Οι ευρωεκλογές έκαναν άνω-κάτω το πολιτικό σύστημα και έβαλαν σε κίνηση κομματικές διαδικασίες που αυτή τη στιγμή δεν είναι ορατό που θα καταλήξουν.

Κι αν στο ΠΑΣΟΚ τα πράγματα είναι υπό σχετικό έλεγχο και κρατιούνται τα προσχήματα και τα όρια της σοβαρότητας, στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ το πράγμα έχει ξεφύγει και αγγίζει πάλι τα όρια του γκροτέσκου. Μια μικρή επανάληψη, που βρίσκεται σε εξέλιξη, των γεγονότων του φθινοπώρου του 2023 όταν εκλέχτηκε ο Στέφανος Κασσελάκης και αποχώρησε ένα μεγάλο κομμάτι του κόμματος.

Ο Στέφανος Κασσελάκης δεν αντιλήφθηκε ότι το αποτέλεσμα των ευροεκλογών μπορεί να μην ήταν αποκαρδιωτικό για τον ΣΥΡΙΖΑ, όμως έδειξε τα όρια του που δεν είναι όρια κόμματος εξουσίας. Και αυτό δημιούργησε, όπως και το αντίστοιχο αποτέλεσμα στο ΠΑΣΟΚ, αμφισβήτηση της κομματικής εύθραυστης ισορροπίας. Αυτοί που τον ανέχτηκαν ως μάγο που με τα μαγικά του θα εκδιώξει τον Μητσοτάκη δεν έχουν πλέον κανέναν μεταφυσικό λόγο να συνεχίζουν να τον ανέχονται. Ουσιαστικά αυτό το αποτέλεσμα αφαίρεσε από τον Στέφανο Κασσελάκη την δυνατότητα να είναι ο απόλυτος ηγεμόνας μέσα στο κόμμα, να μην ρωτάει κανέναν και να αποφασίζει μόνος του, να υποβαθμίζει τα όργανα και τις διαδικασίες και να κάνει ότι γουστάρει.

Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών αφαίρεσαν από τον Στέφανο Κασσελάκη τη δυνατότητα να επικαλείται την αδιαμεσολάβητη σχέση του με τους πολίτες. Λες και είναι ο Μεγάλος Ηγέτης Κιμ Ιλ-σονγκ.

Τι αντιλήφθηκε ο Στέφανος Κασσελάκης από αυτό το αποτέλεσμα είναι ασαφές. Και πάντως η αντιμετώπιση, από τη μεριά του των γεγονότων που ακολούθησαν, στερείται αξιοπιστίας και σοβαρότητας. Από την Αμερική που χωρίς λογική βρίσκεται τον τελευταίο καιρό, κοιτάζει το κόμμα να ξαναγίνεται μπάχαλο και εκείνος με προβληματικές, επιπόλαιες αναρτήσεις προσπαθεί να καλύψει την φυσική και πολιτική απουσία του.

Η ανάρτηση του για τον Αλέξη Τσίπρα που μέσα σε λίγα λεπτά αποσύρθηκε ήταν ο ορισμός της τρικυμίας εν κρανίω. «Σταμάτα την υπονόμευση και στήριξέ με να κάνω την προσπάθειά μου». Και μετά από λίγο αφού κατέβηκε αυτή η ανάρτηση ανέβηκε καινούρια. «Έλα και ανάλαβε και θα είμαι συντεταγμένος στρατιώτης στην προσπάθειά σου, χωρίς να σε υπονομεύσω ούτε στιγμή. Αν όμως δεν το επιθυμείς, στήριξέ με να κάνω την προσπάθεια για το κόμμα μας, χωρίς παιχνίδια». Ξεκατίνιασμα σε δημόσια θέα.

Δεν μιλάς έτσι απαξιωτικά και ανεύθυνα για τον πρώην πρωθυπουργό. Που αν μη τι άλλο, παρά τα μεγάλα λάθη του, εξακολουθεί να είναι σημείο αναφοράς για πολύ κόσμο που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ και γενικότερα έχει μια αξιοπιστία στον προοδευτικό χώρο εντός και εκτός Ελλάδας. Όλα αυτά παραπέμπουν σε έλλειψη σοβαρότητας και ουσιαστικά υπονομεύουν την όποια κυβερνητική αξιοπιστία εξακολουθεί να υφίσταται, τόσο του ίδιου του Κσσελάκη όσο και του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.

Πλέον τα γεγονότα ξεφεύγουν από τον έλεγχο του Στέφανου Κσσελάκη. Ήδη τόσο στο ΣΥΡΙΖΑ όσο και στο ΠΑΣΟΚ υπάρχει κινητικότητα και διεργασίες για τη μεγάλη ενωμένη κεντροαριστερά. Έγινε ήδη η αρχή.

Ο Στέφανος Κασσελάκης και για το δικό του προσωπικό συμφέρον και για το συμφέρον του ΣΥΡΙΖΑ και για το συμφέρον της αριστεράς θα έπρεπε να αντιληφθεί αυτή την πραγματικότητα και να προσπαθήσει να συμβάλει σ’αυτό το εγχείρημα.

Οδηγώντας τον ΣΥΡΙΖΑ, που παραμένει αξιωματική αντιπολίτευση, σε μια καλή θέση στην αφετηρία. Συμβάλλοντας στην διαμόρφωση ένα πραγματικού προοδευτικού προγράμματος εξουσίας απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό της ΝΔ και απέναντι στην χαώδη και ότι να ναι ακροδεξιά. Που διευρύνει την επιρροή της ελλείψει εναλλακτικής σοβαρής πρότασης εξουσίας.

Οι εχθρικές, αμυντικές στάσεις απέναντι στην κινητικότητα για την κοινή κάθοδο της κεντροαριστεράς, με τους ισχυρισμούς ότι το προωθεί η διαπλοκή, δεν απαντούν στο ερώτημα οπότε τι κάνουμε; Αν η απάντηση είναι αυτόνομη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΠΑΣΟΚ, εδώ γελάνε. Το εγχείρημα της ενιαίας κεντροαριστεράς θέλει προσοχή και δεν πρέπει να είναι στο στυλ ενωνόμαστε όλοι οι ηττημένοι και αποτυχημένοι για να κάνουμε μια παράταξη μπας και νικήσουμε τον Μητσοτάκη.

Ο Στέφανος Κασσελάκης, ο οποίος είναι υπερφιλόδοξος, οφείλει να προσαρμόσει την φιλοδοξία του στην πραγματικότητα. Αν δεν είναι πλέον αργά γι’αυτόν. Γιατί ήδη τα γεγονότα τον ξεπερνούν. Αλλιώς κινδυνεύει να μείνει με έναν μειοψηφικό κουφάρι του ΣΥΡΙΖΑ που σιγά-σιγά θα απαξιωθεί και θα εξαφανιστεί.

Ίσως η ευκολία με την οποία το 2015 έγραφε άρθρα «Γιατί θα ψήφιζα τον Κυριάκο Μητσοτάκη», να εξηγεί την ευκολία που σήμερα οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική του απαξίωση.