Στον ΣΥΡΙΖΑ δειλά-δειλά έως και φωναχτά τίθεται το θέμα επανεκλογής προέδρου. Έναν χρόνο μετά την εκλογή Κασσελάκη, δημιουργείται κλίμα νέων εσωκομματικών εκλογών.

Με τα σημερινά δεδομένα, το πιθανότερο είναι ότι για μια σειρά λόγων θα επανεκλεγεί ο Στέφανος Κασσελάκης.

Το εύλογο ερώτημα που τίθεται είναι τι θα προσφέρει μια νέα διαδικασία επανεκλογής. Τι θα άλλαζε εσωκομματικά ώστε το κόμμα να προχωρήσει απερίσπαστο και προπαντός ενωμένο; Όλοι αυτοί που σήμερα καταγγέλλουν τον Στέφανο Κασσελάκη, ξαφνικά θα τον αγαπούσαν και θα πορεύονταν ανέφελα μαζί του; Αφήνοντας πίσω το παρελθόν; Ξαφνικά ο Στέφανος Κασσελάκης θα τους συμπεριφερόταν με πολιτική αβρότητα και με συντροφική διάθεση και προπαντός θα ήταν διατεθειμένος να μοιραστεί μαζί τους την εσωκομματική εξουσία;

Προφανώς τίποτα από αυτά δεν θα συνέβαινε μετά από μια επανεκλογή Κασσελάκη. Στην περίπτωση αυτή ο Στέφανος Κασσελάκης θα ήταν πανίσχυρος και δεν θα είχε κανέναν λόγο να κάνει αυτά που τον κατηγορεί σήμερα η εσωκομματική αντιπολίτευση ότι δεν κάνει.

Μήπως αυτά τα απολύτως λογικά δεν τα κατανοούν όλοι αυτοί που βάζουν σήμερα θέμα εκλογών;

Τα κατανοούν απολύτως. Ελπίζουν όμως ότι εάν γίνουν νέες εκλογές για πρόεδρο στον ΣΥΡΙΖΑ, ο Στέφανος Κασσελάκης δεν θα επανεκλεγεί. Κι αν επανεκλεγεί τι θα κάνουν;

Σήμερα το κόμμα καίγεται. Η αφορμή που άναψε τη τελευταία φωτιά που απλώθηκε, ήταν η διαγραφή από την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος του Παύλου Πολλάκη. Ο Παύλος Πολάκης που δεν διαγράφηκε από την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος όταν δεν ψήφισε το ταυτοτικό για τον ΣΥΡΙΖΑ νομοσχέδιο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, αλλά διαγράφηκε γιατί θεωρήθηκε ότι μίλησε απρεπώς σε μια συνεργάτιδα του Άδωνη Γεωργιάδη. Και μέσα εκεί μπλέχτηκε και η βουλευτής επικρατείας του κόμματος η κυρία Αθηνά Λινού που παρίστατο και με δάκρυα στα μάτια ζήτησε συγνώμη από την συνεργάτιδα του Άδωνη Γεωργιάδη

Και μετά όλα έγιναν κουλουβάχατα. Ο Παύλος Πολάκης «τα πήρε», απασφάλισε και άρχισε να κατηγορεί την κυρία Λινού για τη ΜΚΟ Prolepsis, στην οποία συμμετέχει ή συμμετείχε. Και επιτέθηκε ευθέως στον Στέφανου Κασσελάκη: «Καιρός για ριζικές αλλαγές στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ». Ο Στέφανος Κασσελάκης που προφανώς υποτίμησε την αντίδραση του Παύλου Πολάκη προσπάθησε να ισορροπήσει την κατάσταση. Και ζήτησε από την Αθηνά Λινού διευκρινήσεις για τη ΜΚΟ Prolepsis. Και οι εξηγήσεις που του δόθηκαν κρίθηκαν ανεπαρκείς και έθεσε την κυρία Λινού εκτός της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως ο «αψύς» Κρητικός δεν ικανοποιήθηκε. Δεν κάνει πίσω και επιμένει ότι ήρθε η ώρα για μια άλλη ηγεσία στον ΣΥΡΙΖΑ. Κατέβασε πολιτική πλατφόρμα ενάντια στον Στέφανο Κασσελάκη και ενάντια στην εσωκομματική αντιπολίτευση των 87 και δηλώνει παρών στις εσωκομματικές πολιτικές εξελίξεις.

Μέσα σε αυτό το διαβρωτικό κλίμα προέκυψε και η παραίτηση του βουλευτή επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ κυρίου Όθωνα Ηλιόπουλου που έφερε τη γνωστή εσωκομματική αναταραχή. Και καπάκι ήρθε και η διαδικτυακή διαμάχη του Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Παππά με έναν πρώην αστυνομικό.

Αναρτήσεις με περιεχόμενο οχετού. Ο χειρότερος «μπάτσος» της οικουμένης να ήταν, δεν αρμόζει σε έναν ευρωβουλευτή της αριστεράς αυτή η γλώσσα.

Αυτό είναι σήμερα το δράμα του ΣΥΡΙΖΑ. Και συνυπεύθυνοι είναι όλοι όσοι είχαν και έχουν θέσεις ευθύνης στην κομματική διαχείριση των τελευταίων χρόνων. Άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο.

Ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος δεν προνόησε ώστε η επόμενη μέρα μετά από αυτόν, να έχει ένα μίνιμουμ σοβαρότητας και πολιτικών διασφαλίσεων, ώστε το κόμμα να μην παραδοθεί στον πρώτο τυχαίο που είδε φως και μπήκε. Η σημερινή εσωκομματική αντιπολίτευση που στήριξε άκριτα το εγχείρημα Στέφανος Κασσελάκης, προκειμένου να ξεφορτωθεί την τάση της «Ομπρέλας». Και όσοι αποχώρησαν.

Ειδικά οι 6+6, που ποτέ δεν έπεισαν για τις προθέσεις τους.

Ο Στέφανος Κασσελάκης προφανώς και είναι ο κύριος υπεύθυνος για τη σημερινή κατάσταση. Άπειρος και παρορμητικός, ασεβής ως προς τις διαδικασίες, «προκλητικός» ως προς την δημοσιοποίηση της προσωπικής ζωής και του πλούτου του. Δεν γίνεται να εξαφανίζεσαι μια στην Αμερική, μια στην Κρήτη και να συγκαλείς τα όργανα μέσα από τηλεδιασκέψεις. Ούτε ξαφνικά, όπως έχει συμβεί αρκετές φορές, να τους αφήνεις όλους σύξυλους και να αποχωρείς. Ας μην μιλήσουμε για τις μεταμορφώσεις στις πολιτικές θέσεις του οι οποίες διαμορφώνονται εν κινήσει.

Σήμερα το πρόβλημα δεν είναι μόνον η αριθμητική συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ. Το κύριο πρόβλημα είναι η ηθική του απαξίωση και η βεβαιότητα που δημιουργείται στην κοινωνία ότι η αριστερά δεν μπορεί.

Δυστυχώς στον σημερινό αρπακτικό κόσμο του νεοφιλελευθερισμού των αγορών που καταστρέφει το περιβάλλον και τη ζωή στον πλανήτη, ή αριστερά παγκοσμίως κοιτάζει αμήχανη και αδυνατεί να αρθρώσει μια ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ανέλαβε την κυβέρνηση το 2015 υπήρξε ένα ενδιαφέρον πείραμα και μια χαραμάδα ελπίδας για την παγκόσμια αριστερά. Εννέα χρόνια μετά γράφεται ο επίλογος. Το τελευταίο κεφάλαιο έχει τον τίτλο: «Πως να εξαερώσετε πολιτικά ένα κόμμα της αριστεράς, εξευτελίζοντας το».