Τα έκτροπα της αστυνομίας στην επέτειο του Πολυτεχνείου τα διαδέχθηκαν οι ασχήμιες στην επέτειο του Γρηγορόπουλου. Αυτά ήταν φαίνεται το προοίμιο του νέου νομοσχεδίου που εκπονήθηκε από το Υπουργείο Παιδείας και το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (τί ευφημισμός!). Αν περάσει το «πόνημα» τους απ’ τη Βουλή, θα δημιουργηθεί ειδικό σώμα φρουρών, παρακλάδι της ΕΛ.ΑΣ., που θα κατοικοεδρεύει στα Πανεπιστήμια και θα τρομοκρατεί τον κόσμο.

Το πρώτο που έρχεται στο μυαλό σ’ αυτές τι περιπτώσεις είναι ότι «Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι». Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο, που ίσως ταιριάζει καλύτερα: Το δίδυμο Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη διαβαίνει τον Ρουβίκωνα με πλήρη εξάρτυση και οπλισμό.  Και ετοιμάζεται να μπει στη Ρώμη με τις λεγεώνες σε σχηματισμό. Είναι γνωστό τί ακολουθεί.

Τα σαΐνια των δύο Υπουργείων, σκέφτηκαν, σκέφτηκαν και αποφάσισαν να εξοπλίσουν τα ΑΕΙ με ένστολους φρουρούς, εφοδιασμένους με λοστάρια και χειροπέδες (αυτά προς το παρόν, γιατί δεν ξέρεις τί γίνεται στο μέλλον, αν ζορίσουν τα πράγματα). Τα νέα όργανα του επιτελικού κράτους θα περιφέρονται ανάμεσα σε βιβλιοθήκες, εργαστήρια και αμφιθέατρα, πάντοτε έτοιμα να εκτονώσουν τη μανία τους και να περιποιηθούν τον κάθε παραβάτη όπως ξέρει η ΕΛ.ΑΣ.: Με ξύλο, προσαγωγές, πρόστιμα και συλλήψεις. Σημειωτέον: Δεν μιλάμε για την Αμερική, όπου διάφοροι μισόμουρλοι κυκλοφορούν ελεύθεροι και καθαρίζουν καμιά δεκαριά όποτε τους μιλήσει ο Θεός. Μιλάμε για την ελληνική περίπτωση, που έχει ασφαλώς τα προβλήματά της, αλλά ακόμα κι οι ανεγκέφαλοι διαθέτουν ακόμα ένα ψήγμα φαιάς ουσίας.

Το επεισόδιο με τον πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου, που του κρέμασαν τη γνωστή ταμπέλα οι «αναρχικοί», τα καταδίκασαν όλοι χωρίς επιφυλάξεις. Γιατί δεν έχει σχέση με τα κινήματα η ταπείνωση κι ο προπηλακισμός όποιου δεν μας αρέσει, ούτε μέσα ούτε έξω απ’ το Πανεπιστήμιο. Οι θρασύδειλοι που ευθύνονται για αυτή την αποτρόπαια πράξη, πριν καλά-καλά πάρουν τη δόση των «10 λεπτών δημοσιότητας» που είχε ανάγκη ο ναρκισσισμός τους, εισέπραξαν την πάνδημη και ηχηρή κατακραυγή: Ντροπή σας, κάφροι!

Ποιος θα μπορούσε όμως να προλάβει ή να ελέγξει τα φαινόμενα ιδεολογικής κατάπτωσης, χουλιγκανισμού και αυθαιρεσίας μέσα στα Ιδρύματα; Η κυβέρνηση και οι κονδυλοφόροι του ακραίου Κέντρου λένε με προσποιητή αφέλεια «μα φυσικά η αστυνομία». Αλλά, εν τοιαύτη περιπτώσει, καλύτερα ακόμα θα ήταν να στείλουμε τον στρατό!

Δεν χρειάζεται να εξηγήσω ξανά εδώ ότι η παραβατική συμπεριφορά των φοιτητών δεν προέκυψε εν αιθρία. Είναι συνέχεια (ή συνέπεια) των όσων βλέπουν και βιώνουν στο περιβάλλον τους. Βεβαίως και έχουν προσωπική ευθύνη οι βίαιοι και τα κακομαθημένα που κάνουν την προσωπική τους επανάσταση δαπάναις των οικογενειών τους και των υπόλοιπων πολιτών, που πληρώνουν τον τζερεμέ. Βεβαίως και πρέπει να τιμωρούνται. Αλλά όταν όλα, από την κοσμιότητα μέχρι την ειλικρίνεια και το ήθος, έχουν σχετικοποιηθεί στον δημόσιο χώρο, τί περιμένουμε, να φέρονται οι φοιτητές μας σαν τρόφιμοι του Eaton και σαν κολεγιόπαιδα τουAberdeen;

Εδώ που τα λέμε, καλύτερα κάπως «τρελοί κι αδέσποτοι», που θα στρώσουν σιγά-σιγά σε λίγα χρόνια, παρά μισάνθρωποι, πρόωρα γερασμένοι και γλείφτες. Έχω σχεδόν πιαστεί στα χέρια με κάτι τύπους που αντιδρούν με παβλοφικό τρόπο μόλις δούνε καθηγητή, που θέλουν να κάνουν μπάχαλο τη Σύγκλητο και φράζουν τους διαδρόμους όπως και όποτε τους κατέβει. Αλλά δεν μου διαφεύγει ποτέ ότι ο καυγάς αυτός έχει «ενδο-οικογενειακό» χαρακτήρα. Και πάντως δεν περιλαμβάνει τσεκούρια και σιδερογροθιές.

Καθαρές κουβέντες: Εάν είχαν ποτέ εμφανιστεί μεταλλικά αντικείμενα και πυροβόλα όπλα, δεν είμαι ανόητος, θα είχα φωνάξει την αστυνομία. Το ίδιο θα έκανα κι αν έβλεπα διακίνηση, γιατί ως γιατρό με καταθλίβει, ως πατέρα με εξαγριώνει και ως πολίτη με βρίσκει κάθετα αντίθετο. Όσο δεν υπάρχουν τέτοια φαινόμενα στον χώρο, θα επιμένω φανατικά στον «ειρηνικό τρόπο» και τον «δημοκρατικό δρόμο», που χρησιμοποιούν κατά προτίμηση το προσωπικό παράδειγμα και τα λογικά επιχειρήματα, χωρίς να αποκλείονται λιγότερο ήπιες και ευγενικές μέθοδοι, όπου δει.  Όσο προχωράει ο ανθρώπινος πολιτισμός, το θηρίο μέσα μας τιθασεύεται. Υπομονή και διάλογος λοιπόν μέχρι τελικής πτώσεως.

Τα περιγράφω με μια δόση πικρής ειρωνείας, αλλά αυτό που εννοώ είναι το εξής: Στην κυβέρνηση επικρατούν οι ακραίως ακραίοι και έχει χαθεί πλέον κάθε αίσθηση αναλογικότητας ή αντιστοιχίας ανάμεσα στα υπαρκτά προβλήματα και τις παρεμβάσεις που χρειάζονται για να τα αντιμετωπίσουμε. Για βαθιές τομές και πραγματικές μεταρρυθμίσεις δεν συζητάμε. Ποιος να τις κάνει; Έβγαλε κάποτε ένα πόρισμα για την αντιμετώπιση της βίας η επιτροπή του Νίκου Παρασκευόπουλου, αλλά πήγε χαμένο.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε προ ημερών ότι πρέπει να σταματήσει το παραμύθι πως στην εξέγερση του Πολυτεχνείου υπήρχαν μόνο αριστεροί. Συγγνώμη, πού τους βρήκε τους δεξιούς; Εγώ δεν είδα παρά ρομαντικούς εφήβους, αριστερούς και αριστερότερους.  Άντε να ήτανε και κάτι μετρημένα παιδιά, του στυλ Βερνίκος. Όταν καλέσανε την «πολιτική τάξη», δηλαδή τον Μαύρο, τον Κανελλόπουλο, κλπ., αυτοί απέφυγαν το πικρό ποτήριον τούτο, όπως έκαναν οι άλλοι στην Κατοχή. Δεν τα έζησαν οι της ΝΔ· ας τα διαβάσουν λοιπόν. Ασφαλώς και υπάρχουν γραμμάτια της ΝΔ στην ακροδεξιά. Αλλά είναι πρωτίστως η άγνοια που κάνει τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς του να μιλούν με τόσο φανατισμό και με τόσο στόμφο κατά της Αριστεράς (σαν τον Βορίδη).

Για το δεκανίκι των «αγανακτισμένων πανεπιστημιακών», που εμφανίζονται βασιλικότεροι του βασιλέως δεν αξίζει να μιλήσουμε. Μόνο να πούμε ότι εκεί δεν είναι η άγνοια και η έλλειψη ιστορικής μνήμης. Είναι το μίσος στον προηγούμενο (ή τον έτερο) εαυτό τους, που πηγάζει από τις ματαιώσεις. Όσο κι αν προσπαθούν, δεν καταφέρνουν να γίνουν «πρώτη μούρη», ούτε να φτάσουνε τα «είδωλά» τους, τον Παπαδήμο, την Ξαφά, τον Βενιζέλο και άλλες αυθεντίες του (νέο)φιλελεύθερου χώρου. Ακροατήριο βρίσκουν μόνο σε κάτι  οριακές περιπτώσεις, που θέλουν να κάνουν πολιτικό προφίλ με δάνεια απ’ όπου νάναι· για να φύγουν μετά σ’ άλλη γη, σ’ άλλα μέρη.

Ώρες-ώρες αναρωτιέμαι γιατί δεν το καταλαβαίνουν οι εκλεκτοί συνάδελφοι, που προσπαθούν να ξεπεράσουν τον Άδωνι και τον Βορίδη σε κορώνες. Ρε κορόϊδα, το πιο αποδοτικό επάγγελμα στον κλάδο σας είναι να κάνετε τους σοφούς και τους ανεξάρτητους, που μιλούν με χρησμούς και λένε που και που και κανένα σωστό. Μόνο έτσι θα είστε χρήσιμοι και αξιοποιήσιμοι ως «διεύρυνση» στον επόμενο ανασχηματισμό. Τον όποιο ανασχηματισμό, της όποιας κυβέρνησης, εις τους αιώνας των αιώνων.

Αμήν, θα πείτε. Ναι, δεν βλέπω όμως να συμμορφωνόσαστε. Από το «Όχι Μπαλτά στην Παιδεία» φτάσατε στο «Ναι στο Σπουδαστικό της Ασφάλειας». Μήπως χρειάζεται και Κυβερνητικός Επίτροπος ή σας αρκεί ένας διορισμένος Πρύτανης; Συνέλθετε. Σπέρνετε ανέμους και θα θερίσετε θύελλες.

Προληπτικά και αποτρεπτικά θα λειτουργεί, λέει, η πανεπιστημιακή αστυνομία. Καλλιεργώντας δηλαδή τον φόβο στους νεότερους κι αναμοχλεύοντας επώδυνες εμπειρίες στους πιο ηλικιωμένους. Σαν να μην έφταναν τα βάσανά μας, με τις περικοπές στη χρηματοδότηση, τα χίλια-δυο τερτίπια του Υπουργείου Παιδείας και τον κορονοϊό, που μας έχει μετατρέψει σε μασκοφόρους και δεν γνωριζόμαστε. Τώρα θα βλέπουμε και τη βλοσυρή φυσιογνωμία του φουσκωτού να κόβει βόλτες έξω απ’ το γραφείο μας, με το ρόπαλο να κρέμεται επιδεικτικά και τις χειροπέδες στη μέση, σαν αγκράφα σε στραβοφορεμένη ζώνη. Πόσο ν’ αντέξει το κεντρικό νευρικό, πριν πάρει ανάποδες!

Ουτοπία δεν το έλεγε το νησί ο Thomas More; Νομίζω το έχω το βιβλιαράκι κάπου στη βιβλιοθήκη. Ας μαζευτούμε κάπου όλοι μαζί οι καλοί κι οι νοήμονες, να ζήσουμε σαν τις μέλισσες όσο μας είναι γραφτό. Προτείνω μαζική μετανάστευση στην Κρήτη με φτηνές πτήσεις της easyJet. Εκτός αν μας δώσουνε χάρισμα τα Εφτάνησα (με τα Κύθηρα), οπότε πάμε με φέρυ (που συμφέρει επίσης).