Η κυρία Βίκυ Βλάχου, προήχθη σε Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου. Είναι η εισαγγελέας που έγινε γνωστή από το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων της ΕΥΠ. Όταν υπέγραφε αβέρτα – κουβέρτα τα – νόμιμα υποτίθεται – αιτήματα παρακολουθήσεων. Και βέβαια έλαβε γι΄ αυτό την αμοιβή της. Οι άνθρωποι που κάνουν τη δουλειά προάγονται και προωθούνται…

Το σκάνδαλο των υποκλοπών, ένα τεράστιο σκάνδαλο που θάφτηκε και μπαζώθηκε. Που αν συνέβαινε σε οποιαδήποτε ευνομούμενη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – ο αντίστοιχος πρωθυπουργός – θα είχε ήδη αποχαιρετήσει. Αυτά όμως τα αυτονόητα δεν συμβαίνουν στην Ελλάδα. Και στον Κυριάκο Μητσοτάκη…

Σήμερα το πολιτικό σκηνικό – λόγω κυρίως του εγκλήματος των Τεμπών που έφερε τα πάνω κάτω – είναι θολό και αβέβαιο. Η μόνη που μέσα σε αυτό το πολιτικό σκηνικό μάχεται με αποφασιστικότητα, σχέδιο και επαγγελματισμό είναι η κυβέρνηση. Τίποτα δεν αφήνει να πέσει κάτω και για όλα αντιδρά. Η αντιπολίτευση – πολυδιασπασμένη – αδυνατεί να εμπνεύσει την κοινωνία. Αδυνατεί να αρθρώσει μια πειστική εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Που κι αν ακόμα υπήρχε – αυτή η εναλλακτική πρόταση εξουσίας – θα χανόταν κάτω από την ασημαντότητα των ποσοστών των κομμάτων της πολυδιασπασμένης αντιπολίτευσης. Κανένας δεν ακούει κάποιον που δεν έχει καμιά ελπίδα να κυβερνήσει…

Το ΠΑΣΟΚ προκήρυξε εσωκομματικές εκλογές, ουσιαστικά για να αλλάξει τον πρόεδρο του. Κατάφερε και τον επανεξέλεξε και το πανηγύρισαν κιόλας. Δηλαδή έκαναν όλον αυτόν τον κακό χαμό για να επανεκλέξουν τον ίδιο που τον θεωρούσαν αποτυχημένο. Η πολιτική παράνοια στην εξουσία…

Ο ΣΥΡΙΖΑ αφού αυτοτραυματίστηκε- με την υπόθεση Κασσελάκη – και εν τέλει αυτοκτόνησε, κατέληξε να είναι ένα μικρό κόμμα χωρίς ορατές ελπίδες ανάκαμψης και χωρίς ιδιαίτερες προοπτικές. Αυτοτιμωρήθηκε και αυτοκαταργήθηκε.

Η Πλεύση Ελευθερίας – μέσα σε αυτό το ομιχλώδες πολιτικό σκηνικό – μοιάζει να επωφελείται και να εδραιώνεται. Νεφελώδες ιδεολογικά κόμμα είναι έρμαιο των διαθέσεων της προέδρου του. Η οποία μπορεί ένα πρωί να ξυπνήσει και να ορίσει βουλευτή του κόμματος τον ξάδερφο της. Γιατί τέτοιο όνειρο είδε το βράδυ που κοιμήθηκε…

Το Κίνημα Δημοκρατίας του Στέφανου Κασσελάκη – επίσης απροσδιόριστο ιδεολογικά – ακολουθεί τα βήματα του προέδρου του. Ο οποίος είναι όσος φαίνεται. Και είναι απορίας άξιο τι είδαν σ΄αυτόν κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ – κάποτε – και τον στήριξαν για πρόεδρο…

Η Νέα Αριστερά, συνεχίζοντας την παράδοση των κομμάτων της αριστεράς – να διαλογιζόμαστε, να συζητάμε ατέρμονα και αδιέξοδα – θεωρώντας ότι κατέχει το κλειδί της αριστεροσύνης, δεν καταφέρνει να πείσει κανέναν. Ούτε τους ίδιους τους τους εαυτούς…

Όσο για το ΚΚΕ…Παίζει σε άλλο γήπεδο, σε άλλο παιχνίδι. Βρίσκεται σε άλλον γαλαξία.

Απέναντι σε αυτό το πολιτικό σκηνικό ο Μητσοτάκης χαμογελά και τρίβει τα χέρια του. Θέλει πολλούς τέτοιους στην καθισιά του. Αν το πολιτικό σκηνικό παραμείνει όπως είναι σήμερα, η απογοήτευση θα φέρει μια τεράστια παραίτηση και αποχή. Όμως ούτε η συνένωση όλων αυτών των αποτυχημένων είναι η λύση. Η λύση είναι κάτι καινούριο, κάτι φρέσκο, κάτι που θα υπερβεί τα υπάρχοντα. Εύκολο να το λες, δύσκολο να γίνει.

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο μόνος στον χώρο της της κεντροαριστεράς που εξακολουθεί κάτι να λέει στον κόσμο. Που κάνει σε πολλούς – ακόμα – κλικ. Ο Αλέξης Τσίπρας με τα πολλά σωστά του και τα αρκετά λάθη του. Που όμως κυβέρνησε χωρίς να τσαλακωθεί η ηθική του υπόσταση. Πράγμα που δεν είναι ασήμαντο για έναν πρωθυπουργό. Σήμερα που υπάρχει έλλειμα ηγεσίας και συντονισμού – στον χώρο της κεντροαριστεράς – η παρουσία του μοιάζει μονόδρομος. Και εκείνος δεν θα πρέπει να ζυγίζει το προσωπικό του συμφέρον γραμμάριο – γραμμαριο, προκειμένου να αποφασίσει. Υπάρχει κενό και πρέπει να καλυφθεί. Και μοιάζει να είναι ο καταλληλότερος για να το κάνει.

Αν δεν τολμήσει σήμερα, αύριο μπορεί – για εκείνον – να είναι αργά. Και σίγουρα δεν είναι δυνατό να βαδίζει ο απόλυτα φθαρμένος Μητσοτάκης για μια νέα τετραετία, χωρίς κανένας να αντιδράσει και χωρίς κανένας να προσπαθήσει να του κόψει τον δρόμο.
Αυτή είναι η πραγματικότητα – σήμερα – κι όποιος την κατανοεί και όποιος την καταλαβαίνει…