Οι περισσότερες αναλύσεις για το σοκαριστικό αποτέλεσμα στις 21/05 και το ακόμα χειρότερο στις 25/06/23 διαπιστώνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ έχασε το τμήμα εκείνο που τον έφερε το 2019 απο το 23,8% μέσα σε ένα μήνα στο 31,5%  Γιατί άραγε;

Είναι πασιφανές ότι η βασική συνεδριακή απόφαση -κατεύθυνση, για άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ στους ψηφοφόρους του το 2019 και η ενσωμάτωση του μεγάλου τμήματος του 31,5% στον κομματικό μηχανισμό ως μέλη ή ως φίλοι μπλοκαρίστηκε στην πράξη, με αποτέλεσμα οι οργανώσεις στη βάση του κόμματος να μην διευρυνθούν πραγματικά αλλά κουτσουρεμένα και προσχηματικά.

Το παλιό στελεχικό δυναμικό έμεινε απείραχτο από την όποια πενιχρή διεύρυνση της βάσης οπότε και το πρόσωπο του κόμματος που ήταν και ένα από τα σημαντικά ζητούμενα, έμεινε προς τα έξω αναλλοίωτο.

Απο την άλλη μεριά, πέρασαν ορισμένα «ονόματα» στο κόμμα και «αυτόματα» σε ανώτατες καθοδηγητικές θέσεις μέσω μηχανισμών ή τάσεων καί όχι απαραίτητα μέσω κομματικής προσφοράς από προηγούμενη συμμετοχή στη βάση.

Ολα αυτά δημιούργησαν ακόμα μεγαλύτερο κύμα δυσπιστίας και διάθεσης μπλοκαρίσματος των δημοκρατικά συμφωνημένων θέσεων περί ουσιαστικού ανοίγματος. Το αίσθημα που κυριάρχησε ήταν σχεδόν παρόμοιο σαν να γίνεται έξωση από το σπίτι και επομένως η αντίδραση θεωρείτο νόμιμη.

Παράλληλα, δημιουργήθηκε ορθώς ένα Think Tank στο πλάι του προέδρου, που συμπεριέλαβε όμως και τις προτάσεις οι οποίες έπαιρναν υπόψη κυρίως την διαθεσιμότητα των προτεινόμενων για ενδεχόμενη ενδοκομματική συμμαχία όταν θα χρειαζότανε. Συνέβαλλε δηλαδή περισσότερο και αυτό σε ένα προκάλυμμα παρά σε πραγματικό άνοιγμα του κόμματος στη βάση, δηλαδή στους πολίτες που το αγκάλιασαν τον Ιούλη του 2019 ή και πρωτύτερα.

Το χάσμα στην πολιτική του κόμματος που πίστευε ότι έκανε κάλεσμα στο 31,5%, ενώ στην ουσία κατά πολλούς ταμπουρωνότανε μην του πάρουν το σπίτι, ήταν φανερό στους περί το κόμμα, όχι όμως και ευρύτερα .

Βέβαια όλο αυτό το παρασκήνιο πάντα γίνεται στα αριστερά κόμματα, του ΚΚΕ πρώτου διδάξαντος σε ανάλογες περιπτώσεις, στο όνομα δήθεν της αριστερής καθαρότητας και του διακριτού αριστερού προσώπου του κόμματος.

Αυτή στην ουσία η σιωπηρή απομάκρυνση από την σημαντικότερη κατεύθυνση του συνεδρίου, επέφερε ένα γενικό πανδαιμόνιο στην εσωτερική κομματική ζωή.

Οι αποφάσεις εφαρμόζονταν από λίγους, ενώ οι υπόλοιποι ή αδιαφορούσαν, στην καλύτερη των περιπτώσεων ή συνέχιζαν την μάχη ακόμα και προς τα έξω σε διάφορα θέματα με απόψεις και θέσεις που ήταν ανοικτά ή συγκαλυμμένα  αντίθετες των απόψεων της ηγεσίας.

Αυτός ο τραγέλαφος δημιούργησε επαμφοτερίζοντα συναισθήματα στην εκλογική βάση του 2019. Οι πιο συνειδητοποιημένοι συνέχισαν τον αγώνα ελπίζοντας σε καλύτερες κομματικές διαδικασίες στο μέλλον, ο καθένας προς την δική του κατεύθυνση.

Οι άλλοι όμως που ήρθαν στην κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνοντας την άρνησή τους και κόντρα στο ιδιαίτερα τοξικό της εποχής Αντισυριζα πόλεμο, βρέθηκαν και με τον σταυρό στην πλάτη.

Για να συνεχίσουν να στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να ανέβουν τον Γολγοθά των ψυχοφθόρων επιπρόσθετων σε σχέση με τους παλιούς διαπιστευτηρίων. Παρ’ όλη τη θαρραλέα πράγματι στάση τους να στηρίξουν το κόμμα τον Ιούλη του 2019, την περίοδο που προφανώς έχανε την κυβέρνηση κυρίως λόγω ενος απίστευτου πολιτικού «μπούλινγκ» από το υπόλοιπο πολιτικό φάσμα, ανεξαρτήτως χρώματος, θεωρήθηκαν στην πράξη σαν οι ύποπτοι που ήρθαν για να μας αλλάξουν ή  ακόμα και για να μας πετάξουν απο το «σπίτι μας»!!!

Αυτή η σεχταριστική συμπεριφορά έφερε τα αποτελεσματα στις πρόσφατες εκλογικές διαδικασίες. Εδώ εντοπίζονται οι ευθύνες της ηγεσίας, η οποία δυστυχώς δεν αντιμετώπισε την πραγματικότητα αυτή μέχρι σήμερα ως αφορμή για μια παρέμβαση, πιθανόν λόγω έλλειψης αποφασιστικότητας και ατολμίας.

Παραμένει ερωτηματικό αν η «έλλειψη» αυτή ήταν συνειδητή ή όπως ελπίζουμε και πιστεύουμε, ασυνείδητη για την μεγάλη πλειοψηφία των ηγετικών στελεχών που βρέθηκαν δίπλα στον πρόεδρο.

Οι κινήσεις το επόμενο διάστημα θα απαντήσουν στο ερώτημα αυτό (ειδικά μετα την εξέλιξη παραίτησης Τσίπρα).

Για να ανακτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ την απολεσθείσα πολιτική υπεροχή οφείλει να εφαρμόζει απο την κορυφή μέχρι την βάση τις δημοκρατικά ληφθείσες αποφάσεις, γιατί η δημοκρατία είναι ανάσα για τους αριστερούς και κινητήριος δύναμη ειδικά για τους παροπλισμένους ανθρώπους που στέκονται υπομονετικά και με πίστη στις ιδέες παρόντες στην αριστερά και κεντροαριστερά.

Υστερόγραφο: Αυτό το τμήμα του άρθρου με παρόμοιο τίτλο που είχε γραφεί μετά τα αποτελέσματα στις 21/05/23 είχε αφαιρεθεί μπροστά στην απόφαση να μην υπάρξουν κριτικές τοποθετήσεις πριν την μάχη στις 25/06/23. Οι εξελίξεις που επακολούθησαν κάνουν κατα την γνώμη μου ακόμα πιο επίκαιρο να γνωστοποιηθεί το τμήμα αυτό που για λόγους σεβασμού στις κεντρικές αποφάσεις είχα τότε αφαιρέσει.

Παράλληλα με αυτά και μετά την παραίτηση του συντρόφου πρώην Προέδρου, μεταφέρεται η ολόσχερή ευθύνη για την εξέλιξη του μέχρι τώρα ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ  στις πλάτες όλων των μελών και στελεχών του κόμματος. Πλέον η βιωσιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ επιβάλει την μετατροπή κάθε μέλους σε «Αλέξη Τσίπρα».

Αυτό σημαίνει ότι θα μπορέσει να σταματήσει η αιμορραγία υποστηρικτών και ψηφοφόρων μόνο όταν όλα τα μέλη κάνουν η καθεμία και ο καθένας ξεχωριστά, αυτό που έκανε ο σ.Αλεξης Τσίπρας μόνος του μέχρι τώρα, δηλαδή να βρίσκονται σε συνεχή ζωντανή παρουσία και επαφή με τους λαϊκούς μαζικούς χώρους, ώστε να εκπροσωπούν όχι μόνο κρυμμένοι πίσω απο τα πληκτρολόγια, αλλά κυρίως προσωπικά με θάρρος καί ανοικτές τοποθετήσεις που θα ειναι αυστηρά  σύμφωνες με τις κατά θέματα συλλογικές αποφάσεις, την πολιτική του κόμματος.

*Ο Δρ Νικόλαος Ρήγας είναι Νευρολόγος -Ψυχίατρος-Παιδοψυχίατρος-Ψυχοθεραπευτής και Διευθυντής του Ιατρικού Κέντρου, Adenauer Platz στο Βερολίνο