Η κινητικότητα στο εσωτερικό των κομμάτων, της λεγόμενης κεντροαριστεράς, συνεχίζεται με έντονο ρυθμό.

Στο ΠΑΣΟΚ έχουμε υπερπροσφορά υποψηφίων προέδρων. Επτά μέχρι στιγμής. Και ανά πάσα στιγμή μπορεί να εμφανιστεί και ένας όγδοος και ένας ένατος και ένας δέκατος υποψήφιος.

Υποψήφιοι για όλα τα γούστα και όλα τα μεγέθη. Και ακόμα δεν έχει μιλήσει η Άννα Διαμαντοπούλου για το αν θα είναι υποψήφια ή όχι. Η Άννα Διαμαντοπούλου η οποία περίμενε να «αξιοποιηθεί» από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τελικά δεν της έκατσε η ζαριά και τώρα το ξανασκέφτεται μήπως και σώσει το ΠΑΣΟΚ.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης σε συνέντευξη του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ καμαρώνει και δηλώνει ότι στα χέρια του το ΠΑΣΟΚ άλλαξε πίστα. Αλήθεια είναι. Μόνο που το ΠΑΣΟΚ για να ξαναγίνει κόμμα εξουσίας πρέπει να αλλάξει ακόμα καμιά εικοσαριά πίστες.

Στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ έγινε το Σάββατο η συνεδρίαση της Κ.Ε. Υπήρξε εισήγηση του Στέφανου Κασσελάκη για τις καταστατικές αλλαγές. Η εισήγηση του Στέφανου Κασσελάκη τελικά εγκρίθηκε από την πλειοψηφία της Κ.Ε. Η πλευρά της ηγεσίας κάνει λόγο για ποσοστά 75% υπέρ με 25% κατά, ενώ η πλευρά της εσωκομματικής αντιπολίτευσης αναφέρει ποσοστά 60% – 40%. Η αλήθεια είναι ότι τη σημερινή ηλεκτρονική εποχή που ο άνθρωπος είναι ικανός να υπολογίσει με ακρίβεια χιλιοστού αποστάσεις μέσα στο σύμπαν, είναι δύσκολο να υπολογιστεί αν η εισήγηση Κασσελάκη εγκρίθηκε από το 75% ή τι 60% της Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα άλλο αξιοσημείωτο γεγονός της Κ.Ε ήταν η στιγμή που ο Χρήστος Σπίρτζης απευθύνθηκε στον Στέφανο Κασσελάκη λέγοντας τον «Στέφανε» και εκείνος του απάντησε «πρόεδρε».

Οι ευρωεκλογές έδειξαν την αποδόμηση, γενικά, του πολιτικού συστήματος Η τελευταία ελπίδα και αυταπάτη των πολιτών ήταν το 2015, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ, λόγω των ειδικών συνθηκών της χρεοκοπίας, έγινε κυβέρνηση. Μετά από την υπογραφή από τον ΣΥΡΙΖΑ του δικού του μνημονίου και τη νομιμοποίηση της ιδιότυπης ακροδεξιάς των ΑΝΕΛ του Καμμένου, όλα κατέρρευσαν.

Πλέον κανένας δεν πιστεύει κανέναν. Έπαψαν να υπάρχουν πολιτικές σταθερές. Και όρια. Και όλοι μπορεί να είναι με όλους. Και γι’αυτό υπάρχει τρομερή κινητικότητα και πολιτικές μετατοπίσεις που κάποτε χρειαζόταν μια δεκαετία να ωριμάσουν, ενώ τώρα γίνονται σε χρόνο dt. Γι’αυτό και η ΝΔ μέσα σε ένα χρόνο βρέθηκε από το 41% στο 28%, γι’αυτό και στον δήμο της Αθήνας ο Χάρης Δούκας από το 14,19% του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών έφτασε μέσα σε λίγες μέρες στο 55.97% και εκλέχτηκε δήμαρχος.

Και όλα συμβαίνουν με πρωτοφανή ποσοστά αποχής που διαμορφώνουν τα αποτελέσματα και φωτογραφίζουν την απέχθεια των πολιτών για ένα πολιτικό παιχνίδι που το θεωρούν στημένο και άνευ ουσίας.

Στο ΠΑΣΟΚ έχουν πληθώρα μέτριων υποψήφιων προέδρων. Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουμε το σύνδρομο λέγε με πρόεδρο. Δυο μισά κόμματα, ναρκισσιστικά αυτάρεσκα. Που νομίζουν ότι μπορούν να διαμορφώσουν τις εξελίξεις. Και να προχωρήσουν στην επόμενη πίστα. Όμως η επόμενη πίστα στο σημερινό πολιτικό παιχνίδι μπορεί να οδηγεί σε πολλές πίστες πίσω και στην περαιτέρω απαξίωση τους. Ας το κατανοήσει αυτό ο πρόεδρος Στέφανος και οι επτά υποψήφιοι πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ.

Γιατί είναι κανόνας ειδικά στην πολιτική. Ότι δεν ανεβαίνει, ξεπερνιέται, απαξιώνεται και τελικά κατεβαίνει. Και ίσως εξαφανιστεί.

Γιατί ειδικά η σημερινή εποχή δεν χαρίζει τίποτα σε κανέναν…