Παρακολουθώντας τις συζητήσεις για τις υποκλοπές από την ΕΥΠ, διαπιστώνω ότι δεν ειπώθηκε το πιο ατράνταχτο επιχείρημα κατά του ισχυρισμού ότι οι υποκλοπές ήταν «νόμιμες» αλλά «πολιτικά εσφαλμένες». Το επιχείρημα αυτό είναι το εξής: αν οι υποκλοπές ήταν νόμιμες, δεν μπορούσαν να είναι πολιτικά εσφαλμένες. Και αν ήταν πολιτικά εσφαλμένες, δεν μπορούσαν να είναι νόμιμες!

Για να ήταν νόμιμες, έπρεπε να υπήρχε μια σοβαρή απειλή κατά της εθνικής ασφάλειας εκ μέρους του κ. Ανδρουλάκη. Σε αυτή την περίπτωση, το γεγονός ότι είναι πολιτικό πρόσωπο δεν καθιστούσε λόγω μη παρακολούθησης. Αντιθέτως μάλιστα! Η ιδιαίτερη θέση ενός πολιτικού καθιστά την εν δυνάμει απειλή του ακόμα πιο επικίνδυνη. Αν υπήρχε τέτοια υπόνοια, η επισύνδεση δεν θα ήταν «πολιτικό λάθος», αλλά θα ήταν πολιτικά επιβεβλημένη. Η απουσία της θα ήταν πολιτικό σφάλμα με εγκληματικό χαρακτήρα μάλιστα κατά της εθνικής ασφάλειας.

Από την άλλη πλευρά, η μόνη δυνατότητα για να  χαρακτηριστεί η παρακολούθηση πολιτικό σφάλμα, θα ήταν να μην είναι επιβεβλημένη. Δηλαδή να μην υπήρχε βάσιμη υπόνοια σχετικά με εθνική ασφάλεια. Σε αυτή την περίπτωση όμως η παρακολούθηση ήταν παράνομη!

Οι δυο χαρακτηρισμοί των παρακολουθήσεων, «νόμιμες» αλλά «πολιτικά εσφαλμένες», όχι μόνο είναι ασύμβατες αλλά, με την εφαρμογή της απλής λογικής, αλληλοαναιρούνται ! Ο κ. Μητσοτάκης πρέπει να διαλέξει μεταξύ των δυο προτάσεων: οι υποκλοπές ήταν νόμιμες και πολιτικά δικαιολογημένες ή ήταν πολιτικά εσφαλμένες και παράνομες !

* Η Αθηνά Πολίτου είναι κοινωνιολόγος με εξειδίκευση στα ανθρώπινα δικαιώματα.