύποπτα θανατηφόρα τροχαία που ακολούθησαν, η εξαφάνιση  εγγράφων φόρτωσης της εμπορικής αμαξοστοιχίας κι η απώλεια των σχετικών βίντεο. Οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί του δευτέρου εγκλήματος, της παρακρατικής συγκάλυψης, παραμένουν  στην σκιά Είναι δε τόσο δυσώδεις οι ενέργειες τους  που ο Καραμανλής φαντάζει μπροστά τους αθώα Ιφιγένεια.

Μήπως όμως λειτούργησαν ερήμην του κ Μητσοτάκη όλοι αυτοί, όπως είχε γίνει με την ΕΥΠ και τον γραμματέα-ανιψιό στην υπόθεση των υποκλοπών; Σε αυτή την περίπτωση καθίσταται επίκαιρη η ρήση ενός άλλου Καραμανλή: Ποιος κυβερνά επιτέλους αυτό τον τόπο;