Τις τεχνικές των “banksters” και την ελληνική κρίση αναλύει σε άρθρο του στην εφηερίδα LIBERATION, ο Bertrand Venard (καθηγητής στην Audencia Nantes School of Management).



«Με την παρούσα ελληνική οικονομική κρίση, το ακρωνύμιο “Pigs” κυκλοφορεί μετ’ επιτάσεως στη Wall Street για να υποδηλώσει τις τέσσερις χώρες, δηλαδή την Πορτογαλία, την Ιταλία, την Ελλάδα και την Ισπανία, που είναι ύποπτες ότι ελαχιστοποίησαν το εύρος του δημόσιου χρέους τους προκειμένου να μπουν, τον Ιανουάριο του 2002, στη ζώνη του ευρώ. 

Ο μειωτικός χαρακτήρας αυτού του παιχνιδιού λέξεων φανερώνει πολλά για την αρνητική εκτίμηση των Αμερικανών τραπεζιτών απέναντι στις χώρες της Νοτίου Ευρώπης, καθώς επίσης και για τις απαντήσεις που δίνουν οι χρηματοπιστωτικοί κύκλοι απέναντι σε αυτό το νέο σκάνδαλο». 

Στην πραγματικότητα, όμως, αυτό που ως γνωστόν ισχύει σε περιπτώσεις εξαπάτησης είναι ότι ο υπαίτιος προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποποιηθεί των ευθυνών του, καλυπτόμενος πίσω από το «ψυχολογικό σχήμα» του «δεν φταίω εγώ, αυτό συνέβη εξ αιτίας του…». 


«Οι τρέχουσες αντιδράσεις της Wall Street απεικονίζουν αυτό το φαινόμενο ουδετεροποίησης το οποίο παίρνει συνήθως τη μορφή πέντε διαφορετικών εξηγήσεων» σημειώνει ο καθηγητής, εξηγώντας τις τεχνικές που χρησιμοποιούν οι λεγόμενοι «banksters», οι τραπεζίτες δηλαδή που δρουν με εγκληματική αμέλεια, προκειμένου να εξουδετερώσουν την κριτική που τους ασκείται. 

Πρώτη και πιο «συνήθης» τεχνική εξουδετέρωσης είναι «η άρνηση ευθυνών», όπως έκανε η Goldman Sachs σε ανακοινωθέν που εξέδωσε στις 21 Φεβρουαρίου 2010, δηλώνοντας σχετικά με την παρέμβασή της στους ελληνικούς δημόσιους λογαριασμούς ότι «οι συναλλαγές έγιναν σύμφωνα με τις αρχές της Eurostat (…)» 

Δεύτερη τακτική, «η άσκηση κριτικής στα θύματα» -ό,τι έκαναν, δηλαδή, προσφάτως ορισμένοι παρατηρητές δηλώνοντας ότι «η Wall Street δεν δημιούργησε το χρέος της Ελλάδας». Την ίδια στιγμή, σχεδόν σε μόνιμη βάση τα οικονομικά σχόλια της Goldman Sachs έχουν ως θέμα έναν και μόνο παράγοντα: την Ελλάδα. 

Ένα τρίτο μέσο για να εξουδετερωθεί ο «δόλιος χαρακτήρας μίας αισχροκέρδειας» είναι να περιορισθεί το εύρος της ζημίας που προκλήθηκε. Έτσι η Goldman Sachs σε ανακοινωθέν σχετικά με τον αντίκτυπο των ενεργειών που έγιναν το 2001 με την ελληνική κυβέρνηση κάνει λόγο για «μείωση του χρέους της χώρας κατά 2,367 δισ. ευρώ (…) με ελάχιστη επίπτωση στη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας». 

Μία τέταρτη μέθοδος είναι «να εξαπολύεις κατηγορίες εναντίον εκείνων που σε κατηγορούν». Τα πρόσωπα που αποδοκιμάζουν τις ενέργειες των «banksters» της Wall Street διακινδυνεύουν να βρεθούν τα ίδια στο σκαμνί, όπως συνέβη με τον εισαγγελέα Eliot Spitzer, ο οποίος μετετράπη σε «μαύρο πρόβατο» του νεοϋρκέζικου χρηματοπιστωτικού κατεστημένου. 

Τέλος, το τελευταίο μέσο ουδετεροποίησης του λάθους έγκειται στην επίκληση «αντικρουόμενης πίστης» απέναντι στο επάγγελμα που εξασκούν ή στους πελάτες. 

«Κατ’ αυτόν τον τρόπο η Goldman Sachs προσπαθεί να περιορίσει τη σημασία των πράξεών της δείχνοντας ότι η τράπεζα, πράγματι, σεβάστηκε τις νόρμες που αναμένει κανείς από το επάγγελμά της, ακόμη κι αν κινούνται στο περιθώριο του νόμου. 


Άλλωστε μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς έναν «αυταπόδεικτο ισχυρισμό» προκειμένου να απαλλαχθεί από την παραμικρή ευθύνη, δηλώνοντας -όπως έκανε η Goldman Sachs- ότι «η Ελλάδα, όπως και η πλειονότητα των άλλων ευρωπαϊκών χωρών, χρησιμοποίησε τη διεθνή αγορά του χρέους για να αντιμετωπίσει της χρηματοπιστωτικές της ανάγκες». 

Κατ’ αυτόν τον τρόπο «ένας τραπεζίτης που ενέχεται σε συναλλαγή απόκρυψης του δημόσιου χρέους ενός κράτους θα μπορούσε να δικαιολογήσει την πράξη του επικαλούμενος πόσο πιστός υπήρξε απέναντι στον πελάτη του», όπως έκαναν και οι τραπεζίτες της Goldman Sachs «παρουσιάζοντας την εξυπνάδα των στελεχών τους προκειμένου να βοηθήσουν μία χώρα για να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις της» -σχολιάζει ο καθηγητής και συνεχίζει: 

Έτσι, λοιπόν, «η χρηματοοικονομική εφευρετικότητα δεν είχε σαν στόχευση την αποκόμιση σημαντικών κερδών, αλλά εκινήτο στη βάση ενός, εντός εισαγωγικών, αλτρουισμού που συνίσταται στη βούληση να βοηθηθεί μία χώρα που βρίσκεται σε ανάγκη. Χάρη στη Wall Street, οι χώρες της Νότιας Ευρώπης στάθηκαν ικανές να καλύψουν τις υποχρεώσεις του μήνα». 

«Σαν γάτα που στέκεται όρθια στα πόδια της μετά από μεγάλη πτώση, η Goldman Sachs θα καταφέρει σίγουρα να ξεπεράσει και αυτό το σκάνδαλο χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες. Δεν είναι, όμως, βέβαιο εάν και οι χώρες “pigs” –Πορτογαλία, Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία- θα έχουν τόση επιδεξιότητα» -καταλήγει χαρακτηριστικά η ανάλυση.