Η δήλωσεις Ρεπούση για τον χορό του Ζαλόγγου έχουν κάνει σάλο. Πέσαμε όλοι από τα σύννεφα γιατί δεν ξέραμε ότι ο χορός του Ζαλόγγου ήταν ένας μύθος. Φανταστείτε να ανοίξουμε και το θέμα των κρυφών σχολιών και άλλα πολλά.

Ads

Δυστυχώς οι Έλληνες συντηρούμε μύθους και συντηρούμαστε από αυτούς. Όλοι οι λαοί έχουν τους μύθους τους φυσικά, αλλά στην Ελλάδα έχουν υποκαταστήσει ένα σύστημα αξιών το οποίο σέβεται την αντίθετη άποψη και την ελευθερία του λόγου και αναζητεί την (ιστορική μεταξύ άλλων) αλήθεια μέσω της επιστημονικής έρευνας.

Υπο αυτό το πρίσμα εξηγούνται πολλά πρόσφατα φαινόμενα, όπως π.χ. αυτό της καθηγήτριας που δέχθηκε επιπληξη από την διευθύντρια του σχολείου της επειδή δίδαξε τον Κεμάλ του Χατζιδάκη, αλλά και οι πρόσφατες υστερικές κορώνες των διαφόρων εθνικοφρόνων και μη για τις δηλώσεις Ρεπούση.

Είναι ευθύνη αλλά και υποχρέωση κάθε επιστήμονα να δηλώνει δημοσίως τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγει βάσει της έρευνας που έχει κάνει. Ότι λέγεται δημοσίως ελέγχεται και δημοσίώς, και αυτοί που έχουν αντίθετη άποψη μπορούν να παραθέσουν τα επιχειρήματα τους στην δημόσια αγορά ιδεών.

Χρειάζεται, όμως, θρησκευτικός ζήλος για να επιτίθεται κανείς σε πρόσωπα και τις ιδέες τους, όχι βάσει επιχειρημάτων, αλλά βάσει άρθρων πίστεως.

Κάποιος είχε πει ότι ο εθνικισμός είναι “κοσμική θρησκεία”. Και όπως κάθε θρησκεία χρειάζεται μύθους και πιστούς.

Πηγή: politicalanimal.gr