«Στερνή μου γνώση να σ’είχα πρώτα» λέει ο λαός μας.

Ο λόγος, αν ξεστομιστεί και η σφαίρα αν φύγει απ’τη θαλάμη του όπλου, δεν έχει δρόμο επιστροφής. Και τις περισσότερες φορές η στόχευση είναι να τρωθεί ο αντίπαλος. Υπάρχουν ωστόσο και οι περιπτώσεις εκπυρσοκρότησης,με συνέπεια τον αυτοτραυματισμό.

Αυτό συνέβη στην περίπτωση της ομολογίας της τέως Δημάρχου Καβάλας και του προέδρου της τοπικής ΝΟΔΕ κ. Μπάμπη Δράκου στην επίμαχη ραδιοφωνική συνέντευξη στο ραδιόφωνο Studio 7.

Διαβάζω mot-a mot τη δήλωσή της. «Ο Σπίρτζης τι μου ζήτησε εκείνο το βράδυ; Μου ζήτησε δύο έγγραφα, το ένα από το Δήμο Καβάλας και το δεύτερο από την Περιφέρεια, από τον Περιφερειάρχη. Τι να γράφουν τα έγγραφα;Να γράφουν εγώ δεν έχω λεφτά να το κάνω και έλα εσύ Υπουργείο και καν’το. Για μένα δεν ήταν τίποτε να το κάνω αυτό το έγγραφο. Σιγά να μην έχει λεφτά ο Δήμος Καβάλας, τα εκατομμύρια που χρειάζονται, για να φτιάξουμε τη γέφυρα. Μόλις απευθύνθηκα στην Περιφέρεια, στον κ. Μέτιο και του είπα ο Υπουργός ζητάει κι από σας ένα τέτοιο έγγραφο μου είπε «και γιατί να το δώσω; Αφού εγώ τα λεφτά τα έχω».

Μπράβο, ωραία, δωσ’τα τα λεφτά λοιπόν. Γι’αυτό και ήρθε και τα εξήγγειλε. Εγώ ήμουν σε πάρα πολύ δύσκολη θέση. Διότι απ’τη μια καταλάβαινα, όπως είπατε πολύ σωστά, ότι αυτά επρόκειτο να μπουν στις προεκλογικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ της περιοχής πρώτον και δεύτερον το δείγμα γραφής της Περιφέρειας μέχρι στιγμής ήταν πάρα πολύ αρνητικό.

Γιατί μια γέφυρα στην περιοχή Κομψάτου, που έπεσε πριν από τη δικιά μας, ακόμη δεν έχει γίνει τίποτε. Παρόλα αυτά, αυτοί έχουν τα λεφτά.

Όποιος έχει τα λεφτά μιλάει. Και από τότε μπήκε η Περιφέρεια στη μέση. Σημειώνω το «Εγώ ήμουν σε πάρα πολύ δύσκολη θέση…» .

Στην πολιτική όπως και στη ζωή πολλές φορές ερχόμαστε σε πάρα πολύ δύσκολη θέση. Τα διλήμματα είναι βασανιστικά. Όμως στην προκειμένη περίπτωση έχουμε ένα ψευτοδίλημμα.

Καθόσον απ’τη μια υπήρχε η ρητή δέσμευση της κυβέρνησης μέσω των τριών Υπουργών για την άμεση και με όλα τα επιστημονικά εχέγγυα, μέσω της τεχνογνωσίας της Εγνατία ΑΕ, αποκατάσταση της γέφυρας και από την άλλη είχαμε τα κομματικά τερτίπια του κ. Μέτιου.

Η κ. Τσανάκα έπρεπε να αξιολογήσει δύο στοιχεία. Το πρώτο, τη δεδομένη ανικανότητα του κ. Μέτιου, την οποία μάλιστα η ίδια επισημαίνει και το δεύτερο, ότι η αρνητική πολιτική στάση του Περιφερειάρχη, όσον αφορά τα προβλήματα της Καβάλας και οι προστριβές του με τον τότε Αντιπεριφερειάρχη, προοιώνιζαν με βεβαιότητα το επικείμενο ναυάγιο, όσον αφορά την αποκατάσταση της γέφυρας από την Περιφέρεια.

Είναι δυστύχημα για την πόλη ότι σ’εκείνη τη στιγμή προέκρινε την κομματική νομιμοφροσύνη έναντι του αυτονόητου κοινωνικού οφέλους. Σε κάποιες κρίσιμες στιγμές είναι ανάγκη οι δεύτερες σκέψεις να υποχωρούν μπρος στην κοινή λογική.

Όσον αφορά την ετεροχρονισμένη ομολογία περισσότερο την αποδίδω σε μια χαλαρή, ειλικρινή ωστόσο προσπάθεια από πλευράς της, απόδοσης της πραγματικότητας.

Το αποτέλεσμα είναι ότι για μια ακόμη φορά η πόλη μας θυσιάστηκε στο βωμό της ΝΔημοκρατικής μισαλλοδοξίας. Τα όσα στη συνέχεια ακολούθησαν από την πλευρά των στελεχών της Ν.Δ, μετά την περιώνυμη συνέντευξη, μόνον ως προφάσεις εν αμαρτίαις μπορούν να εκληφθούν. Μετά από δύο χρόνια για την πεσμένη γέφυρα της Καβάλας το ρολόι του χρόνου έχει σταματήσει στις 9 Νοέμβρη του 2018.

Είπαμε, όταν η σφαίρα φύγει απ’τη θαλάμη δε γυρίζει πίσω και ενίοτε εκπυρσοκροτεί με συνέπεια τον αυτοτραυματισμό.

Μόνο που παράπλευρη απώλεια είχε και έχει τη συνεχιζόμενη, για πόσα άραγε ακόμη χρόνια, ταλαιπωρία των συμπολιτών μας, καθώς επίσης και την επικινδυνότητα για απώλεια ανθρωπίνων ζωών.

Στη διαδρομή μου πορεύτηκα με οδηγό τη ρήση του Σπινόζα «Πρέπει να κατανοούμε κι όχι να κατηγορούμε».

Η σημερινή αναφορά μου στο σήριαλ της πεσμένης γέφυρας, σ’αυτόν τον άξονα πορεύεται. Πραγματικά με λυπεί το γεγονός ότι σε δηλώσεις τους τοπικά στελέχη της ΝΔ, επιχειρώντας να αποσείσουν τις ευθύνες τους, μιλούν απαξιωτικά για το ρόλο μας στην υποστήριξη και διεκδίκηση των τοπικών θεμάτων.

Κατά τους χρόνους της θητείας μας, έχοντας προσωπικά συναίσθηση ότι η σοβαρότητα στον άνθρωπο μετριέται με τον χαμηλό τόνο της παρουσίας του στα επικοινωνιακά παιχνίδια, ποτέ δεν υιοθετήθηκε από πλευράς μου το άθλιο «κατόπιν ενεργειών μου» πολιτικάντηδων που τόσο προκλητικά έως εμετικά προβάλλουν-ονόματα μη λέμε, καθώς όλοι τον γνωρίζουμε- τον άδειο μέσα κι έξω εαυτό τους.

Αυτή ευτυχώς για μας, δυστυχώς για τη μικρή μας κοινωνία είναι η διαφορά μας.

Σε κεντρικό επίπεδο όπως και να αναλύσουμε τα πράγματα στα χρόνια της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ κατορθώσαμε να βγάλουμε την κατερειπωμένη χώρα απ’τον εφιάλτη των μνημονίων, να κρατήσουμε –όσο ήταν μπορετό- την κοινωνική συνοχή, να αφήσουμε στα δημόσια ταμεία για πρώτη φορά μεταπολιτευτικά 37 δις, να χτίσουμε με την εξωτερική μας πολιτική στέρεες συμμαχίες -τριμερείς και τετραμερείς- να θωρακίσουμε από βορρά τη χώρα μας με τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Σήμερα μετά από τρεις Συνόδους Κορυφής εκλιπαρούμε τους Ευρωπαίους εταίρους μας για επιβολή οικονομικών κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας για το καθημερινό βολταντζάρισμα του Ορους Ρέϊς στο Αιγαίο, για το πικ-νικ του Ερντογάν στα Βαρώσια για το…για το…για το…

Σε τοπικό επίπεδο ήμασταν «ανίκανοι» κατά τους ισχυρισμούς τους:

Γιατί μέσα στην μέγγενη των μνημονίων κατορθώσαμε να ιδρύσουμε πανεπιστημιακά τμήματα στην πόλη μας.

Γιατί ιδρύσαμε σχολείο για παιδιά με ειδικές ανάγκες ανακουφίζοντάς τα καθώς και τις οικογένειες τους από τον γολγοθά της καθημερινής μετάβασης τους σε όμορες Π.Ε.

Γιατί δημιουργήσαμε παράρτημα ΕΠΑΛ στη Θάσο προσφέροντας τη δυνατότητα στους νέους του νησιού μας να εξοικειωθούν με επαγγέλματα συμβατά με την τοπική οικονομία.

Γιατί δόθηκε τέλος στην ταλαιπωρία των εκπαιδευτικών κλείνοντας το δρόμο στα ρουσφετολογικά παιχνίδια των εκάστοτε διευθυντών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Γιατί φροντίσαμε η πόλη μας μεταξύ πολλών ανταγωνιστριών πόλεων, να ενταχθεί σε πρόγραμμα διαχείρισης απορριμμάτων με χρηματοδότηση ΕΣΠΑ.

Γιατί προχωρήσαμε στο μέγιστο βαθμό το αρδευτικό έργο  της δυτικής προσαγωγού στον κάμπο της Χρυσούπολης, ναι αυτού που βγαίναν φωτογραφίες εκ των υστέρων οι «ικανοί».

Γιατί…

Γιατί…

Όταν οι «ικανοί» θα κάνουν τα μισά απ’αυτά, τότε δικαιούνται να κουνούν το δάχτυλο.

Και για να τελειώνουμε η εμπλοκή μας με την πολιτική έχει το χαρακτήρα κοινωνικής επιστράτευσης κι όχι επαγγελματικής τακτοποίησης. Άλλωστε είναι διαπιστωμένο ότι η κοινωνία και η ιστορία είθισται να καλούν την Αριστερά στα δύσκολα.

O Δημήτρης Εμμανουηλίδης είναι πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στον Νομό Καβάλας