28η Οκτωβρίου, κάθε χρόνο  λοιπόν  τέτοιες  μέρες  τα ίδια και τα ίδια. Είμαστε ετήσιοι θιασώτες μιας εξακολουθούμενης ιστορικής αμνησίας  εκ μέρους των ξένων τηλεοπτικών καναλιών αλλά και ηλεκτρονικού τύπου όσων αφορά το ρόλο της Ελλάδας στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο.

Ads

Σε αυτά λοιπόν τα ντοκιμαντέρ προβάλλονται  η μάχη της Αγγλίας, η μάχη του Στάλινγκραντ, ακόμα και οι ερωτικές ιστορίες του Μουσολίνι.

Δεν έχω δει ούτε μια φορά λοιπόν να αναφέρεται ότι ένας στρατός τριπλάσιος  από τον ελληνικό, ο ιταλικός, αποκρούσθηκε και εκδιώχθηκε. Δεν έχω δει ποτέ σε αυτά τα χρονικά του BBC ή του NATIONAL GEOGRAFIC να αναφέρεται το ρεκόρ 5 νικητήριων μαχών μέσα σε μια μέρα στο ύψωμα 731.

Αντ’ αυτού βλέπουμε να εξιστορούν πιθαμή προς πιθαμή τον εμφύλιο πόλεμο τα Δεκεμβριανά και το πώς ο Τσόρτσιλ ήρθε στην Αθήνα τα Χριστούγεννα του ’44 για να «σώσει» την κατάσταση  ενώ  η πίτα είχε μοιραστεί: «Αγγλία 90 – ΕΣΣΔ 10».

Ads

Η περίφημη λοιπόν εκείνη αναφορά του Στεφανόπουλου προς τον Κλίντον πετάχτηκε στα σκουπίδια. Μήπως πρέπει να φτιάξουμε στην Ελλάδα ένα ΗOLLYWOOD  για να αναδείξουμε τη συμβολή μας; Ε όχι δα!

Από την άλλη, κάποιοι δυστυχώς θέτουν το ερώτημα εάν η χώρα έπρεπε να λάβει μέρος στον πόλεμο και να είχε κρατήσει πχ την στάση της Τουρκίας. Πέρα από το ηθικό θέμα του ζητήματος αλλά και το αυτονόητο της αυθόρμητης αντίστασης, η απάντηση  είναι απλή και λέγεται ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΕΣΗ. Αυτή η γεωπολιτική θέση της χώρας είναι η ευχή και η κατάρα της. Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά θα μας είχαν ισοπεδώσει Άγγλοι και Αμερικανοί στους βομβαρδισμούς.

Πέραν λοιπόν όλης αυτής της παραφιλολογίας και των υποθετικών ερωτημάτων  και για να έρθουμε στο σήμερα, κάλο θα ήταν να υπάρξει μια κίνηση που να αποκαθιστά αυτήν την ιστορική άγνοια των ξένων ΜΜΕ, γιατί στο τέλος το μόνο που θα μας έχει μείνει θα είναι ο Πρεκας με το μυδραλιοβολο… και εμείς  αιώνιοι κομπάρσοι  μιας  κακόγουστης  ταινίας!