Η χτεσινή συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαίωσε την επιταχυνόμενη αποσύνθεση του κόμματος.

Είναι μια εξέλιξη πολιτικά πρωτοφανής, αλλά σύμφωνα με το κλίμα της τελευταίας περιόδου, αναμενόμενη. Αυτό που αναρωτιέται κανείς είναι τι νόημα έχουν οι διάφορες συνεδριάσεις των οργάνων, όταν η κάθε συνεδρίαση προσθέτει επιπλέον μηχανορραφίες, ίντριγκες και πολιτική κατάπτωση.

Η νέα διάσπαση επί της ουσίας έχει ήδη συντελεστεί. Απλώς παίζεται ένα θέατρο του παραλόγου, όταν οι διάφορες πλευρές του κόμματος και ειδικά ο Στέφανος Κασσελάκης επικαλούνται την ενότητα του. Δεν είναι κατανοητό πως όλοι αυτοί οι πολιτικοί παράγοντες και στελέχη, μπορούν να συνεχίζουν να συνυπάρχουν. Πως μπορούν να αντέξουν αυτήν τη κατάσταση της παρακμής για τα επόμενα τρία χρόνια;

Το τραγικό στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ ότι πλέον δεν υπάρχουν «καλοί» ή «κακοί», πολιτικά αποδεκτοί ή μη. Όλοι καθημερινά απαξιώνονται και φθείρονται σε όποιες ομάδες κι αν ανήκουν, ότι απόψεις κι αν έχουν.

Ο όρος ΣΥΡΙΖΑ αξιωματική αντιπολίτευση πλέον μόνο θυμηδία προκαλεί. Με έναν πρόεδρο εκτός Βουλής και μια κοινοβουλευτική ομάδα χωρισμένη στα δύο ο όρος αξιωματική αντιπολίτευση είναι πολιτικό ανέκδοτο.

Το οξύμωρο αυτής της κατάστασης είναι ότι όλοι αυτοί που αμφισβητούν τον Στέφανο Κασσελάκη, στη συνείδηση της κοινής γνώμης, είναι περισσότερος απαξιωμένοι από αυτόν. Με ελάχιστες εξαιρέσεις. (Π.χ Σωκράτης Φάμελλος). Και αυτό είναι το μεγάλο πλεονέκτημα του Στέφανου Κασσελάκη. Ότι οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι προκαλούν πολύ περισσότερα αρνητικά συναισθήματα στην κοινή γνώμη από όσα προκαλεί εκείνος.

Η πορεία αυτή δεν είναι ούτε ελεγχόμενη ούτε αναστρέψιμη. Αργά η γρήγορα ο Στέφανος Κασσελάκης θα απευθυνθεί, ή θα του επιβληθεί να απευθυνθεί, στην βάση του κόμματος προκειμένου να επαναβεβαιωθεί ότι παραμένει πρόεδρος. Και πιθανότατα θα επανεκλεγεί. Διότι η κοινή γνώμη θεωρεί ότι δεν είχε τον πολιτικό χρόνο και την ανοχή που δικαιούταν και ότι συνεχώς από την πρώτη στιγμή που εκλέχτηκε βρίσκεται σε άδικη αμφισβήτηση.

Είναι καθαρό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη δεν χωρά τους 87, δεν χωρά την μισή κοινοβουλευτική ομάδα, δεν χωρά πλέον και τον Αλέξη Τσίπρα. Προς το παρόν χωρά τον Νίκο Παππά. Δυστυχως για τον Στέφανο Κασσελάκη και αυτοί που εξακολουθούν να τον στηρίζουν, είναι εξίσου απαξιωμένοι με αυτούς που είναι απέναντι του. Είναι ένας φαύλος κύκλος χωρίς διέξοδο. Μπρος γκρεμός, πίσω γκρεμός και στο μέσον γκρεμός. Ο τρόπος της αξιοπρεπούς πολιτικά επιβίωσης του κόμματος δεν είναι ορατός. Κάθε επιπλέον κίνηση επιβαρύνει την κατάσταση. Και η ακινησία επίσης.

Ο διάσημος κύβος του Ρούμπικ αποτελείται από 26 μικρούς κύβους. Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα μοιάζει με έναν κύβο του Ρούμπικ που του έχουν αφαιρέσει έναν από τους 26 κύβους του. Δεν πρόκειται να τον λύσεις όσο και να ασχοληθείς όσο και να προσπαθείς.

Είναι μια άλυτη κατάσταση φθοράς και απαξίωσης…