Πριν από αρκετά χρόνια, οι δημοσιογράφοι του πολιτικού ρεπορτάζ έλεγαν «το Κυπριακό δεν πουλάει», με την έννοια ότι το ενδιαφέρον των αναγνωστών ή των τηλεθεατών για το θέμα ήταν μηδαμινό. (Σήμερα, λόγω πετρελαίων, τα πράγματα έχουν κάπως αλλάξει.) Τώρα διαπιστώνουμε ότι «το προσφυγικό δεν πουλάει», για την ακρίβεια «οι θάνατοι προσφύγων δεν πουλάνε», ενώ, αντίθετα, πουλάει ο κίνδυνος τον οποίο υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουν οι πρόσφυγες για την ασφάλειά μας. Ομως, εδώ και χρόνια έχουν πάψει να πουλάνε οι θανάσιμοι κίνδυνοι τους οποίους αντιμετωπίζουν οι ίδιοι οι πρόσφυγες.

Προχθές, 11 πρόσφυγες βρήκαν τον θάνατο στο εσωτερικό ενός φλεγόμενου βαν, που συγκρούστηκε με φορτηγό κοντά στην Καβάλα.

Λίγες μέρες νωρίτερα, τρεις προσφυγοπούλες, που μόλις είχαν περάσει τον Εβρο, βρέθηκαν σφαγμένες. Και κάθε τρεις και λίγο μαθαίνουμε για κάποια λέμβο ή σκάφος που ανατράπηκε ή τσακίστηκε στις ξέρες, για δεκάδες ή κι εκατοντάδες πνιγμένους ή αγνοούμενους στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο.

Η ζωή δεν μιμείται μόνο την τέχνη. Μιμείται και την υποκουλτούρα, μιμείται τις χολιγουντιανές ταινίες τρόμου με ζόμπι ή φιλοπόλεμους εξωγήινους ή αιμοχαρείς οπαδούς του Αντίχριστου κ.λπ. Γιατί μόνο σ’ ένα σκληρό θρίλερ θα βλέπαμε 71 ανθρώπους να βρίσκουν τον θάνατο από ασφυξία, εγκλωβισμένοι σε ένα ερμητικά σφραγισμένο φορτηγό, παρατημένο σε έναν αυτοκινητόδρομο – και αυτό συνέβη μόλις πριν από τρία χρόνια στην Αυστρία, στην καρδιά της πολιτισμένης Ευρώπης.

Μόνο σ’ ένα σκληρό θρίλερ θα βλέπαμε ανθρώπους ν’ ανατινάζονται από νάρκες, να πνίγονται σε θάλασσες και σε ποτάμια, να τους λιώνουν ρόδες φορτηγών, να ασφυκτιούν μέσα σε πορτ μπαγκάζ, σε ευφάνταστες κρύπτες μέσα σε νταλίκες, να παγώνουν, να κοκαλώνουν μέσα σε φορτηγά-ψυγεία. Ομως ένα τέτοιο θρίλερ μάλλον θα αποτύχαινε εμπορικά. Προτιμάμε την ακραία μυθοπλασία από την ακραία πραγματικότητα.

Δεν είναι όλοι θεατές σ’ αυτό το έργο της πραγματικής ζωής. Κάποιοι –και εννοώ τους ανώνυμους– κάνουν κάτι, κι εδώ ακόμα και το λίγο μετράει. Κάποιοι άλλοι απλώς ανεμίζουμε το λάβαρο της δικής μας ευαισθησίας. Και δυστυχώς είναι πολλοί αυτοί (και όχι μόνον οι χρυσαυγίτες) που βλέπουν τους πρόσφυγες σαν εξωγήινους εισβολείς, σαν ζόμπι ή βρικόλακες που θα πεθάνουν μόνο αν τους καρφωθεί ένα παλούκι στην καρδιά.

Ομως ακόμα και ανάμεσα σ’ αυτούς που πράγματι συμπονούν τους πρόσφυγες, πολλοί λένε «ας μιλήσουμε για πιο ευχάριστα πράγματα». Ας πάμε να δούμε κανένα θριλεράκι στο σινεμά.

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών