«Αν οι εκλογές άλλαζαν κάτι, θα ήταν παράνομες» λέει το γνωστό σύνθημα που επικαλούνται όσοι υποστηρίζουν την αποχή ως πολιτική πράξη. Η αλήθεια είναι ότι δύσκολα θα έλθει η κοινωνική απελευθέρωση ή ο σοσιαλισμός μέσω της αλλαγής των εκλογικών συσχετισμών. Επιμέρους ωστόσο ζητήματα, διόλου αμελητέα, έχουν εξέλιξη που σαφώς επηρεάζεται από την συντριπτική νίκη της Νέας Δημοκρατίας την 21η Μαΐου και τη διαφαινόμενη δεύτερη τετραετία Μητσοτάκη. Τα βλέπουμε μπροστά μας.

Αν υπήρχε προοπτική κεντροαριστερής κυβέρνησης, δύσκολα ο κ. Πλεύρης και άλλα «γαλάζια» στελέχη θα επανέφεραν τα περί «υβριδικού πολέμου» της Τουρκίας με αφορμή τη διέλευση 91 μεταναστών από τον Έβρο, ειδικά σε μια εποχή που η πτώση της στάθμης του ποταμού κάθε χρόνο λειτουργεί ενθαρρυντικά για μετακινήσεις. Με κόμματα όπως η Ελληνική Λύση και η Νίκη να απειλούν την αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας στην επόμενη Βουλή, μία συνήθης πρακτική, μετατράπηκε σε εν δυνάμει κρίση, ανάλογη αυτής του Μαρτίου του 2020. Και ως γνωστόν, στις κρίσεις, οι πολίτες τείνουν να συσπειρώνονται γύρω από τον εκάστοτε ηγέτη. Εν προκειμένω, τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Αν υπήρχε προοπτική κεντροαριστερής κυβέρνησης, ίσως ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος σκεφτόταν λίγο περισσότερο πριν θέσει σε αργία τον ιερέα του ναού του Αγίου Νικολάου Ραγκαβά στην Πλάκα, επειδή κατά τη διάρκεια λειτουργίας έντυσε δύο κορίτσια «παπαδάκια». Θα ήταν αλλιώς να φοβόταν μια κυβερνητική δήλωση, ήπιας έστω, αποδοκιμασίας. Τώρα το έκανε και σχεδόν… δεν κουνήθηκε φύλλο. Μια χαραμάδα φωτός στο δύσκολο εκκλησιαστικό περιβάλλον σφραγίστηκε.

Αν υπήρχε προοπτική κεντροαριστερής κυβέρνησης, δεν μπορώ να φανταστώ αυτό τον τύπο τις προάλλες σε ένα από τα πλέον γνωστά «προοδευτικά» μπαρ της Αθήνας, να μιλά με άνεση σε άλλους θαμώνες, όχι φίλους του, για την ανάγκη να μην είναι η πρωτεύουσα «ξέφραγο αμπέλι». «Να υπάρχει έλεγχος», έλεγε, «σε όλους αυτούς που έχουν μαζευτεί εδώ» και πως «αν φύγουν μερικοί, θα πάνε και Έλληνες να κάνουν μεροκάματα». Ο τύπος αυτός δήλωνε πολύ χαρούμενος με το αποτέλεσμα της 21ης Μαΐου. Με άλλο αποτέλεσμα, εικάζω ότι θα μιλούσε για δουλειές, για μπάλα, για ό, τι άλλο.

Αν υπήρχε προοπτική κεντροαριστερής κυβέρνησης, το Athens Pride 2023 πιθανότατα να είχε γίνει στην πλατεία Συντάγματος, όπως γίνεται κάθε χρόνο, και όχι στην πλατεία Κοτζιά. Η Νέα Δημοκρατία μάλλον θα είχε σιωπηρά δεχτεί το εκλογικό της περίπτερό να μεταφερθεί κάπου αλλού για δύο ημέρες, ώστε το Pride να διοργανωθεί μπροστά από τη Βουλή. Τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα θα μπορούσαν να ντυθούν πολύχρωμα και να φωνάξουν δυνατά μπροστά στο ναό της Δημοκρατίας.  

Όμως με τα «αν» δεν γράφεται ιστορία. Το εκλογικό αποτέλεσμα έγραψε 20+ μονάδες και ζούμε στο «όταν νικάει η Δεξιά». Αυτό σημαίνει πως η alt right ατζέντα απλώνεται, κερδίζει έδαφος, κανονικοποιείται. Και αυτό συμβαίνει εις βάρος των δικαιωμάτων, της ανοχής, της συμπερίληψης. Τελικά εναντίον της ελευθερίας και της Δημοκρατίας.