Ο κ. Victor Orban ξεκίνησε ως φιλελεύθερος ακτιβιστής, με σοβαρές περγαμηνές από την εποχή της πτώσης του τείχους, στην χώρα που πρώτη είχε αμφισβητήσει την σοβιετική κατοχή της
Ευρώπης (1956).

Η επιδεινούμενη θέση της Ουγγαρίας στον ευρωπαϊκό τρίτο κόσμο της επιφύλαξε μια χαμηλή θέση, πολύ πιο κοντά σε εκείνη της σοβιετικής εποχής παρά σε αυτή της ένδοξης εποχής.

Πικρή η γεύση της αλήθειας και τα μεγαλεία των Αψβούργων δεν ξανάρθανε ποτέ. Επιπλέον υπάρχει η δυσκολία για την ηγεσία μιας μικρομεσαίας χώρας, της τάξης των 10 εκατομμυρίων, της γειτνίασης του απειλητικού ανατολίτικου δεσποτισμού. Ο κ Victor σταδιακά το έστριψε από τον φιλελευθερισμό στον αυταρχισμό, στον αντιευρωπαϊσμό και με μια εσάνς Πούτιν, για να την βγάλει καθαρή …

Δεν έγινε ωστόσο παγκόσμια είδηση ως ιδεολογικό ανεμούριο αλλά γιατί με τον κυνισμό του, όντως κατάφερε να επιβιώσει. Με τούτα και με εκείνα οι Ούγγροι, ουγκαρίζουν ακόμη κι ας
έχουν περιπέσει στην χλεύη της Ευρώπης για τις προτιμήσεις τους. Ο κ Vicτor, επαληθεύοντας το όνομα του, νικά αδιαλείπτως.

Ανησύχησα πολύ όταν προεκλογικά η τεχνητή νοημοσύνη σ’ ένα από τα διαθέσιμα τεστ, μου έβγαλε ότι βρίσκομαι σε μέγιστη συγγένεια προς το Demokratikus Coalicio (DK), το κεντροαριστερό κόμμα-πελάτη του κυρίου Victor, το οποίο παρεμπιπτόντως δεν έχει καθόλου ασήμαντες θέσεις ή διαδρομή. Φοβήθηκα ότι άρχισα να μυρίζω από μακριά φοβία Μητσοτάκη, για να με περνάει το μηχάνημα για Ούγγρο κεντροαριστερό.

Ενώ η ευρωπαϊκή καταδίκη έχει πάρει ήδη μορφή εισαγγελικών ερευνών για υποκλοπές – Τέμπη και για κάτι δις αναθέσεις στην ψηφιοποίηση ωστόσο οι mr Greenberg et al επέμεναν ότι δεν τους πιάνει μάτι και πρόκειται να πάρουν άνω του 35%. Ο κ Πρωθυπουργός κατά την τελευταία εβδομάδα είπε ότι στόχευε την 9 η έδρα κι όχι την 7 η ! Ομολογουμένως, τα χρειάστηκα…

Ευτυχώς το εκλογικό αποτέλεσμα με καθησύχασε, πως άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας. Τέτοιο κάζο (28%) ο κ Victor δεν θα το είχε πάθει ποτέ, είτε γιατί είναι ικανότερος
είτε γιατί οι Έλληνες δεν είναι τόσο εξαθλιωμένοι.

Σύντομα ξεκίνησε η μαγική εικόνα με τις αναλύσεις και τα δελτία να ξεκινούν με συνθηματικά. «Σε όλα τα κόμματα γίνεται της κακομοίρας …» ήταν το συνθημα κι απαντούσε αμέσως το παρασύνθημα: «Αδιαμφισβήτητη η παντοδυναμία Μητσοτάκη, πράγμα ανθυγιεινό για το πολίτευμα!».

Σύνθημα και παρασύνθημα τα μοιράζει το Μαξίμου, παίζοντας το σύστημα ταπί και ψύχραιμοι. Ό,τι καθησυχάζει εμένα, ανησυχεί εκείνους. Όμως κι από πολλούς δεξιούς ακούς το χαιρέκακο: «Μη ο πίπτων ουκ ανίσταται; ή ο αποστρέφων ουκ επιστρέφει;» Αντιθέτως διάφορες φυλές της Αριστεράς την maximian εκδοχή. Δεν φαίνονται να συμμερίζονται την χαρά των πολλών για αυτό το κάζο ενώ μέχρι χθες υποτιθεται ότι μοιραζόμασταν όλοι την αγωνία για την δημιουργία ενός Όρμπαν της Μεσογείου. Εκτός κι αν δεν σοβαρολογούσαν.

Οι εκλογικά αποδοκιμασθέντες έχουν μια δικαιολογία, πως με το αφήγημα της γενικευμένης καταστροφής παρηγορούνται για το ίδιον πάθημα, λέγοντας ότι όλοι ηττήθηκαν κι όχι μόνο αυτοί. Επελαύνει, σου λέει, ο φασισμός και στην Κεντροαριστερά χαμός, συνεπεία ενός εκλογικού αποτελέσματος που κατέδειξε τάχα αδυναμία να απειληθεί -έστω και προοπτικά- η κυριαρχία Μητσοτάκη. Άρα θα επέλθει οσονούπω αμφισβήτηση πασών των ηγεσιών,θα έχουμε ραγδαίες εξελίξεις, οι οποίες φυσικά θα χωρούν και τους αποσυνάγωγους. Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται…

Βλέπεις όμως στα φιλόξενα δελτία και συγγενείς τεθλιμμένους να ολοφύρονται για το μέτριο αποτέλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ. Δυσκολεύεσαι να αντιληφθείς αν αυτοί είναι τόσο τεθλιμμένοι γιατί
ήθελαν παραπάνω ή παρακάτω. Φαντάζομαι σε αυτούς αναφερόταν ο Πρόεδρος, κ Κασσελάκης, όταν μίλησε για «κροκοδείλια δάκρυα».

Τουλάχιστον οι πρώην έχουν την δικαιολογία ότι τους φέρθηκε σκληρά η κάλπη. Όσοι όμως δεν εξετέθησαν εκλογικά αλλά απλώς περίμεναν από τον Φλεβάρη με το όπλο παρά πόδα, είναι
χειρότεροι γιατί κουβαλούσαν στην ψυχή τους Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες.

Ονόματα δεν λέμε κι οικογένειες δεν θίγουμε …